Öğretim amaçlı videolarda öğretmen yakınlığı: açık sınıf örneği

Yıl 2016, Cilt: 2 Sayı: 1, 8 - 35, 01.01.2016

Ayşenur İnceelli Özden Candemir

Öz

Daha etkili bir öğrenmeye destek olmak amacıyla öğrenci ve öğreticiyi bir araya getiren, öğrenciye soru sorma ve tartışma olanağı veren, stüdyoda sınıf atmosferinin oluşturulduğu, Açık Sınıf ders videoları, öğretim amaçlı videolar kapsamında yer alan yapım biçimlerinden biridir. Bu çalışmada Açık Sınıf’ta ders anlatan öğretim üyelerinin; öğrencilere ismiyle hitap etme, olumlu görüş ve düşüncelerini övme, mizah kullanımı gibi sözel; gülümseme, göz teması, jest-mimik, baş ve beden hareketleri gibi sözel olmayan unsurlardan oluşan “öğretmen yakınlık davranışları”, belge analizi yöntemiyle incelenmiştir. Araştırmada, Açık Sınıfta ders veren öğretim üyelerinin öğretici yakınlığı sergilemede sınırlı kaldıkları saptanmıştır. Araştırmanın ikinci aşamasında, yakınlık davranışları Açık Sınıfta ders anlatan öğreticilerin görüşleri açısından yarı yapılandırılmış görüşmelerle değerlendirilmiştir. Öğreticiler stüdyo ortamında ders anlatmanın ayrı bir teknik ve sorumluluk gerektirdiğini, yakınlık davranışları sergilemede kendilerini sınırlayan pek çok etken olduğunu ve bununla ilgili yeterli eğitimlerden sonra ekran karşısına çıkmanın daha uygun olduğunu belirtmişlerdir.

Anahtar Kelimeler

Öğretmen yakınlığı, sözel yakınlık davranışları, sözel olmayan yakınlık davranışları, öğretim amaçlı video, uzaktan eğitim

Kaynakça

• Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö.E., Karadeniz, Ş., ve Demirel, F. (2008). Bilimsel araştırma yöntemleri, Pegem: Ankara. Christophel, D. M. (1990). The relationship among teacher immediacy behaviors, student motivation, and learning. Communication Education, 39(4), 323-340. Dinquan, J. (1998). The role of teachers in distance and open education. 12. Annual Conference Asian Assosiation of Open Universities, 4-6 November, Hong Kong Sar, China. Ergin, A., ve Geçer, A. (1999). Öğrenci algılarına göre öğretim elemanlarının iletişim biçimleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 32(1), 1-28. Gay, L. R. (1987). Competencies for analysis and application: educationel research. (3rd.ed) New York,NY: Macmillan. Geçer, A., ve Deryakulu, D. (2004). Öğretmen yakınlığının öğrencilerin başarıları, tutumları ve güdülenme düzeyleri üzerindeki etkisi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 40(40), 518-543. Gorham, J. (1988). The relationship between verbal teacher ımmediacy behaviors and student learning. Communication Education, 37(1), 40-53. Hutchins, H. M. (2003). Instructional immediacy and the seven principles: strategies for facilitating online courses. Online Journal of Distance Learning Administration, 6(3). Kılıç, L.(1987). Televizyon eğitim programlarında yapım-yönetim. Açıköğretim Fakültesi Yayın No: 110. Anadolu Üniversitesi, Eskişehir. Kip, B., ve Aydın, C. H. (2008). Çevrimiçi öğrenme ortamlarında sosyal bulunuşluk algısı, 8. Uluslararası Eğitim Teknolojileri Konferansı, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir. Mehrabian, A. (1968). Some referents and measures of nonverbal behavior. Behaviorial Research Methods and Instrumentation, 1(6), 203-207. Mehrabian, A. (1981). Silent messages: Implicit communication of emotions and attitudes. Belmont, CA: Wadsworth. Miles, M. B., and Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis: an expanded sourcebook. (2.nd ed). Thousand Oaks, CA: Sage. Patton, M. Q. (2002). Qualitative research and evaluation methods. Thousand Oaks, CA: Sage AUAd 2016, Cilt 2, Sayı 1, 8‐35 İnceelli ve Candemir 34 Ostendorf, V.A. (1997) Teaching by television. New Directions for Teaching and Learning, 71, 51-58. Türnüklü, A. (2000). Eğitimbilim araştırmalarında etkin olarak kullanılabilecek nitel bir araştırma tekniği: görüşme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 6(4), 543-559. Walther, J. B. (1992). Interpersonal effects in computer-mediated interaction a relational perspective. Communication Research, 19(1), 52-90.