Tip 2 Diabetes Mellitus (T2DM), obezite ve fiziksel inaktiviteye bağlı olarak sıklıkla gözlemlenen,
periferik dokularda insülin direnci ve pankreatik β hücresi disfonksiyonu ile karakterize olan
kronik metabolik bir hastalıktır. İnsülin direnci, pankreas tarafından salgılanan insülinin yağ,
kas ve karaciğer hücrelerinde gerekli veya yeterli tepkiyi oluşturamaması durumudur. Obezite,
sıklıkla insülin direnci ve T2DM’nin de eşlik ettiği yağ dokunun aşırı artışıyla karakterize
metabolik bir hastalıktır. Yağ doku nedenli inflamasyon da, obezite ve insülin direncini birbirine
bağlar ve böylece T2DM’nin erken evresinde anahtar rol oynar. İnflamasyon, immün sistemin
doğal bir bileşeni olup, her türlü zararlı, yabancı ve yıkıcı etkene karşı organizmanın verdiği
doğal savunma yanıtıdır. Ancak inflamasyon, kişinin kendi dokularına karşı geliştiğinde,
yeterince kontrol edilemediği durumlarda veya kronik inflamasyon geliştiğinde diyabet, obezite
ve kanserin de içinde bulunduğu çeşitli patolojiler ortaya çıkmaktadır. İnflamasyon mekanizması;
interlökinler, interferonlar, TNF-α, MAP-kinazlar, Toll-like reseptörler, NF-kB gibi kemokin,
kemokin reseptörleri ve sitokinlerden oluşan çok sayıda anahtar düzenleyiciyi içerir.
İnflamasyonun, insülin direnci üzerine olan önemli etkisi bilinmekle birlikte günümüzde
inflamasyonun T2DM ve obezite üzerine etkisi henüz aydınlatılamamıştır. Derlememizde
insülin direnci, obezite, T2DM hastalıklarının inflamasyonla ilişkisi incelenecek ve inflamatuvar
süreçte görev alan temel genler ayrıntılı olarak ele alınacaktır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Derleme |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Ekim 2018 |
Kabul Tarihi | 13 Haziran 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 1 Sayı: 2 |
All site content, except where otherwise noted, is licensed under a Creative Common Attribution Licence. (CC-BY-NC 4.0)