Salinity is one of the most severe
environmental factors limiting the productivity of agricultural crops. This
study was conducted to determine the effect of salt stress on seed germination
in chickpea (Cicer arietinum L.) and
pea (Pisum sativum L.). For this
purpose, 4 different pea (Utrillo, Serge, Jof and Bolero) and 4 different
chickpea (Kanada, İnci, Azkan and Çağatay) cultivars were used. Four different
salt concentrations (50, 100, 150 and 200 mM NaCl) were applied to determine
and the effects on seed germination (germination percentage, germination speed,
mean daily germination, peak value and germination value) were investigated. In
the study, there was a significant decrease in germination parameters in both
species with increasing salt level. Seed germination of pea cultivars did not
occur on 150 (except Jof) and 200 mM salt stress, while chickpea cultivars
didn't germinate on 200 mM (except Çağatay) salt stress. In general, it can be
said the critical limit for germination in both species to be 100 mM. Jof cultivar
have the highest (46%) germination percentage in 100 mM. In chickpea, the
maximum germination percentage at 100 mM (63%) and 150 mM (20%) NaCl was
determined in Çağatay. Our findings support that there are differences in
tolerance to salt stress between different species or varieties of the same
species.
Tuz stresi tarımsal ürünlerde üretimi sınırlandıran en şiddetli çevresel faktörlerden biridir. Bu çalışma, nohut (Cicer arietinum L.) ve bezelyede (Pisum
sativum L.) tohum çimlenmesi üzerine tuz stresinin etkisini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Çalışmada 4 farklı bezelye (Utrillo, Serge, Jof ve Bolero) ve 4 farklı nohut (Kanada, İnci, Azkan
ve Çağatay) çeşidi kullanılmıştır. Çeşitlerin tuzluluğa toleranslarını belirlemek amacıyla kontrole göre 4 farklı tuz konsantrasyonu (50, 100, 150 ve
200 mM NaCl) kullanılmış ve tohum çimlenmesi üzerine olan etkileri (çimlenme oranı, çimlenme hızı, ortalama çimlenme zamanı, ortalama günlük çimlenme, pik değeri ve çimlenme değeri) incelenmiştir. Çalışmada artan tuz seviyesi ile birlikte her iki türde de
çimlenme özelliklerinde önemli düşüşler görülmüştür. Bezelye çeşitlerinde 150 mM (Jof hariç) ve 200 mM tuz stresinde çimlenme olmazken, nohut çeşitlerinde
200 mM (Çağatay hariç) tuz stresinde çimlenme meydana gelmemiştir. Genel olarak değerlendirildiğinde, her iki tür içinde çimlenme için kritik sınır tuz
seviyesinin 100 mM olduğu söylenebilir. Bezelyeye ait çeşitlerden Jof 100 mM’da en yüksek (%46) çimlenme oranı gösteren çeşit olmuştur. Nohutta ise Çağatay
çeşidinde 100 mM (%63) ve 150 mM konsantrasyonunda en yüksek (%20) çimlenme oranı belirlenmiştir. Bulgularımız farklı türler veya aynı türe ait çeşitler arasında tuz stresine tolerans bakımından
farklılıklar olduğunu desteklemektedir.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Bölüm | ARAŞTIRMALAR |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 25 Ocak 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 51 Sayı: 1 |
Bu dergide yayınlanan makaleler Creative Commons Uluslararası Lisansı (https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/) kapsamında yayınlanmaktadır. Bu, orijinal makaleye uygun şekilde atıf yapılması şartıyla, eserin herhangi bir ortam veya formatta kopyalanmasını ve dağıtılmasını sağlar. Ancak, eserler ticari amaçlar için kullanılamaz.
https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/