Dijital iletişim teknolojileri bağlamında açık ve uzaktan öğrenmenin kapsamı

Yıl 2021, Cilt: 7 Sayı: 1, 1 - 23, 27.01.2021

Gaye Topa Çiftçi

Öz

Öğrenme ihtiyaçlarının farklılaşması ve dijital iletişim teknolojilerinin gelişmesi ile açık ve uzaktan öğrenmenin kapsamı dinamik bir şekilde değişmektedir. Bu sebeple açık ve uzaktan öğrenme olanaklarından etkin ve işlevsel bir biçimde yararlanılabilmesi açısından kapsamın açıklanması önem kazanmaktadır. Bir kavramın kapsamını belirlemek için; o kavramın sınırları içindeki tüm anlamları, varlıkları ve etkilerini açıklamak gereklidir. Bu bağlamda; bu çalışmada dijital iletişim teknolojileri bağlamında gelişen açık ve uzaktan öğrenmenin kapsamını tanımlamak amaçlanmıştır. Bu araştırma tarama yöntemi ile yapılmış nitel bir durum çalışmasıdır. İncelemeler sonucunda; 21. yüzyılda öğrenmenin bir iletişim sürecine dönüştüğü, uzaktan öğrenmenin amacının bu iletişim süreçlerini öğrenme ihtiyaçlarını karşılamak isteyen her bir bireye, istenilen zamanda ve mekanda, bireyselleştirilebilen öğrenme olanakları ve etkileşimli ortamlarla bilgiyi ulaştırmak olduğu uzaktan öğrenmenin konusunun da bu iletişim süreçlerinin tasarlanması olduğu ortaya koyulmuştur. Özetle açık ve uzaktan öğrenmenin kapsamının her teknolojik gelişme ile zenginleştiği ve kapsamın dinamik bir yapıda olmasının öğrenme açısından en önemli unsur olduğu sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler

dijital iletişim, uzaktan eğitim, açık ve uzaktan öğrenme, iletişim teknolojileri

The scope of open and distance learning in the context of digital communication technologies

Öz

With the differentiation of learning needs and the development of digital communication technologies, the scope of open and distance learning is changing dynamically. For this reason, explaining the scope of open and distance learning becomes important in terms of effective and functional use of open and distance learning opportunities. In order to determine the scope of a notion, it is necessary to explain all the meanings, entities and effects within the frame of that notion. In this context, the aim of this study is to define the scope of open and distance learning in the sense of digital communication technologies.
This research is a qualitative case study conducted by reviewing method. As a result of the searches; it has been revealed that in the 21 century, learning has become a communication process; the goal of open and distance learning is to deliver these communication processes to each person who wants to fulfil their learning needs, at the desired time and space, with individualized learning opportunities and interactive environments. In this context; the scope of open and distance learning is the design of these communication processes. In brief, it was concluded that the scope of distance learning is enriched with every technological development and the dynamic structure of the scope is the most important element in terms of learning.

Anahtar Kelimeler

Digital Communication,, Distance Education, Open and Distance Learning, Communication Technology

