Museum Education and Creative Drama

Yıl 2019, Cilt: 1 Sayı: 1, 23 - 43, 01.06.2019

Ömer Adıgüzel

Öz

Museums are defined as permanent institutions in the service of society, which protect, research, evaluate and exhibit the integrity of cultural elements in order to promote society’s acclaim and their education, it can be said that museums are living institutions that their spectrum varies from object-oriented scope to people-oriented scope and their functions are continuously varying. In order to reach the larger mass audience, museums present different and interesting seminars, films, festivals etc. Moreover, they serve as meeting spaces for educational, artistic and cultural events. Today, museums do not determine their entity based on elite class. On the contrary, museums’ being is based on ordinary people, their daily existence forms, living conditions, spare time activities and popular forms of entertainment. Contemporary museums are generally built in small towns or rural areas and sometimes constructed in factories, mines. Thus, they are nourished by local people’s memory. Also, they play an important role to help local people to construct their own identity. There are different kinds of museums and each of them spread on an effort to represent heterogeneous visitor groups. Furthermore, the changes in educational and museological understandings give different missions to museums. The importance of these missions is that museums are new learning environments supporting both in-class learning and alternative learning. In recent years, this view has become widespread, so museums and exhibitions are called as out-of-school learning environments that can be utilized. In Turkey, creative drama, which needs the interaction of different disciplines, was accelerated after the 80’s. With this acceleration, it has been used as an important method in museums and galleries, educational projects and seminars related to museums.

Anahtar Kelimeler

Learning, museum, museum education, creative drama, creativit

MÜZE EĞİTİMİ VE YARATICI DRAMA

Öz

Kültürel değer taşıyan unsurlardan oluşan bir bütünü türlü biçimlerde korumak, incelemek, değerlendirmek ve özellikle halkın beğenisinin yükselmesi ve eğitimi için sergilemek amacıyla toplum yararına, sürekli yönetilen kurum” olarak tanımlanan müze, işlevleri sürekli çeşitlenen ve kapsamı nesne odağından insan odağına genişleyen dinamik bir kurum haline gelmiştir. Müzeler, eğitim aracılığıyla, daha geniş izleyici kitlesine ulaşmak için birbirinden farklı ve ilginç konularda seminerler, filmler, kutlama programları vb. gibi etkinlikler sunmaktadır. Bu gereksinim ve gelişmelere ek olarak müzeler kendi mekânlarını eğitim, sanat ve kültür amaçlı etkinliklere daha sık açmaktadır. Çağdaş müze seçkin kişiler yerine, çalışan insanlarla, onların gündelik varoluşlarına, yaşam koşullarına, işe, boş zaman uğraşlarına, popüler eğlence biçimlerine ayrılır. Bu müzeler bazen eski fabrika veya madenlerde, çoğu zaman küçük kasabalarda, hatta kırsal bölgelerde kurulurlar ve güçlü bir biçimde yerel halkın belleğine yaslanır ve onların toplumsal kimliklerini oluşturmalarında önemli bir rol oynar. Farklı türlere ayrılır, çeşitlilik içeren ziyaretçi gruplarını temsil etmeye çalışırlar. Eğitim bilimlerindeki ve müzecilik anlayışındaki değişimler, müzelere temel işlevlerinin yanında farklı görevler de yüklemektedirler. Bunların eğitim açısından önemi, okula alternatif ya da paralel ya da sınıftaki öğrenmeyi destekleyecek düzeyde bir öğrenme ortamı oluşturmasıdır. Son yıllardaki görüşler müzelerin ve sergilerin okul dışı etkinliklerde yaygın olarak kullanılabileceği öğrenme ortamı oldukları yönündedir. Türkiye’de 80’li yıllardan sonra ivme kazanan ve farklı disiplinlerin etkileşmesini gerektiren yaratıcı drama, öğretimde başvurulan önemli bir yöntem olarak müze ve galerilerde de eğitim gerçekleştirmeyi içerir ve müzeyle bağlantılı çeşitli eğitsel proje ya da seminerlerde kullanılır. Bu çalışma çağdaş bir eğitim ve sanat eğitimi ortamı olarak okuldaki öğrenmeyi destekleyen müzede araştırma ve canlandırma olanakları sunan yaratıcı drama yöntem ve tekniklerine ilişkin Türkiye’deki bazı örneklerini kronolojik biçimde ve içeriklerine odaklanarak ele almaktadır.

Anahtar Kelimeler

Öğrenme, müze, müze eğitimi, yaratıcı drama, yaratıcılık.

