Bir ulusun kalkınmasındaki en önemli bileşen, kuşkusuz
insan varlığıdır; onun varolan ve gelişebilecek olan bilgileri, becerileri ve
tutumlarıdır. Varolan ve gizil olan "bunlar" geliştirilip kalkınma
sürecine katılmadan; bir ulusun maden, orman, toprak, deniz... gibi diğer
kaynaklarının gereğince ve yeterince işe koşulabileceği düşünülemez. İnsan
kalkınmanın yalnızca nesnesi değil, aynı zamanda öznesidir. İnsan unsurunun
kalkınmadaki rolünü gözardı eden herhangi bir kalkınma girişiminin, bir iyi
dilek olarak kalması ve başarısızlığa uğraması kaçınılmazdır.
Eğer böyleyse, bir ulusal-bölgesel kalkınma girişiminin
yanıt vermesi gereken ilk soru, 'insan gelişiminin ve onun kalkınmada etkin rol
almasının nasıl sağlanabileceği?' olmalıdır.
İnsan gelişiminin, yeterli değil ama herhalde zorunlu
önkoşulu eğitimdir. İnsanlar, fiziksel ve toplumsal çevreleriyle, refahlarını,
mutluluklarını, sağlıklarını en çoğa çıkaracak yönde etkileşmek için
gereksindikleri/ sahip olmaları beklenen bilgi, beceri ve tutumları okul ya da
yetişkin eğitimi sistemi içinde kazanırlar.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Eğitim Üzerine Çalışmalar |
Bölüm | Derleme Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Haziran 1999 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 1999 Cilt: 32 Sayı: 1 |
AUEBFD'nin tüm İçerikleri Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License kuralları çerçevesinde lisanslanmaktadır.
AUEBFD CC BY-NC-ND 4.0 lisansını kullanmaktadır.