Havacılık hizmetiçi eğitiminde uzaktan eğitim

Yıl 2016, Cilt: 2 Sayı: 1, 148 - 161, 01.01.2016

Caner Acarbay

Öz

Havacılık, teknolojik gelişmelerin en hızlı uygulandığı, birden çok alt sistem ve disiplinden oluşan dinamik yapıya sahip bir sektördür. Bu sektör, gelişen teknoloji ile birlikte sürekli yenilenen standartlara, prosedürlere ve uygulamalara sahiptir. Dünyada Uzaktan Eğitim etkinliklerinin yapılandırılmasının, göreceli olarak, eski bir geçmişi olmakla birlikte; Uzaktan Eğitim ortamlarının çok kültürlü, demokratik, etkileşimli, esnek, açık ve ulaşılabilir olarak tasarımı yeni bir uygulamadır. Çağdaş yaşamın bir gereği olarak, bireylerine eşit ve demokratik eğitim olanağı sunmak isteyen toplumlar, teknoloji ve teknoloji tabanlı uygulamaların kendilerine sağladıkları fırsatları kullanarak Uzaktan Eğitim uygulamalarına geçmektedirler. Dahası tasarım, kuram ve uygulama açısından, geleneksel eğitim etkinliklerinden çok farklı yaklaşım ve politikaları içeren Uzaktan Eğitim, öğrenme süreçlerinde son derece köklü ve yapısal değişikleri de beraberinde getirmektedir Uzaktan Eğitim bünyesinde bireysel, grup ve çoklu iletişimi bir arada barındırmakta; göreceli olarak düşük son birim maliyeti oluşturmakta; küreyerel (küresel + yerel) çoklu iletişime olanak tanımakta ve kişilerarası iletişime izin vermektedir. Bu sayede eğitimi alanların belirli saat diliminde sınıfta olma zorunluluğu ortadan kaldırılabilecektir. Bireyler kendileri için günün en uygun saatinde eğitimlerini gerçekleştirebilecek ve eğitimden elde edilecek verim arttırılabilecektir. Bu çalışmada uzaktan eğitimde yer alan yöntemler incelenerek havacılık alanına uygulanması araştırılmıştır. Havacılık alanında gerçekleştirilen eğitimlerin geleneksel sınıf ortamından uzaktan eğitim ortamına taşınmasının getireceği avantajlar ve çekinceler ayrıntılı bir şekilde incelenerek gerekli çözüm önerileri oluşturulmaya çalışılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Havacılık Eğitimi, Havacılık, Uzaktan Eğitim, Uzaktan Öğrenme

Kaynakça

• Accreditation Network UK ANUK (2004). What is accreditation?, Erişim Tarihi 08.10.2012, http://www.anuk.org.uk/whatisaccreditation/whatis.asp Allen, I. E., and Seaman, J. (2010). Class differences: online education in the United States. Babson Park, MA: Babson Servey Research Group. Erişim Tarihi 08.10.2012, http://sloanconsortium.org/sites/default/files/class_differences.pdf Boz, B. (2008). Çevrimiçi öğrenmede eğitim gereksinimlerinin belirlenmesi ve öğrenen görüşleri: sağlık çalışanlarına ilişkin bir uygulama. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Eskişehir. Chi-Kuo, C., Chang, M., Wang, C. Y., Chung, W. C., and Gwo-Don (2008). Application of elearning to pilot training at TransAsia Airways in Taiwan. International Journal on ELearning, 7(1), 23-39. Creswell, J. W. (2013), Qualitative ınquiry and research design: choosing among five approaches. Los Angeles, CA: Sage. Doğan-Görü, T. (2012). Sosyo-teknik kuram çerçevesinde esnek bir çevrimiçi öğrenme modeli: bilgisayar mühendisliği lisans programı örneği. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Ensititüsü Yayınlanmamış Doktora Tezi, Eskişehir. Gall, M. D., Gall, J. P. and Walter R. B. (1996). Educational research: an introduction (8th ed.). White Plains, NY: Longman. Graschew, G., Roelofs, T. A., Rakowsky, S., and Schlag, P. M. (2007). From E-learning towards u-learning: ICT-enabled ubiquitous learning & training. Computers and Advanced Technology in Education (pp. 141-146). Pekin: CATE. Herron, R., Hosolbach-Ebner, C., Shomate, A., and Szathmary, K. (2012), Large scale quality engineering in distance learning programs. Journal of Asynchronous Learning Networks, 16(5), 19-33. Kearns, S. (2013). An ınstructional design strategy for aviation mobile learning. Collegiate Aviation Review, Spring, 69-78. Koçdar, Serpil (2011). Uzman görüşlerine göre Türkiye’de uzaktan eğitim programlarının akreditasyonu. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayınlanmamış Doktora Tezi, Eskişehir. McCarthy, S. A., and Samors, R. J. (2009). Online learning as a strategic asset. volume 1: a resource for campus leaders. New York, NY: Association of Public and Land-Grant Universities. McMillan, J. H. (2000). Educational research: fundamentals for the consumer (4th ed.). White Plains, NY: Addison Wesley Longman. Raisinghani, M. S., Chowdhury, M., Colquitt, C., Reyes, P. M., Bonakdar, N., Ray, J., and Jose Robles (2005). Distance education in the business aviation ındustry: ıssues and opportunities. International Journal of Distance Education Technologies, 3(1),.20-43. Uça-Güneş, E. P., ve Eby, G. (2014). uzaktan eğitim lisansüstü programlarının teknoloji boyutunun yapılandırılması: dönüşümcü sosyal ağ sentezi. Ankara: Kültür. Yıldırım, A., ve Şimşek, H. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (5. baskı). Ankara: Seçkin.