Kaynakça

• Acar, Ö. (1998) Müzeciliğimiz Müze- Eğitim İlişkileri konulu panel konuşması. Müzeciler Derneği Yayınları, ss.13-16, Ankara.
• Adıgüzel, H. Ö. (1999), “Eğitim İletişiminde Alternatif Bir Öğrenme Alanı ve Yeni Bir Kültür Ortamı: Çocuk Müzeleri,” Türkiye Bilişim derneği ve IEEE ODTÜ Öğrenci kolu tarafından ikincisi düzenlenen Bilişim Teknolojileri Işığında Eğitim Konferansı Bildiriler, ss. 126-131, 13-15 Mayıs 1999, Ankara.
• Anonymous, Museum für Völkerkunde. Hamburg. 1995 Artar, M. (2010). Müzede Öğrenme. Mardin Müzeleri. Ankara: ÇOKAUM Yayını.
• Earl, A. (1997), “Müze Pedagojisi İngiltere’de Nasıl Gelişti? Tarih Konuşan Drama”, DramaMaske-Müze (ed. İ. San), s.35-46, Türk Alman Kültür İşleri Yayınları, Ankara.
• Hein, G. (1999). The constructivist museum. In Greenhill, E. H. (ed.) The educational role of museum, 73-79. UK: Routledge.
• Hooper-Greenhill, E. (1996). Museum Education, The educational Role of The Museum Reprinted, Routledge, Newyork.
• Hooper-Greenhill, E. (1999). Müze ve Galeri Eğitimi (Çev. E. Gül Kapçı, M. Örge Evren), Ankara Üniversitesi Çocuk Kültürü Araştırma ve Uygulama Merkezi Yayınları, Ankara.
• Fladmark, M. J. (2014). Heritage & Museums: Shaping National Identity. USA: Routledge.
• ICOM. (2007). Retrieved from https://icom.museum/en/activities/standards guidelines/museumdefinition/ İlhan, A., Artar, M., Okvuran, A., ve Karadeniz, C. (2011). Müze Eğitimi Etkinlik Kitabı.
• UNICEF, http://panel.unicef.org.tr/vera/app/var/files/e/t/etkinlik paketi.pdf
• Karadeniz, C. (2018). Müze, Kültür, Toplum. Ankara: İmge Kitabevi Yayınları
• Karadeniz, C., ve Okvuran, A. (2014). Müzede Bir Gece: Çorum Arkeoloji Müzesi’nde Müze Eğitimi, İlköğretim Online, 13(3), ss. 865-879
• Kaschak, J.C. (2014). Museum visits in social studies: The role of a methods course. Social Studies Research and Practice, 9(1), 107-118.
• Levent, T. (1993). Bütün Britanya Oyun Sahnesi, Milliyet Sanat Dergisi, S.212, Aynı çalışma Niçin Tiyatro, SS.99-106, Ankara: Gündoğan Yayınları.
• Lord, G., D. (2007). Museums, lifelong learning and civil society. In Lord, B. (Ed.), The manuel of museum learning (p.5-9). New York: Alta Mira Press.
• Marcus, A. S., Stoddard, J. D., ve Woodward, W. W. (2012). Teaching history with museums: Strategies for K-12 social studies. New York, NY: Routledge.
• McLean, F. (2007). Museums and the construction of national i dentity: A review. International Journal of Heritage Studies, 3 (4), 244-252.
• Müze ve Eğitim Bildirgesi (1998), ODTÜ Geliştirme Vakfı, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi ve Alman Kültür Merkezi işbirliği ile 30 Eylül-2 Ekim 1998 tarihleri arasında gerçekleştirilen “Müze ve Eğitim” Semineri Sonuç Bildirgesi, Ankara.
• Okvuran, A. (2012). Müzede Dramanın Bir Öğretim Yöntemi Olarak Türkiye’de Gelişimi. Eğitim ve Bilim,36(166), ss. 170-180.
• Onur, B. (1998), Müze Kültürü ve Eğitimi, Milliyet Sanat Dergisi, sayı 436, s 7-8, İstanbul Onur, B. (2000), Müze Ortamında Çocukla İletişim, Kültür ve İletişim, Ankara Üniversitesi İletim Fakültesi Yayınları, Kış, S.3, ss. 17-28, Ankara
• Paykoç, F. ve Baykal, S., (1999), Müze Pedagojisi: Kültür, İletişim ve Aktif Öğrenme Ortamı Olarak Müzelerin Etkinliğine İlişkin Bir Çalışma, Bildiri, 9-11 Aralık 1999, 3.
• Uluslararası Tarih Kongresi: “Tarih Yazımı ve Müzecilikte Yeni Yaklaşımlar: Küreselleşme ve Yerelleşme” Toplumsal Ekonomik ve Tarih Vakfı, İstanbul.
• Pilmann, B. (1997) Creating Your Mission, Collective Vision, Association Of Youth Museums Yay. s. 47, Washington.
• Pomian, K. (1999). “Çağdaş Tarih Yazıcılığı ve Çağdaş Müzeler”, Bildiri, 9-11 Aralık 1999, 3. Uluslararası Tarih Kongresi: “Tarih Yazımı ve Müzecilikte Yeni Yaklaşımlar: Küreselleşme ve Yerelleşme” Toplumsal Ekonomik ve Tarih Vakfı, İstanbul.
• San, İ. (1996), Yaratıcı Eğitim İçin Gerekli Yenilikler-Bir Sanat Eğitbilimci Gözüyle, Eğitimimize Bakışlar (ed. İ. Fındıkçı), s. 177-200, Kültür Koleji Vakfı Yayınları, İstanbul.
• Schubert, K. (2004). Küratörün yumurtası. (Çev: R. Smith). İstanbul: İstanbul Sanat Müzesi Vakfı Yayınları.
• Seidel, S. (1997). Tarih Öğretiminde Bir Kaynak Olarak Müze. Müze Eğitimi ve Kültürel Kimlik (Çev. Bahri Ata). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yay., Ankara.
• Seidel, S. ve Hudson, K. (1999), Müze Eğitimi ve Kültürel Kimlik (Çev. B. Ata), Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayınları, Ankara.
• Ulusal Tez Merkezi, 2 Aralık 2018, içinde “müze” anahtar kelimesi geçen lisansüstü çalışmalara ait 2018 ve 1990 verileri.