Studies on agricultural geography in the World and Turkey in the historical process

Yıl 2019, Cilt: 17 Sayı: 2, 367 - 383, 31.10.2019

Alpaslan Aliağaoğlu

https://doi.org/10.33688/aucbd.581678

Cited By: 3

Öz

Anahtar Kelimeler

Geography, Agriculture, Agricultural Geography, Turkey Agricultural Geography

Tarihsel Süreçte Dünya'da ve Türkiye'de Tarım Coğrafyası Alanındaki Çalışmalar

Öz

Tarım coğrafyası coğrafyanın temel konularından biridir. Ancak bu
konudaki çalışmalar daha çok 20. yüzyılın başlarında yapılmıştır. Tarım
coğrafyası konusundaki çalışmalar zaman içinde farklılaşmıştır. Bu farklılaşma
her yerde aynı ölçüde olmamıştır. Bu çalışmanın arka planında Anglo-Sakson
tarım coğrafyası olan bir resim içinde Türkiye tarım coğrafyasının doğası ve
gelişimi üzerinde durulmaktadır. Çalışmada Türkiye'de coğrafya dergilerinde yayınlanan
makaleleri dikkate alınmaktadır. Sonuç olarak görülmektedir ki Türkiye'de tarım
coğrafyası yazınında konusal olarak çeşitlenme olmuştur. Yaklaşım konusunda
Dünyadaki değişimlerden etkilenme söz konusu olmamıştır. Tarihsel süreçte Türk
tarım coğrafyasının gelişiminde dört farklı evreden bahsedilebilir. Bunları;
başlangıç yılları, sınırlı gelişim dönemi, çeşitlenmenin başlangıç yılları,
çeşitlenmenin zirve yılları şeklinde sıralamak mümkündür. 

