Data Protection Considerations Regulated Under Turkish Criminal Law

Yıl 2021, Cilt: 70 Sayı: 4, 1359 - 1384, 05.01.2022

Uğur Orhan

https://doi.org/10.33629/auhfd.912286

Cited By: 1

Öz

The legal branch with the most serious repercussions is, without doubt,
criminal law. Indeed, a penal sanction is viewed as a “last resort” (ultima
ratio) where other penalties remain ineffective. Therefore, the Turkish legal
system has devised criminal penalties due to the importance of data protection.
Turkish Criminal Code (TCC) has not had the desired effect in identifying
violations with regards to data protection, until the enforcement of Data
Protection Law (DPL). This is due to the lack of a specific law defining the
terms and institutions encompassing data protection. The lack of a clear
definition of personal data has created various issues in terms of “principle of
legality” (nullum crimen, nulla poena sine lege) and “certainty” (lex certa)
within criminal law. DPL has come into force much later than the enforcement
of data protection violations under TCC. Therefore, there are various
differences between the terms used in DPL and TCC. In this sense, various
behaviors which would violate the DPL are not punished by the TCC as they
are not provided under the TCC. As the fundamental principle of criminal law
is legality, the provisions of TCC must be harmonized with those of the DPL.
In order to resolve some of these issues, it would be appropriate to have the
criminal provisions also under DPL. If this method is not desired, then the
crimes listed out in TCC must be re-written in accordance with the terms and
provisions of DPL, under the “principle of legality”.

Anahtar Kelimeler

Data Protection, Turkish Criminal Law, Offenses Against Data Protection, Penal Sanction, Turkish Criminal Procedure Law

Kişisel Verilerin Korunmasına İlişkin Türk Ceza Hukuku Düzenlemeleri Üzerine Değerlendirmeler

Öz

Yaptırımların en ağırına sahip olduğu kabul edilen hukuk dalı ceza hukukudur. Hukukun diğer yaptırımları yetersiz kaldığında veya korunan varlıklara daha enerjik bir koruma sağlanmak istendiğinde, ceza yaptırımına “son çare” (ultima ratio) olarak başvurulur. Kişisel verilerin önemi nedeniyle, Türkiye’de de cezai düzenlemeler getirilmiştir. Kişisel Verilerin Korunması Kanunu (KVKK) yürürlüğe girene kadar Türk Ceza Kanunu’nun (TCK) kişisel verilerin ihlalini düzenlediği suçlar istenildiği gibi uygulanamamıştır. Bunun nedeni, kişisel veri kavramını ve kurumlarını düzenleyen özel bir kanunun olmayışıdır. Ceza kanunu, kişisel verinin ne olduğunu tanımlamadığı için “kanunilik ilkesi” (nullum crimen, nulla poena sine lege) ve “belirlilik” (lex certa) açısından birtakım sorunlar ortaya çıkmıştır. KVKK, cezai düzenlemelerin yapıldığı tarihten çok sonra yürürlüğe girmiştir. Bu nedenle, KVKK ve TCK’de kullanılan bazı terimler ve kurumlar arasında farklar görülmektedir. Bu bağlamda, KVKK’ye aykırılık teşkil edecek bazı davranışlar, TCK’de suç olarak düzenlenmediğinden cezalandırılamamaktadır. Ceza hukukunun temelinde “kanunilik ilkesi” olduğundan TCK’nin KVKK hükümlerine uyumlu olması gerekmektedir. Sorunların çözülebilmesi için cezai düzenlemelere KVKK’de yer verilmesi uygun olacaktır. Bu yöntem tercih edilmeyecekse de TCK’de yer alan suçların, KVKK’nin terim ve kurumlarına uygun olarak yeniden kaleme alınması “kanunilik ilkesi” uyarınca zorunludur.

Anahtar Kelimeler

Kişisel Verilerin Korunması, Türk Ceza Hukuku, Kişisel Verilerin Korunmasına Karşı Suçlar, Cezai Yaptırım, Türk Ceza Muhakemesi Hukuku

