Kur’an’da İç İletişim

Yıl 2023, Cilt: 10 Sayı: 5, 1690 - 1712, 03.11.2023

Hamza Sadan

Öz

“Kur’an’da iç iletişim” ismini taşıyan bu çalışma iki ana kavram üzere tesis edilmiştir. Bunlardan birincisi Allah Teâlâ’nın sözlerini içeren “Kur’an” diğeri ise yine Allah Teâlâ’nın insana yerleştirdiği “iç iletişim”dir. İç iletişim genel iletişimin içerisinde incelenen bir konu olarak insanın içyapısına, benliğine ve kendisine dair algısına dayanır. Kişinin kendisiyle iletişimi kişinin kişiler arası iletişimi hatta bütün hal ve hareketlerinin altında yatan temel yapıyı oluşturmaktadır. Kur’an doğru düşünüş (inanç) ve doğru davranışı gerçekleştirmeyi hedefleyen ilahi bir metindir ve iç iletişimin doğru ve yanlış kurgulanmasıyla ilgili birçok örnek mevcuttur. Dolayısıyla bu çalışma iç iletişimle ilgili Kur’an’dan birtakım referanslar ve örnekler bulabilmeyi; bu şekilde kişinin kendisiyle iletişimi sahasında alana katkı sunmayı amaçlamaktadır. Normatif bir metin, iyi ve doğrunun ilahi kaynaklı yegâne belirleyicisi olarak Kur’an’dan iç iletişimle ilgili ipuçlarının belirlenmesi önem arz etmektedir. Bu bağlamda kişinin içyapısıyla ilgili olan nefs kavramı ve iç iletişimle ilişkilendirilebilecek olumlu ve olumsuz örnekler üzerinde durulmuştur. Bu örnekler aynı nesnel bir durumun nasıl farklı davranışlara götürdüğünü ortaya koymaktadır.

Anahtar Kelimeler

Tefsir, Kur’an ve İletişim, İletişim, Kişinin Kendisiyle İletişimi, iç iletişim.

Self Communication in the Qur'an

Öz

This study, titled "Self Communication in the Quran", is based on two main concepts. The first of these is the "Quran", which contains the words of Allah Almighty, and the other is the "inner communication" that Allah Almighty has placed in humans. Self communication, as a subject examined within general communication, is based on a person's internal structure, self and perception of himself. A person's communication with himself constitutes the basic structure underlying a person's interpersonal communication and even all his actions and actions.The Quran is a divine text that aims to realize correct thinking (belief) and correct behavior, and there are many examples of correct and incorrect construction of self communication. Therefore, this study aims to find some references and examples from the Quran regarding self communication; In this way, it aims to contribute to the field of communication with oneself.It is important to determine the clues regarding self communication from the Quran, as a normative text and the only divinely sourced determinant of what is good and right. In this context, the concept of self, which is related to the internal structure of the person, and positive and negative examples that can be associated with self communication are emphasized. These examples reveal how the same objective situation leads to different behaviors.

Anahtar Kelimeler

Tafsir, Qur, Communication, Communication in the Qur, Communication with oneself.

