Turkey, particularly due to the political circumstances of its eastern neighbours, has always been an asylum state. Currently, as the primary asylum country for refugees with more than 3.5 million Syrians in its territories, the provision of international protection to these refugees in Turkey is vital. The individual application mechanism to the Constitutional Court, as a subsidiary protection mechanism in domestic law, can be crucial in this context. In addition to legislative regulations, especially with this mechanism, constitutional rights that are also applicable to refugees can be realized. Thus, this article has two main aims. The first aim is to address protection of refugees’ rights with respect to the principle of non-refoulement, which finds its place in the Constitutional Court's precedent. In this context, the article examines the interim measures within the framework of article 17 of the Constitution (‘personal inviolability, corporeal and spiritual existence of the individual’) and the final decisions within the scope of article 17, article 19 (‘right to personal liberty and security’) and article 40 (‘protection of fundamental rights and freedoms’). Concordantly, the second aim is to demonstrate the deficiencies particularly in the practice of the Turkish asylum system, which are indicated in these decisions.
Turkish Constitutional Court individual application decisions international protection Turkey constitutional rights
Türkiye, özellikle doğusundaki komşu ülkelerin siyasi koşullarından ötürü, her zaman sığınma alan bir ülke olmuştur. Şu anda, kendi topraklarında 3,5 milyondan fazla Suriyeli ile mülteciler için başlıca sığınma ülkesi olan Türkiye'de, bu mültecilere uluslararası koruma sağlanması hayati önem taşımaktadır. İç hukukta ikincil nitelikte bir koruma mekanizması olan Anayasa Mahkemesi’ne bireysel başvuru, bu bağlamda kritik bir öneme sahip olabilir. Yasal düzenlemelerin yanı sıra, özellikle bu mekanizma ile mültecilere de uygulanabilecek anayasal haklar gerçekleştirilebilir. Bu çerçevede, bu makalenin iki amacı vardır: İlk amaç, Anayasa Mahkemesi’nin içtihadında yerini alan geri göndermeme ilkesi ile bağlantılı olarak mülteci korumasını ele almaktır. Bu kapsamda, makale Anayasanın 17’nci maddesine göre (“kişinin dokunulmazlığı, maddî ve manevî varlığı”) verilen tedbir kararları ile 17’nci madde, 19’uncu madde (“kişi hürriyeti ve güvenliği) ve 40’ıncı maddesine (temel hak ve hürriyetlerin korunması”) göre verilen nihai bireysel başvuru kararlarını incelemektedir. Bu incelemeye paralel olarak makalenin ikinci amacı, Türk sığınma sistemi uygulamasındaki, özellikle bu kararlarda belirtilen, eksikliklerini ortaya koymaktır.
Türk Anayasa Mahkemesi bireysel başvuru kararları uluslararası koruma Türkiye anayasal haklar
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Hukuk |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 22 Aralık 2019 |
Gönderilme Tarihi | 17 Aralık 2018 |
Kabul Tarihi | 15 Kasım 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 68 Sayı: 3 |