Remarriage Restriction for Woman of 300 Days in Türkiye: Review of the ECtHR’s Nurcan Bayraktar v. Türkiye Judgment

Yıl 2024, Cilt: 73 Sayı: 3, 2091 - 2117, 31.10.2024

Candan Yılmaz

https://doi.org/10.33629/auhfd.1485935

Öz

Abstract
On 27 June 2023, the European Court of Human Rights unanimously declared that the complaint of Nurcan Bayraktar was admissible and held that there has been a violation of Article 8 and Article 14 in conjunction with Article 12 of the European Convention on Human Rights. The violation arose from the application of Article 132 of the Turkish Civil Code which imposes a 300-day waiting period on divorced women to remarry, unless they lodge an application to a Family Court to lift the waiting period by proving with a medical report that they are not pregnant. The Court concludes that obligation to produce medical evidence to prove that the applicant was not pregnant - which can only be obtained by means of medical examination - constituted an interference with the applicant’s exercise of her right to respect for her private life, considering that it was not necessary in a democratic society. Moreover, the Court found that the obligation imposed on divorced women, due to the possibility of pregnancy, to wait 300 days amounts to direct discrimination on grounds of sex, which cannot be justified by the aim of preventing uncertainty as to the parentage of an unborn child. This study aims to summarise and review this judgment, which was delivered in French, in English for a wider audience, by providing a background information on Article 132 of the Turkish Civil Code.

Anahtar Kelimeler

European Court of Human Rights, European Convention on Human Rights, Waiting Period To Remarry, Right To Marry, Prohibition of Discrimination, Right To Respect For Private and Family Life

Türkiye'deki 300 Günlük İddet Müddeti: AİHM'in Nurcan Bayraktar v. Türkiye Kararının Değerlendirilmesi

Öz

27 Haziran 2023 tarihinde Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi oybirliğiyle Nurcan Bayraktar'ın şikâyetinin kabul edilebilir olduğuna ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin 8. maddesi ile 12. maddesiyle bağlantılı olarak 14. maddesinin ihlal edildiğine karar vermiştir. Boşanmış kadınlara hamile olmadıklarını doktor raporuyla kanıtlayarak bekleme süresinin kaldırılması için Aile Mahkemesi'ne başvurmadıkları sürece yeniden evlenmek için 300 günlük bekleme süresi getiren Türk Medeni Kanunu'nun 132. maddesinin uygulanması, ihale sebebiyet vermiştir. Mahkeme, demokratik bir toplumda, başvurucunun hamile olmadığını kanıtlamak için yalnızca tıbbi müdahale yoluyla elde edilebilecek bir kanıt sunma zorunluluğunun gerekli olmadığını göz önünde bulundurarak, bu müdahalenin başvurucunun özel hayatına saygı gösterilmesi hakkına aykırı olduğu sonucuna varmıştır. Ayrıca Mahkeme, hamilelik ihtimali nedeniyle boşanmış kadınlara getirilen bu 300 gün bekleme zorunluluğunun, doğmamış bir çocuğun ebeveynliği konusundaki olası bir belirsizliği önleme amacıyla haklı gösterilemeyeceğine ve bunun cinsiyete dayalı doğrudan ayrımcılık olduğuna karar vermiştir. Bu çalışma, Türk Medeni Kanunu'nun 132. maddesi hakkında bilgi sunmayı ve Fransızca olarak verilen bu kararı daha geniş bir kitleye ulaştırmak için İngilizce olarak özetlemeyi ve incelemeyi amaçlamaktadır.

Anahtar Kelimeler

Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi, İddet Müddeti, Evlenme Hakkı, Ayrımcılık Yasağı, Özel Hayata ve Aile Hayatına Saygı Hakkı

Kaynakça

• Anayasa Mahkemesi, ve E. 2022/155, K. 2023/38, T. 22/02/2023.
• A, B and C v. Ireland App no 25579/05 (ECtHR, 16 December 2010).
• Andrejeva v. Latvia App no 55707/00 (ECtHR, 18 February 2009).
• Bărbulescu v. Romania App no 61496/08 (ECtHR, 5 September 2017).
• Beeler v. Switzerland App no 78630/12 (ECtHR, 11 October 2022).
• Carvalho Pinto de Sousa Morais v. Portugal App no 17484/15 (ECtHR 25 July 2017).
• D.H. and Others v. the Czech Republic App no 57325/00 (ECtHR 13 November 2007).
• Delecolle v. France App no 37646/13 (ECtHR, 25 October 2018).
• Denisov v. Ukraine App no 76639/11 (ECtHR, 25 September 2018).
• F. v. Switzerland App no 11329/85 (ECtHR, 18 December 1987).
• Kavala v. Türkiye App no 28749/18 (ECtHR, 11 July 2022).
• Konstantin Markin v. Russia App no 30078/06 (ECtHR, 22 March 2012).
• L.B. v. Hungary App no 36345/16 (ECtHR, 9 March 2023).
• Niemietz v. Germany App no 13710/88 (ECtHR, 16 December 1992).
• Nurcan Bayraktar v. Türkiye App no 27094/20 (ECtHR, 27 June 2023).
• O'Donoghue and Others v. the United Kingdom App no 34848/07 (ECtHR, 14 December 2010).
• S. and Marper v. the United Kingdom App no 30562/04, 30566/04 (ECtHR, 4 December 2008).
• Ünal Tekeli v. Turkey App no 29865/96, (ECtHR, 16 November 2004).