Anahtar Kelimeler

Coğrafya, Tarım, Tarım Coğrafyası, Türkiye Tarım Coğrafyası

Kaynakça

• Akyol, İ. H. (1943a). Son Yarım Asırda Türkiye’de Coğrafya I: Mutlakıyet Devrinde Coğrafya. Türk Coğrafya Dergisi, 1, 3-15.
• Akyol, İ. H. (1943b). Son Yarım Asırda Türkiye’de Coğrafya II: Meşrutiyet Devrinde Coğrafya. Türk Coğrafya Dergisi, 2, 121-136.
• Akyol, İ. H. (1943c). Son Yarım Asırda Türkiye’de Coğrafya III: Cumhuriyet Devrinde Coğrafya. Türk Coğrafya Dergisi, 3-4, 247- 276.
• Anderson, J.R. (1970). A Geography of Agriculture. The Brown Foundations of Geography, Iowa, USA.
• Akova, B.S. (2014). Türkiye'de Tarımsal Yapıdaki Değişim Sürecinde Bazı Öngörüler ve Avrupa Birliğine İhracat İmkânları, Güneydoğu Avrupa Araştırmaları Dergisi, 14, .33-56. Aysu, A. (2015). Gıda Krizi, Tarım, Ekoloji, Egemenlik. İstanbul: Metis.
• Baker, O.E. (1923). The Agriculture of the Great Plains. Annaals of the Assoc. of American Geographers, 13 (3), 109-167
• Bakırcı, M. (2006). Avrupa Birliği Yeni Dönem Kırsal Kalkınma Programı, Türkiye'nin Uyumu ve Yaratacağı Etkiler, Türk Coğrafya Dergisi, 47, 45-74.
• Bakırcı, M. (2007). Türkiye'de Kırsal Kalkınma, Nobel Yayınevi: Ankara
• Bakırcı, M. (2009). Avrupa Birliği Üyelik Öncesi Destek Fonunun (IPA) Kırsal Kalkınma Bileşeni (IPARD), Türkiye'nin Durumu ve Muhtemel Etkileri, Doğu Coğrafya Dergisi, 21, 53-78.
• Bekaroğlu, E., Özdemir, A.R (Ed). (2014). Bir Disiplinin İç Dünyası: Modern Türk Coğrafyası Üzerine Söyleşiler. İstanbul: İdil Yayıncılık.
• Bengtson, N.A., Van Royen, W. (1956). Fundamentals of Economic Geography. NJ; Prentice-Hall
• Bulut, İ. (2006). Genel Tarım Bilgileri ve Tarımın Coğrafi Esasları (Ziraat Coğrafyası), Ankara: Gündüz Eğitim ve Yayıncılık.
• Doğan, S. Ö. (2018). Tarım Coğrafyası. Beşeri ve Ekonomik Coğrafya içinde, M. Doğan ve Ö.S. Doğan (Ed.), Ankara: Pegem Akademi, 199-274.
• Doğan, M, Doğan, Ö.S. (Ed).(2018). Beşeri ve Ekonomik Coğrafya. Ankara: Pegem Akademi.
• Doğanay, H. (2007). Ziraat Coğrafyası, Erzurum: Aktif Yayınevi.
• Doğanay, H., Coşkun, O. (2012). Tarım Coğrafyası (Güncellenmiş 2. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Durmuş, E., Yiğit, A. (2014). Türkiye'nin Tarım Yöreleri ve Bölgeleri. Ankara: Nobel.
• Emiroğlu, K., Danışoğlu, B., Berberoğlu, B. (2006). Ekonomi Sözlüğü. Ankara: Bilim ve Sanat.
• Erinç, S. Tunçdilek, N. (1952). The Agricultural Regions of Turkey, Geographical Review, 42 (2), 179-203.
• Erinç, S. (1973). Cumhuriyetin 50. Yılında Türkiye’de Coğrafya, Ankara: Başbakanlık Kültür Müsteşarlığı Cumhuriyetin 50. Yıldönümü Yayınları.
• Erinç, S. (1997). Coğrafya. Cumhuriyet Döneminde Türkiye’de Bilim: Sosyal Bilimler I içinde, Ankara: TÜBA Yayınları, 51-56
• Göney, S. (1979). Türkiye Ziraatinin Coğrafi Esasları 1. İstanbul: İstanbul Üni. Yayınları No. 2600.
• Göney, S. (1986). Sıcak Bölgelerde Ziraat Hayatı. Ziraat Coğrafyası, Cilt IV, İstanbul: Coğrafya Enstitüsü Yayınları.
• Göney, S., Doğan, Sertkaya. Ö. (2018). Sıcak Bölgelerde Ziraat Hayatı (2. Basım). Nobel Yayınları: İstanbul.
• Gözenç, S., (1985). Japonya ve Güneydoğu Asya’da Pirinç Tarımı, İstanbul Üniv. Deniz Bilimleri ve Coğrafya Enstitüsü Bülten,2 (2)
• Gregor, H.F. (1970). Geography of Agriculture: Themas in Research, N.J: Prentice-Hall Inc., Englewood Cliffs.
• Grigg, D. (1969). The Agricultural Regions of the World: Review and Reflections, Economic Geography, 45 (2), 95-132
• Grigg, D. (1974). The Agriculturl Systems of the World. London: Cambridge University Press.
• Grigg, D. (1995). An Itroduction to Agricultural Geography (Second Edition). New York: Routledge.
• Gümüşçü, O. Karakaş Özür, N. (2016). Türkiye'de Modern Coğrafyanın Kuruluşu ve Örgütlenmesi (1915-1945), Atatürk Araştırma Merkezi Dergisi (ATAM), Cilt XXXII, 93, Bahar, 105-147.
• Günay Aktaş, S (Ed.). (2016). Gıda Coğrafyası. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• Günaydın, G. (2010). Tarım ve Kırsallıkta Dönüşüm, Politika Transfer Süreci/AB ve Türkiye. Ankara: Tan Kitabevi Yayınları.
• Güran, T. (2009). İktisat Tarihi, İstanbul: Der Yayınları