Kaynakça

• Ahmed, A. K. (2013). Teacher-centered versus learner-centered teaching style. Journal of Global Business Management, 9(1), 22.
• Aydın, C. H. (2011). Açık ve uzaktan öğrenme: Öğrenci adaylarının bakış açısı. Ankara: Pegem.
• Bomsdorf, B. (2005). Adaptation of Learning Spaces: Supporting Ubiquitous Learning in Higher Distance Education. Mobile Computing and Ambient Intelligence. https://www.semanticscholar.org/paper/Adaptation-of-Learning-Spaces%3A-Supporting-Learning-
• Bomsdorf/85b86ce32750defca68419d25d3d9559efb44aeb#citing-papers
• Baumeister, R. F., ve Leary, M. R. (1997). Writing narrative literature reviews. Review of General Psychology, 1(3), 311-320.
• Bozkurt, V. (2001). Enformasyon toplumu ve eğitim. Türk Dünyası Araştırma Vakfı, Bilgi ve Toplum, 4 (3), 15-22.
• Bozkurt, A. (2019a). Intellectual roots of distance education: A progressive knowledge domain analysis. Distance Education, 40(4), 497-514. https://doi.org/10.1080/01587919.2019.1681894
• Bozkurt, A. (2019). From distance education to open and distance learning: a holistic evaluation of history, definitions, and theories. In Sisman-Ugur, S., ve Kurubacak, G. (Eds.), Handbook of Research on Learning in the Age of Transhumanism (pp. 252-273). Hershey, PA: IGI Global.
• Cho, S. K. (2007). Current status and future of mall. Multimedia Assisted Language Learning, 10 (3), 197-211.
• Connelly, L. M. (2016). Trustworthiness in qualitative research. Medsurg Nursing, 25(6), 435-437.
• Douglass, B. G., ve Moustakas, C. E. (1985). Heuristic inquiry: The internal search to know. Center for Humanistic Studies. https://doi.org/10.1177/0022167885253004
• Drucker, P. F. (1994). Yeni Gerçekler. (B. Karanakçı, Çev.). (4. Baskı). Ankara: İş Bankası Yayını.
• Duckworth, E. (2009). Helping students get to where ideas can find them. The New Educator, 5(3),185-188.
• Eby, G. (2013). Uzaktan eğitim (uze) ortam tasarımı: yazılım mühendisliği yaşam döngüsü yaklaşımı. Ankara: Kültür Ajans Yayınları.
• Erdem, E., ve Demirel, Ö. (2002). Program geliştirmede yapılandırmacılık yaklaşımı. Constructivism in curriculum development. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23, 81-87.
• Güçlü, N., ve Sotirofski, K. (2006). Bilgi Yönetimi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, Güz, 4 (4), 351-371.
• Hwang, G. J., Yang, T.C., Tsai, C.C. ve Yang, S. J. H. (2009). A context-aware ubiquitous learning environment for conducting complex experimental procedures. Computers & Education, 53 (1), 402-413.
• Hwang, GJ., Lai, CL. ve Wang, SY. (2015). Seamless flipped learning: a mobile technology-enhanced flipped classroom with effective learning strategies. J. Comput. Educ. 2, 449–473 https://doi.org/10.1007/s40692-015-0043-0
• Illıch, I. (2009). Okulsuz Toplum. (Çev. M. Özay). İstanbul: Şule Yayınları.
• Kaldoudi, E., Konstantinidus, S. ve Bamidis, P. D. (2010). Web advances in education: Interactive, collaborative learning via Web 2.0., Tzanavari, A. ve Tsapatsoulis, N. (Eds.), Affective, Interactive and Cognitive Methods for e-learning Design: Creating an Optimal Education Experience, Hersher, PA: Information Science Reference.
• Kesim, M. (2007). E-öğrenme: Bir harften öte paradigma değişimi ve herkes için her zaman her yerde öğrenme. Aktan, C. C. (Eds.), Değişim Çağında Yükseköğretim Global Trendler-Paradigmal Yönelimler. İzmir: Yaşar Üniversitesi.
• Keyder, Ç. (1996). Ulusal kalkınmacılığın iflası (2. Baskı). İstanbul: Metis Yayınları.
• Khan, B. H. (1997). Web-based instruction. Englewood Cliffs, NJ: Educational Technology.
• Kitzinger, J. (1995). Qualitative research: Introducing focus groups. Bmj, 311(7000), 299-302.
• Kvale, S. (1994). Interviews: An introduction to qualitative research interviewing. Sage Publications, Inc.
• Liu, G. Z. ve Hwang, G. J. (2009). A key step to understanding paradigm shifts in e-learning: Towards context-aware ubiquitous learning. Research Express@NCKU – Articles Digest, 10 (5), 1-4.
• Mayes, T. (2006). Theoritical perspectives on ınteractivity in e-learning. Juwah, C. (Eds.), Interactions in Online Education: Implications for Theory and Practice. New York, NY: Routledge.
• Mishra, P., Koehler, M. J., ve Kereluik, K. (2009). The song remains the same: Looking back to the future of educational technology. TechTrends, 53(5), 49. https://doi.org/10.1007/s11528-009-0325-3
• Moore, M. ve Kearsley, G. (2012). Distance education: A system view of online learning. (Third Edition). Belmont, CA: Wadsworth.
• Moustakas, C. E. (1990). Heuristic research: Design, methodology, and applications. Newbury Park, CA: Sage.
• Özkul, A. E. (2008). Dünyada ve Türkiye’de uzaktan eğitimin bugünkü durumu. Uluslararası Uzaktan Eğitim Konferansı. Maltepe Üniversitesi, İstanbul.
• Park, S. Y., Nam, M. W. ve Cha, S. B. (2012). University students’ behavioral ıntention to use mobile learning: Evaluating the technology acceptance model. British Journal of Educational Technology, 43 (4), 592-605.
• Race, P. (1998). 500 Tips for open and flexible learning. London: Kogan Page.
• Rushby, N. (2013). The future of learning technology: some tentative predictions. Educational Technology & Society, 16(2), 52-58.
• Sarıkaya, M. (2002). Asimetrik bilgi çerçevesinde müzayedeler. Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi İdari Bilimler Dergisi, 3 (2), 99-110.
• Sezal, İ. (2001). Eğitimin dünü, bugünü, yarını: Bir düşünce egzersizi. Bilgi ve Toplum, 2 (3), 71-86.
• Şentürk, Ü. (2008). Enformasyon toplumunda eğitimin yeri. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, Yaz, (3),487-506.
• Strauss, A., ve Corbin, J. (1990). Basics of qualitative research. Sage publications.
• Taşçı, C. N. (2001). N’olacak bu eğitimin hali. Bilgi ve Toplum, (3), 59-68.
• The World Association for Online Education (WAOE) (2006). What is WAOE?. http://www.waoe.org/ (Erişim tarihi: 21.08.2020)
• Topa Çiftçi, G. (2018). Hizmet İçi Eğitim Bağlamında Yapılan İletişim Eğitimlerinde Alternatif Bir Yöntem Olarak Yeni Medya Platformlarından Blog Kullanımı . Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1 (2), 39-61 . https://dergipark.org.tr/tr/pub/aksos/issue/39204/459717
• Toprak, M. ve Erdoğan, A. (2012). Yaşam boyu öğrenme: Kavram, araçlar ve uygulama. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, (2), 69-91.
• Weimer, M. (2002). Learner-centered teaching. San Francisco: Jossey Bass. http://www.dartmouth.edu/~physteach/ArticleArchive/Weimer_excerpt.pdf (Erişim tarihi: 01.08.2020)
• Winner, L. (2002). Siberliberter söylemler ve cemaatin başarısı. (M. Küçük, Çev.). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Wolk, R. (2010). Education: the case for making it personal. Educational Leadership, 67(7), 16-21.
• Yurdabakan, İ. (2002). Küreselleşme konusundaki yaklaşımlar ve eğitim. Eğitim Araştırmaları Dergisi, (6), 61-64.
• Yüzer, V. T. (2013). Uzaktan Öğrenmede Etkileşimlilik. Ankara: Kültür Ajans Yayınları.