Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Programlarındaki ders aidiyetlerinin incelenmesi

Yıl 2024, Cilt: 10 Sayı: 1, 49 - 70, 29.01.2024

Sefa Emre Öncü İrfan Süral

https://doi.org/10.51948/auad.1342349

Öz

Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Sisteminde (AÖS) ortak ders olarak birden fazla programda yer alan dersler mevcuttur. Yabancı Dil, Türk Dili vb. olan bu dersler, temel olarak bir programa ait olup başka programlarda da okutulmaktadır. Bu derslerin hangi program bünyesinde yürütülmesi gerektiği ile ilgili 2021-2022 öğretim yılından itibaren belirli kriterlere göre bir programa atanmasına yönelik aidiyet çalışması gerçekleştirilmiştir. Araştırmada, programların ders aidiyetlerine göre incelenmesi ve bu aidiyetlerin öğrenenlere kayıt öncesi destek vermesi amaçlanmış olup bu amaç doğrultusunda öğrenenler için bir kayıt destek sisteminin geliştirilmesi planlanmıştır. Kayıt destek sisteminde bir programın ders ağırlığının nasıl olduğu, öğrenenin ilgisini çeken derslerin hangi programlarda okutulduğu gibi bilgilerin sunulmasına yönelik çalışma gerçekleştirilmiştir. Araştırma, nitel araştırma desenlerinden durum çalışması ile desenlenmiş ve veriler, doküman analizi kullanılarak incelenmiştir. Araştırmanın verileri, Anadolu Üniversitesi AÖS’te ders aidiyeti uygulamasının yapıldığı 65 programdaki dersler ve bu derslerin aidiyetleri incelenerek elde edilmiştir. Elde edilen bulgulara göre toplam 1.133 dersten 252’si birden fazla programda okutulurken 881 ders ise sadece bir programda okutulmaktadır. 43 ön lisans programında ders listesindeki derslerin aidiyet benzerlik oranı %48,64 iken lisans programlarında bu oran %56,25’tir. 65 programa göre bu oran %52,17’dir. Yaklaşık olarak her iki dersten birinin ders aidiyetinin başka programda olduğu ve seçmeli ders uygulaması bulunmadığı göz önünde bulundurulduğunda sunulacak kayıt destek sisteminin öğrenenlerin kayıt süreçlerini önemli ölçüde kolaylaştıracağı öngörülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Açıköğretim, Eğitim-Öğretim, Ders Programı, İçerik, Müfredat, Kayıt, Destek Sistemi

A Review of Course Areas of Anadolu University Open Education Programs

Öz

In the Anadolu University Open Education System (OES), there are courses designated as common across multiple programs. Courses such as Foreign Language, Turkish Language, etc., originally designed for one program, are also offered in other programs. To determine the allocation of these courses to specific programs based on defined criteria, a study on course affiliation has been conducted starting from the 2021-2022 academic year. The objective of this research is to examine the affiliation of courses to programs and to develop a registration support system that provides pre-registration assistance to learners. The registration support system aims to present information about the course weight of a program and identify courses that align with the interests of learners across various programs. The research employs a qualitative research design, specifically a case study, and data are analyzed using document analysis. Data for the study were obtained by examining courses and their affiliations in 65 programs where the course affiliation application is implemented in the Anadolu University OES. Among the total of 1,133 courses, 252 are taught in more than one program, while 881 courses are exclusive to a single program. The course affiliation similarity rate for courses in associate degree programs is 48.64%, whereas in undergraduate programs, it is 56.25%. Across all 65 programs, this rate is 52.17%. Given that nearly one in two courses has an affiliation in another program and considering the absence of elective course practices, it is anticipated that the proposed registration support system will significantly facilitate the registration processes for learners.

Anahtar Kelimeler

Open Education, Education-Teaching, Course Program, Content, Curriculum, Registration, Support System

