Öz
Eğitim hizmetinin sunumunda, gerekli kaynakların nereden ve nasil elde edileceği ile bunların çeşitli bireyler ve toplumsal kümeler arasında nasıl dağıtılacağı konusu oldukça önemlidir. Bu konu hem etkinlik hem de fırsat eşitliği ile ilgili önemli doğurgulara sahiptir.
Yükseköğretimde öğrenci ve ailelerden, hem çeşitli oranlarda parasal katkıların alındığı (öğrenim harçlan yoluyla) ülkelerde, hem de eğitimin parasız olarak sunulduğu ülkelerde, kamu kaynaklarının bir kısmı doğrudan yükseköğretim kurumlarına aktarılırken, göreli olarak daha düşük bir oram da yükseköğretimden yararlanan öğrencilere ulaştırılmaktadır. Bunlardan öğrencilere yönelik parasal yardımların genel olarak iki amacı olduğu söylenebilir. Toplumsal etkinlik açısından, parasal yardımlar ülkede insan sermayesi birikimini sağlamak için bireyleri yükseköğretime çekmek amacına yöneliktir. Eşitlik açısından^ bu parasal yardımlarla, toplumsal ve ekonomik kökeni ne olursa olsun her yetenekli öğrencinin yükseköğretim sistemine katılması amaçlanır (Eicher, Chevaillier, 1992, s. 25, 26). Günümüzde pek çok ülkede, öğrencilere yönelik parasal yardımların nasıl olması gerektiği üzerinde önemle durulmaktadır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Harnquist Kjell. (Ed. George Psacharopoulos) "Social Demand Models", Economics of Education Research and Studies. Oxford: Perggamon Press, 1987.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Alan Eğitimleri |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Ocak 1995 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 1995 Cilt: 28 Sayı: 1 |
The content of the Journal of Faculty of Educational Sciences is licensed under Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License