Village Literature in Modern Iranian Literature

Yıl 2019, Cilt: 6 Sayı: 2, 915 - 937, 05.07.2019

Mitat Çekici

Öz

Geography
or a geographical region have a special place in the eyes of realist writers
and it constitutes the basic element of their works. Sometimes, writers pay
special attention to the traditions, customs and social problems, which are
among the specific characters of a region, of a more general region. Village
literature or regional literature has been one of the most important branches
of the literature in almost every society and lots of important works have been written on this
subject. Drawing attention to local traditions, giving place to the local
people in local legends and stories, focusing on the poverty of the region and
the life culture of the villagers are the common features of the stories of
this movement’s writers.Short Story Writing in Village Literature in Modern
Iranian Literature has seriously started in (AH) 1330s; has had its most
brilliant period between (AH) 1340s and 
(AH) 1350s. Village literature stories mostly focus on features like
manners, traditions, beliefs and culture, which are common features of a
geographical region. In addition, the social problems faced in the region have
also been among the subjects of the works of the authors.In this study, village literature, some important writers and their
works, which have an important place in Modern
Iranian Literature, have been mentioned.

Anahtar Kelimeler

Geography, Modern Iranian Literature, Village Literature

Çağdaş İran Edebiyatında Köy Edebiyatı

Öz

Coğrafya veya coğrafi bir bölge realist yazarların
gözünde özel bir yere sahiptir ve onların eserlerinin temel unsurunu teşkil
eder. Bazen yazarlar daha genel bir bölgenin kendine has özelliklerinden gelenek
ve göreneklerine, toplumsal sorunlarına özel bir ilgi gösterir. Köy edebiyatı
ya da bölge edebiyatı hemen her toplumda edebiyatın en önemli dallarından biri
olmuş ve önemli yazarların birçoğu bu konuda eserler kaleme almışlardır. Yerel
geleneklere dikkat çekmek, yerel efsaneler, hikâyelerde bölge halkından
kişilere yer verilmesi, bölgedeki fakirliğin ön plana çıkarılması ve köylülerin
yaşam kültürü, bu akımın öykü yazarları hikâyelerinin ortak özelliklerindendir.
Çağdaş İran Edebiyatında Köy Edebiyatı Kısa Öykücülüğü ciddi anlamda H.1330
yıllarında başlamış ve H.1340 ile 1350 yılları arasında en parlak dönemini
yaşamıştır. Köy edebiyatı öyküleri genellikle coğrafi bir bölgenin ortak
özelliklerinden olan adap, anane, inanç ve kültür gibi özelliklerin daha çok ön
plana çıkarılmasıdır. Bunların yanı sıra bölgede yaşanan sosyal problemler de
yazarların eserlerinin konusu olmuştur. Biz bu çalışmada İran Çağdaş
Edebiyatında önemli bir yere sahip olan köy edebiyatına ve ön plana çıkmış
yazarlarından bazılarına ve eserlerine değinilmiştir. 

Anahtar Kelimeler

Coğrafya, Çağdaş İran Edebiyatı, Köy Edebiyatı, Gelenek-görenek

СЕЛЬСКАЯ ЛИТЕРАТУРА В СОВРЕМЕННОЙ ИРАНСКОЙ ЛИТЕРАТУРЕ

Öz

География
или географический регион особо важно привлекает интерес писателей-реалистов и
составляет основной фундамент их произведений. Порой авторы обращают особое
внимание на социальные проблемы, обычаи и традиции региона. Сельская литература
или же другими словами региональная литература стала одной из самых важных ветвей
литературы почти в каждом обществе и многие из ведущих авторов писали свои
произведения именно на эту тему. Привлечь внимание к местным традициям, местным
легендам, как персонаж произведения включать людей из этого региона в свои
рассказы, выставлять бедноту этого региона и культуру сельчан на первый план -
все это является общими чертами авторов рассказов этого течения. В современной
иранской литературе жанр коротких рассказов сельской литературы начал
развиваться в 1330 году и период с 1340 по 1350 годы был самый блестящий
периодом этого жанра. Рассказы деревенской литературы обычно подчеркивают общие
характеристики географического региона, такие как обычаи, традиции, вера и
культура. Помимо этого, социальные проблемы региона были основной темой произведений
писателей. Рассказы деревенской литературы по регионам делятся на пять
направлений: Восточный, Западный, Северный, Южный и Азербайджанский регион и
писатели этого жанра вместе с региональными характерными свойствами выдвинули
эти регионы на первый план. В этой работе будет затронута деревенская
литература, занимающая важное место в современной иранской литературе, а также
речь будет идти о некоторых выдающихся писателях и их произведений.

Anahtar Kelimeler

география, современная иранская литература, деревенская литература, обычай-традиция

Kaynakça

• ÂJEND, Y., Edebîyât-i Modern-i İran der Fâsıle-i Do Engılâb, Tahran: İntişârât-i Movlâ, 1397. ÂRMEN, S. İ. ve FÎRÛZÎMENDEMÎ, Ş., “Edebiyât-i Rûstâyî der Romanhâ-yî Arâbî u Farsî; Berresî-yî Tatbikî-yî El-Erz Şerkâvî u Cayî Hâli-yî Sülûç-i Dovlet Âbâdî,” Kavuşnâme-i Edebiyât-i Tatbikî (Mutâle’at-i Tatbikî-yi Meyân-i Arâbî – Farsî), Sal 2, Şomâre-i 7, 1391: 1-18. BÂBÂYÎ, E., Edebiyât-i İklimî, www.pajoohe.ir (18.01.2019). ÇEKİCİ, M., “Sâdık Hîdâyet’in Hayatı, Eserleri ve Eserlerinde İşlediği Ölüm Teması”, Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi, 2012. FIRÛTEN, A., “Bâztâb-i Enâsûr-i İklimî-yi Cunûb der Eş’âr-i Mohsin Pezişkyân,” Edebiyât-i Engılâb-i İslâmî, Dovre-i Evvel-i Pâyîz, Şomâre 2, 1394: 46-67. HÂTEMÎ, A., Nigâhî be Edebiyât-i Mu’âsır-i İran, Tahran: Neşr-i Elm, 1395. MÎR ÂBİDÎNİ, H., Sed Sâl Dâstânnivîsî-yi İran, Tahran: İntişârât-i Çeşme, 1386. ------------------------, Târîh-i Edebiyat-ı Dâstânî İran, Tahran: İntişârât-i Sohen, 1392. MUŞTÂK MİHR, R. ve SÂDIKÎ-Yİ ŞEHPUR, R., “Vijegîhâ-yî İklimî der Dâstân Nevîsî-yi Şomâl-i İran,” Pejuheşnâme-i Zebân u Edeb-i Fârsî (Goher-i Gûyâ), Sâl 4, Şomâre 4, 1389: 29-56. SÂDIKÎ-Yİ ŞEHPUR, R., “Teşbih der İklim-i Dâstân (Berresi-yî Teşbihat-i İklimî der Dâstânhâ yî Penç Hovze-î İklimî Nevîsi-yî İran),” Dofeslnâme-yi İlmî – Pejuheşî Mutâl’ât Zebânî u Belâgî, Sal 8, Şomâre 16, 1396: 189-222. -----------------------, “Vîjegîhâ-yi İklîmî der Dâstânnivîsi-yi Azerbâycân,” Cestârhâ-yi Novin-i Edebî, Şomâre 192, Bahar, 1392: 77-103.