Kaynakça

• Abdülbâki, M. F. (1364h.). El-Muʿcemü’l-müfehres li-elfâẓi’l-Ḳurʾâni’l-Kerîm. Dâru’l-Hadîs.
• Adler, A. (2007). İnsan Doğasını Anlamak. (Çev. D. Başkaya). İlya İzmir yayınevi.
• Akalın, Ş. H., Toparlı, R., & Gözaydın, N. (2009). Türkçe Sözlük. Türk Dil Kurumu.
• Ateş, S. (t.y.). İslâm Tasavvufu. Radikal.
• Bulut, H. (2020). Tasavvufî Bir Bakış Açısıyla Nefis. Mesned İlahiyat Araştırmaları Dergisi, 11(1), Article 1, 165-188.
• Bursevî, İ. H. (t.y.). Rûhu’l-Beyân. Dâru’l-Fikr.
• Cābirī, M. ʿĀbid al-. (2013). Kur’an’a Giriş (Çev. M. Coşkun; 3. Baskı). İlimyurdu Yayıncılık.
• Dökmen, Ü. (1998). İletişim Çatışmaları ve Empati (9. Basım). Sistem Yayıncılık.
• Ebû Naṣr el-Cevherî, E. N. (1407/1987). Tâcu’l-Luğa ve Ṣıḥâḥu’l-ʿArabiyye. Dâru’l-ʿİlm li’l-Melâyîn.
• Gazâlî, M. (t.y.). İhyâ-u Ulûmi’d-Dîn (Çev. A. Arslan). Merve Yayınları.
• Gerçik, İ. Z. (2015). İletişim Psikolojisi (2. Baskı). Küre Yayınları.
• Gökçe, M. (t.y.). Kur’an’da İletişim. Geliş tarihi 14 Şubat 2023,
• https://www.academia.edu/37386366/Kur_an_da_%C4%B0leti%C5%9Fim
• Gümrükçüoğlu, S. (2011). Kur’an’da İletişim Dili. Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Felsefe ve Din Bilimleri Anabilim Dalı.
• Gürüz, D., & Eğinli, A. T. (2016). İletişim Becerileri (5. Basım). Nobel Akademik Yayıncılık.
• Işık, M. (2010). İletişim, İletişim süreci ve İletişim Çeşitleri. İçinde Genel ve Teknik İletişim (3. baskı). Eğitim Akademi Yayınları.
• İbn Âşûr, M. (1984). Et-Taḥrîr ve’t-Tenvîr. ed-Dârut-Tûnusiyye.
• İbn Manzûr, E. F. (1414). Lisanü’l-Arab (3. Baskı). Daru Sader.
• İsfehânî, R. (2005). El-Müfredât fî Garîbi’l-Kur’ân (4. Baskı). Dâru’l-Marife.
• Karaman, H. (2007). Kur’an Yolu (2. baskı). Diyanet İşleri Başkanlığı.
• Koçyiğit, M. (2016). Etkili İletişim ve Duygusal Zeka. Eğitim Yayınevi.
• Kutluer, İ. (2000). İlmü’n-Nefs. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. (C. 22, s. 148-151). TDV Yayınları.
• Kutub, S. (1412). Fî Zılâli’l-Ḳurʾân (7. Baskı). Dâru’ş-Şurûk.
• Ögke, A. (1994). Kur`an`da Nefs Kavramı [Yüksek Lisans, Selçuk Üniversitesi].
• Râzî, F. (1420). Mefâtîḥu’l-Gayb (et-Tefsîrü’l-kebîr). Dâru İhyai’t-Türâsi’l-Arabî.
• Soytetir, S. (2008). Benlik ve Kişiler Arası İletişim. İçinde D. Gürüz & A. T. Eğinli (Ed.), İletişim Becerileri. Nobel.
• Sülün, M. (2009). Nefs-i Mutma’inne Ayetine Yeni Bir Yaklaşım. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 50 (1), 1-24.
• Süyûṭî, C. ʿAbdurraḥmân b. E. B. b. M. el-Ḫuḍayrî es-. (t.y.). Lubâbu’n-Nuḳûl fî Esbâbi’n-Nuzûl. y.y.
• Taberî, E. C. (2000). Câmiu’l-Beyân an Te’vîli Âyi’l-Kurʾân (1. Baskı). Müessesetü’r-Risâle.
• Tutar, H., & Yılmaz, M. K. (2012). İletişim (8. Basım). Seçkin Yayıncılık.
• Uludağ, S. (2003). Ma‘rifet-i Nefs. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi (C. 28, s. 56-57). TDV Yayınları.
• Uludağ, S. (2006). Nefis. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi (C. 32). (s. 526-529). TDV Yayınları.
• Yüksel, M. B. (2018). Yakup Peygamberin Gözlerinin Akıbeti Konusunda Genel Bir Kabulün Tahlili. KSÜ İlahiyat Fakültesi Dergisi, 16 (31), 73-111.
• Zemahşerî, E. K. (1407). Keşşâf an Hakâiki Gavâmizi’t-Tenzîl ve Uyûni’l-Ekâvîl fî Vücûhi’t-Teʾvîl (2. Baskı). Dâru’l-Kütübi’l-Arabî.