Kaynakça

• AKDAĞ, Hale (2013). Türk Ceza Kanunu Kapsamında Kişisel Verilerin Korunması. Ankara: Adalet Yay.
• AKSOY, Hüseyin Can (2010). Medeni Hukuk ve Özellikle Kişilik Hakkı Yönünden Kişisel Verilerin Korunması. Ankara: Çakmak Yay.
• AKYÜREK, Güçlü (2011). “Kişisel Veriler ve Özel Hayatın Gizliliği Hakkı”. Suç ve Ceza (3): 43-59.
• ANTOLISEI, Francesco (2003). Manuale di Diritto Penale Parte Generale. Milano: Giuffrè.
• AŞIKOĞLU, Şehriban İpek (2018). Avrupa Birliği ve Türk Hukukunda Kişisel Verilerin Korunması ve Büyük Veri. İstanbul: On İki Levha Yay.
• BAYRAKTAR, Köksal (2018). “Kişisel Verilerin Kaydedilmesi, Verilmesi, Ele Geçirilmesi ve Yok Edilmemesi”. Özel Ceza Hukuku Cilt: III. ed. Köksal Bayraktar – Serap Keskin Kiziroğlu vd.. İstanbul: On İyi Levha Yay. 627-654.
• BINDER, Guyora (2016). The Oxford Introductions to U.S. Law Criminal Law. New York: Oxford University Press.
• CENTEL, Nur-ZAFER, Hamide vd. (2017). Türk Ceza Hukukuna Giriş. İstanbul: Beta Yay.
• CUSTERS, Bart-SEARS, Alan M. Vd. (2019). EU Personal Data Protection in Policy and Practice. The Hague: Springer.
• DERAY, Erica Solange (2011). “The Double-Helix Double-Edged Sword: Comparing DNA Retention Policies of the United States and the United Kingdom”. Vanderbilt Journal of Transnational Law 44(3): 745-776.
• DÜLGER, Murat Volkan (2016). “Kişisel Verilerin Korunması Kanunu ve Türk Ceza Kanunu Bağlamında Kişisel Verilerin Ceza Normlarıyla Korunması”. İstanbul Medipol Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 3 (2): 101-167.
• DÜLGER, Murat Volkan (2019). Kişisel Verilerin Korunması Hukuku. İstanbul: Hukuk Akademisi Yay.
• GÖÇMEN UYARER, Sinem (2020). Kişisel Verilerin Korunması Kanunu ve Türk Ceza Kanunu Kapsamında Kişisel Verilerin Korunması. Ankara: Seçkin Yay.
• GÜNGÖR, Devrim (2009). 5237 ve 5271 Sayılı Kanunlar Işığında Şikâyet Kurumu. Ankara: Yetkin Yay.
• HAFIZOĞULLARI, Zeki-ÖZEN, Muharrem (2015). Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler Kişilere Karşı Suçlar. Ankara: US-A Yay.
• KARAKEHYA, Hakan (2009). “Gözetim ve Suçla Mücadele: Gözetimin Tarihsel Gelişimi ile Yakın Dönemde Gerçekleştirilen Hukuki Düzenleme ve Uygulamalar Bağlamında Bir Değerlendirme”. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 58 (2): 319-357.
• KOCA, Mahmut (2020). “Ceza Hukuku Açısından Kişisel Verilerin Korunması ve Verilerin İmha Edilmemesinin Sonuçları”. Avrupa Birliği Hukuku, İdare Hukuku ve Ceza Hukuku Açısından Kişisel Verilerin İmhası. Ed. Rıza Saka - Ramazan Çağlayan vd.. Ankara: Seçkin Yay. 361-405.
• KOCA, Mahmut-ÜZÜLMEZ, İlhan (2018). Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler. Ankara: Adalet Yay.
• KOCA, Mahmut-ÜZÜLMEZ, İlhan (2019). “Kişisel Verilerin Kaydedilmesi Suçu (TCK m. 135)”. Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, Prof. Dr. Durmuş TEZCAN’a Armağan 21(Özel Sayı): s. 69-93.
• KORKMAZ, İbrahim (2019). Kişisel Verilerin Ceza Hukuku Kapsamında Korunması. Ankara: Seçkin Yay.
• KUNTER, Nurullah (1986). Muhakeme Hukuku Dalı Olarak Ceza Muhakemesi Hukuku. İstanbul: Kazancı Hukuk Yay.
• KÜZECİ, Elif (2010). Kişisel Verilerin Korunması. Ankara: Turhan Kitabevi.
• LAMBERT, Paul B. (2018). Understanding the New European Data Protection Rules. New York: CRC Press.
• LYNSKEY, Orla (2015). The Foundations of EU Data Protection Law. New York: Oxford University Press.
• MANTOVANI, Ferrando (2001). Diritto Penale Parte Generale. Padova: Cedam.
• MUTLU, Muhammet Sefa (2020). Kişisel Verilerin Soruşturma Evresinde İşlenmesi ve İnsan Hakları Kapsamında Korunması. Ankara: Adalet Yay.
• ÖZBEK, Veli Özer-DOĞAN, Koray vd. (2020). Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler. Ankara: Seçkin Yay.
• ÖZEN, Muharrem-BAŞTÜRK, İhsan (2011). Temel Hak ve Özgürlükler Bağlamında Bilişim – İnternet ve Ceza Hukuku. Ankara: Adalet Yay.
• ÖZGENÇ, İzzet (2005). Türk Ceza Kanunu Gazi Şerhi (Genel Hükümler). Ankara: Seçkin Yay.
• ÖZGENÇ, İzzet (2020). Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler. Ankara: Seçkin Yay.
• ÖZKAN, Oğulcan (2020). Kişisel Verilerin Korunması. Ankara: Yetkin Yay.
• ÖZTÜRK, Bahri-ALTINOK ÇALIŞKAN, Elif vd. (2021). Kişisel Verilerin Korunması Hukuku Teorik ve Pratik Çalışma Kitabı. Ankara: Seçkin Yay.
• SINAR, Hasan (2001). İnternet ve Ceza Hukuku. İstanbul: Beta Yay.
• SOYASLAN, Doğan (2018). Ceza Hukuku Özel Hükümler. Ankara: Yetkin Yay.
• TOROSLU, Nevzat (1970). Cürümlerin Tasnifi Bakımından Suçun Hukuki Konusu. Ankara: Sevinç Matbaası.
• TOROSLU, Nevzat (1987). Nasıl Bir Ceza Kanunu. Ankara: V Yay.
• TOROSLU, Nevzat-TOROSLU, Haluk (2019). Ceza Hukuku Genel Kısım. Ankara: Savaş Yay.
• ÜNVER, Yener (2003). Ceza Hukukuyla Korunması Amaçlanan Hukuksal Değer. Ankara: Seçkin Yay.
• ÜNVER, Yener (2008). “Kişisel Verilerin Korunması”. Galatasaray Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi (1): 163-196.
• ÜNVER, Yener-HAKERİ, Hakan (2016). Ceza Muhakemesi Hukuku. Ankara: Adalet Yay.
• YENİSEY, Feridun-NUHOĞLU, Ayşe (2020). Ceza Muhakemesi Hukuku. Ankara: Seçkin Yay.
• YILMAZ, Ejder (2011). Hukuk Sözlüğü. Ankara: Yetkin Yay.
• YOKUŞ SEVÜK, Handan (2019). Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler. Ankara: Adalet Yay.