Kaynakça

• Anadolu Üniversitesi. (2022). Açıköğretim Sistemi. https://www.anadolu.edu.tr/acikogretim
• Anadolu Üniversitesi. (2023a). Açıköğretim Sistemi Kılavuzları. https://www.anadolu.edu.tr/acikogretim/aof-kilavuzlar
• Anadolu Üniversitesi. (2023b). Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Öğrenci Destek Sistemi. https://aosdestek.anadolu.edu.tr
• Ashby, A. (2004). Open Learning: The Journal of Open, Distance and e-Learning Monitoring student retention in the Open University: definition, measurement, interpretation and action. Open Learning, 19(1). https://doi.org/10.1080/0268051042000177854
• Bakioğlu, A., & Gürbüzer, B. Bayrak. (2017). Kanada yükseköğretiminde kalite.
• Bates, T. (1997). The impact of technological change on open and distance learning, Distance Education. 18(1), 93–109. https://doi.org/10.1080/0158791970180108
• Baykal, M. (2017). Türkiye Yeterlilikler Çerçevesi(TYÇ)’nin Öğrenci Değerlendirme Programı (PISA) Açısından Değerlendirilmesi. Yeditepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(8), 69–79. https://dergipark.org.tr/en/pub/edu7/issue/36504/414111
• Binali, T., Tsai, C.-C., & Chang, H.-Y. (2021). NC-ND license University students’ profiles of online learning and their relation to online metacognitive regulation and internet-specific epistemic justification. Computers & Education, 175, 104315. https://doi.org/10.1016/j.compedu.2021.104315
• Bowen, G. A. (2009). Document Analysis as a Qualitative Research Method. Qualitative Research Journal, 9(2), 27–40. https://doi.org/10.3316/QRJ0902027
• Bozkurt, A., Hamutoğlu, N. B., Liman Kaban, A., Taşçı Gülşah, & Aykut, M. (2021). Dijital bilgi çağı: Dijital toplum, dijital dönüşüm, dijital eğitim ve dijital yeterlilikler. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi, 7(2), 35–63. https://doi.org/10.51948/AUAD.911584
• Creswell, J. W. (2013). Qualitative Inquiry and Research Design. SAGE.
• Girginer, N., & Özkul, A. E. (2004). Uzaktan Eğitimde Teknoloji Seçimi. The Turkish Online Journal of Educational Technology-TOJET, 3, 1303–6521.
• Hanson, R. E., & Jubeck, T. (1999). Assessing the Effectiveness of Web Page Support in a Large Lecture Course. DEOSNEWS, 9(9). https://www.learningdesign.psu.edu/assets/uploads/deos/deosnews9_9.pdf
• Huisman, J., Adelan, C., Hsieh, C.-C., Shams, F., & Wilking, S. (2012). Europe’s Bologna Process and Its Impact on Global Higher Education. In D. K. Deardorff, H. de Wit, J. D. Heyl, & T. Adams (Eds.), The SAGE Handbook of International Higher Education (pp. 81–100). SAGE.
• Jadefrid, M., Lennartsson, J., Kleinhenz, C., & Blomberg, M. (2016). Searching for sustainability-A blended course in how to search interdisciplinary.
• Kehm, B. M. (2010). Quality in European Higher Education: The Influence of the Bologna Process, Change: The Magazine of Higher Learning. 42(3), 40–46. https://doi.org/10.1080/00091381003704677
• Kılıçaslan, G. (2021). Üniversite hazırlık okulu öğrencilerinin akademik erteleme, motivasyon ve devamsızlık davranışları arasındaki ilişki. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi.
• Lee, J. Y. (2003). Current status of learner support in distance education: Emerging issues and directions for future research. Education Research Institute, 4(2), 181–188.
• Mojdeh, K. (2014). Puzzle of Dropout in Open University. Research Journal of Recent Sciences, 3(3), 23–26. www.isca.me
• Morgan, A. R. (1995). Open and distance learning today (Lockwood, Fred). Routledge.
• Nielsen, J. (1998). İntroduction to Web Design. https://dl.acm.org/doi/pdf/10.1145/286498.286557
• Öztürk, Ö. (2018). Açıköğretim programlarına kayıt yaptıran ve yaptırmayan öğrencilerin açıköğretim sistemine yönelik görüşleri. AUAd, 157–170. https://dergipark.org.tr/en/download/article-file/465604
• Pierrakeas, C., Xenos, M., Panagiotakopoulos, C., & Vergidis, D. (2004). View of A Comparative Study of Dropout Rates and Causes for Two Different Distance Education Courses. International Review of Research in Open and Distance Learning, 5(2). https://www.irrodl.org/index.php/irrodl/article/view/183/804
• Pulist, S. K. (2022). Use of chatbots as AI agents to augment services in open and distance learning system. Applications of Artificial Intelligence in Education for Sustainable Development. https://www.researchgate.net/publication/360412281
• Sak, R., Şahin Sak, İ. T., Öneren Şendil, Ç., & Nas, E. (2021). Doküman Analizi. Kocaeli Üniversitesi Eğitim Dergisi, 4(1), 227–250. https://doi.org/10.33400/kuje.843306
• Simpson, O. (2000). Supporting Students for Success in Online and Distance Education.
• Süral, İ. (2021). Uzaktan eğitimde teknoloji yönetimi. In D. Taşcı & A. Yalçınkaya (Eds.), Uzaktan Eğitimin Yönetimi: Dünü, Bugünü ve Geleceği (pp. 127–143). Maltepe Üniversitesi Yayınları.
• Tait, A. (2000). Planning student support for open and distance learning. Open Learning, 15(3), 287–299. https://doi.org/10.1080/713688410
• Taşcı, C. N. (2009). Zamanı Durduran Saat (5. Baskı). Doğan Kitap.
• Taşkıran, A. (2017). Dijital çağda yükseköğretim. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi, 3(1), 96–109. https://dergipark.org.tr/en/pub/auad/issue/34114/377387
• Thorpe, M. (2002). Rethinking learner support: the challenge of collaborative online learning. Open Learning, 17(2), 105–119. https://doi.org/10.1080/02680510220146887A
• Uçak, N., & Çakmak, T. (2009). Web Sayfası Kullanılabilirliğinin Ölçülmesi: Hacettepe Üniversitesi Bilgi ve Belge Yönetimi Bölümü Web Sayfası Örneği. Kütüphaneciliği, 22, 278–298.
• Wachter, B. (2004). The Bologna Process: Developments and Prospects. European Journal of Education, 39(3), 265–273.
• Xenos, M., Pierrakeas, C., & Pintelas, P. (2002). A survey on student dropout rates and dropout causes concerning the students in the Course of Informatics of the Hellenic Open University. Computers & Education, 39, 361–377.
• Yin, R. K. (2009). Case Study Research: Design and Methods (4th ed.). SAGE.
• Yıldırım, A., & Simsek, H. (1999). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. In Seçkin. Seçkin Yayıncılık. https://open.metu.edu.tr/handle/11511/70532
• YÖK. (1982). Yükseköğretim Kanunu. https://www.mevzuat.gov.tr/mevzuatmetin/1.5.2547.pdf
• Zgaga, P. (2006). Looking out: The Bologna Process in a Global Setting. Norwegian Ministry of Education and Research.