Rhyme is especially one of the basic elements of classical poetry. Understanding of rhyme in pre-Islamic Turkish poetry continues developing in the folk poetry. In Islamic period, “fenn-i kafiye” (science of rhyme) which was a branch of “ulûm-ı edebiye” (Arabs literary sciences) was also used by our poets. Also in boks containing literature information, understanding of rhyme in Arabic literature was transferred more or less. After “abes-muktebes” problem, slowly moved away from this understanding, rhyme was simplified and grouped. But a new groupings that do not comply with an approach to understanding the rhyme was made to these groups in the 1980s. Moreover, it has started to become widespread. It is clear that, this application and grouping is not true
Kafiye, özellikle klâsik şiirin temel unsurlarından biridir. İslâm öncesi Türk şiirindeki kafiye anlayışı halk şiirinde gelişerek devam eder. İslâmî devirde Arapların “ulûm-ı edebiyye”sinin bir kolu olan “fenn-i kafiye” bizim şairlerimiz tarafından da kullanılmıştır. Ayrıca “edebiyat bilgileri” veren kitaplarda da az veya çok Arap edebiyatındaki kafiye anlayışı nakledilmiştir. “Abes-muktebes” meselesinden sonra bu anlayıştan yavaş yavaş uzaklaşılmış, kafiye basitleştirilmiş ve gruplandırılmıştır. Fakat 1980’li yıllarda bu gruplara, kafiye anlayışına uymayan bir yaklaşımla yeni gruplandırmalar eklenmiştir. Üstelik bu, yaygınlaşmaya da başlamıştır. Bu uygulama ve gruplandırmanın doğru olmadığı açıktır
Diğer ID | JA87BD74YS |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Mayıs 2016 |
Gönderilme Tarihi | 1 Mayıs 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Cilt: 2 Sayı: 2 |
All site content, except where otherwise noted, is licensed under a Creative Common Attribution Licence. (CC-BY-NC 4.0)