• Ilbery, B. (1983). Goals and Values of Hop Farmers, Transactions of the Institute of British Geographers, 8 (3), 329- 341
• Ilbery, B. (1985). Agricultural Geography, A Social and Economic Analysis, Oxford: Oxford Üniversity Press.
• İzbırak, R. (1986). Coğrafi Terimler Sözlüğü. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
• James, P.E., Jones, C.F. (1988). American Geography: Inventory and Prospect. Jaipur:Rawat Publication.
• Jones, C., Darkenwald, G. (1965). Economic Geography, New York.
• Kayan, İ. (2000). Türkiye Üniversitelerinde Coğrafya Eğitimi: Amaç, Yeni Hedefler, Sorunlar ve Öneriler, Ege Coğrafya Dergisi, 11, 7-22.
• Keyder, Ç., Yenal, Z. (2013). Bildiğimiz Tarımın Sonu, Küresel, İktidar ve Köylülük, İletişim: İstanbul.
• Klages, K.H.W. (1942). Ecological Crop Geography, USA: The Macmillan Company.
• Koçman, A. (1999). Cumhuriyet Döneminde Yükseköğretim Kurumlarında Coğrafya Eğitimi ve Sorunları, Ege Coğrafya Dergisi, 10, 1-14.
• Koday, S. (2005). Doğu Anadolu Bölgesinde Hayvancılık, Erzurum: Atatürk Üniversitesi Yayınları.
• Marsden T, Munton R, Ward N., Whatmore S. (1996). Agricultural Geography and the Political Approach, Economic Geography, Vol. 72 (4),361-375.
• Morgan, W.B., Munton, R.J.C. (1971). Agricultural Geography. London: Methuen & Co. Ltd.
• Özçağlar, A. (2003). Coğrafyaya Giriş, Sistematik, Kavramlar, Yöntemler. Ankara: Hilmi Usta Matbaacılık.
• Özgür, E.M., Yavan, N. (2013). Türk Coğrafyacılarıının İç Hesaplaşması: Neden Başaramadık? Nasıl Başarabiliriz? Beşeri Coğrafya Dergisi 1(1), 14-38.
• Robinson, R. (2004). Geography of Agriculture, Globalisation, Restructuring, and Sustainability, Pierson Printice Hall.
• Rumney, T.A. (2005). The Study of Agricultural Geography, A Scholarly Guide and Bibliography. Oxford: The Scarecrow Press, Inc.
• Rüstow, A. (1939). İktisadi Coğrafya (1. Cilt), İstanbul.
• Tekeli, İ. (2016). Dünya'da ve Türkiye'de Kır-Kent Karşıtlığı Yok Olurken Yerleşmeler İçin Temsil Sorunları, İdeal Kent: Ankara.
• Thoman, R. S. (1962). Geography of Economic Activity, New York: McGraw-Hill
• Tümertekin, E. (1957). Kurak Bölgelerde Ziraat Hayatı, İstanbul: İ.Ü. İktisat Fakültesi Yayını.
• Tümertekin, E. (1961). Beşeri ve İktisadi Coğrafya Dersleri, İstanbul.
• Tümertekin, E. (1964). Changing Picture of Female participation in Turkish Agriculture, The Professional Geographer, 13 (2), 39-45.
• Tümertekin, E. (1971). Türkiye’de Beşeri Coğrafyanın Gelişmesi. Türkiye: Coğrafi ve Sosyal Araştırmalar içinde, E. Tümertekin, F. Mansur P. Benedict (Eds), İstanbul: İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayını, 1-16
• Tümertekin E. (1972). İktisadi Coğrafya, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Yayınları: 1703, İstanbul.
• Tümertekin, E. (1984). Ekonomik Coğrafya, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Yayınları No. 2926.
• Tümertekin, E., Özgüç, N. (1997). Ekonomik Coğrafya, Küreselleşme ve Kalkınma, İstanbul: Çantay Kitabevi.
• Tümertekin, E. (1998). Beşeri Coğrafya, Cumhuriyet Döneminde Türkiye'de Bilim, Sosyal Bilimler II içinde (187-215), Ankara: Türkiye Bilimler Akademisi.
• Tümertekin, E, Özgüç, N. (2016). Ekonomik Coğrafya, Küreselleşme ve Kalkınma. İstanbul: Çantay Kitabevi.
• Türkçe Bilim Terimleri Sözlüğü, Sosyal Bilimler. (2011). TÜBA, Ankara: Türkiye Bilimler Akademisi.
• Türkoğlu, A. (1958). İktisadi Coğrafya Dersleri 1. Kitap Gıda Maddeleri, İstanbul: İstanbul Üniv. Yayınları No. 2563.
• Sauer, C.O. (1952). Agricultural Origins and Dispersals, New York: George Grady Press.
• Singh, J., Dhillon, S.S. (2004). Agricultural Geography. New Delhi: Tata McGraw-Hill Publishing Company Limited.
• Struck, E. (1986). Türkiye'nin Güney Kıyı Bölgesinde Tarımsal Bir Yeniliğin Yaygınlaşması: Seracılık, İ.Ü. Deniz Bilimleri ve Coğrafya Enstitüsü, Bülten, 2 (3), 79-90.
• Symons, L. (1967). Agricultural Geography, New York: Praeger Publishers.
• Visher, S.S., Hu, C.Y. (1950). Oliver Edwin Baker, 1883-1949, Annals of the Association of American Geographers, 40 (4), 328-334.
• Whittlesey, D. (1936). Major Agricultural Regions of the Earth, Annals of the Association of American Geographers 26, 199-240.