Katılımcı Belediye Yönetimi: Görele (Giresun) Halk Meclisi Örneği

Yıl 2019, Cilt: 19 Sayı: 1, 157 - 203, 01.05.2019

Levent Memiş

https://doi.org/10.25294/auiibfd.559397

Öz

Bu araştırmanın odağını yerel düzeyde
vatandaş katılımına aracı olan Görele Halk Meclisi (GHM) oluşturmaktadır.
Çalışmada örnek olay araştırma tasarımı kapsamında, yarı yapılandırılmış
mülakat, katılımcı gözlem ve doküman incelemesi yöntemleri kullanılarak GHM olgusuna
dair veriler elde edilmekte, belirlenen temalar üzerinden betimsel olarak
analiz edilmekte ve yorumlanmaktadır. Araştırmanın en genel sonuçlarına göre, “Görelelilik”
üst kimliği altında yaklaşık beş yıldır ve genellikle her ay gerçekleşen GHM,
kentin farklı mahallelerinden vatandaşların katılımıyla sorunların gündeme
geldiği, müzakere edildiği ve çözüm üretilmeye çalışıldığı, bu haliyle
öğrenmenin gerçekleştiği, hesap sorulduğu ve hesap verildiği bir platformdur.
Fakat kişisel inisiyatifler üzerinden yürütülmesi ve biçimsel bir düzenlemeye
gidilmemesi, mevcut işleyişte bir takım olumsuzlukları ortaya çıkardığı gibi,
devamlılığı konusunda endişeleri de gündeme getirmektedir.

Anahtar Kelimeler

Belediye, Katılım ve Görele Halk Meclisi

Participating Municipal Administration: Case of Görele (Giresun) Public Assembly

Öz

The Görele Public Assembly (GPA), the instrument of citizen participation at the local level, constitutes the focus of this research. In the scope of the design of the case study in the research, data are obtained regarding the case of the GPA using semi-structured interviews, participant observation, and document examination and are analyzed and interpreted descriptively over the specified themes. According to the most general conclusions of the research, the GPA, which has taken place under the supra-identity of “Göreleness” once a month for about the past five years, is a platform where problems come to the agenda, are discussion, and solutions try to be produced with the participation of citizens from different neighborhoods of the city, and where learning takes place, where accountability is made, and where accounts are settled with this state. However, the fact that it is conducted over personal initiatives and does not undergo stylistic organizations, just as a series of negative outcomes emerge in the current process, concerns become the topic of conversation regarding its continuity.

The Görele Public Assembly (GPA), the instrument of citizen participation at the
local level, constitutes the focus of this research. In the scope of the design
of the case study in the research, data are obtained regarding the case of the
GPA using semi-structured interviews, participant observation, and document
examination and are analyzed and interpreted descriptively over the specified
themes. According to the most general conclusions of the research, the GPA,
which has taken place under the supra-identity of “Göreleness” once a month for about the past five years, is a
platform where problems come to the agenda, are discussion, and solutions try
to be produced with the participation of citizens from different neighborhoods
of the city, and where learning takes place, where accountability is made, and
where accounts are settled with this state. However, the fact that it is
conducted over personal initiatives and does not undergo stylistic
organizations, just as a series of negative outcomes emerge in the current
process, concerns become the topic of conversation regarding its continuity.

The Görele Public Assembly (GPA), the instrument of citizen participation at the
local level, constitutes the focus of this research. In the scope of the design
of the case study in the research, data are obtained regarding the case of the
GPA using semi-structured interviews, participant observation, and document
examination and are analyzed and interpreted descriptively over the specified
themes. According to the most general conclusions of the research, the GPA,
which has taken place under the supra-identity of “Göreleness” once a month for about the past five years, is a
platform where problems come to the agenda, are discussion, and solutions try
to be produced with the participation of citizens from different neighborhoods
of the city, and where learning takes place, where accountability is made, and
where accounts are settled with this state. However, the fact that it is
conducted over personal initiatives and does not undergo stylistic
organizations, just as a series of negative outcomes emerge in the current
process, concerns become the topic of conversation regarding its continuity.

Anahtar Kelimeler

Municipality, Participation and Görele Public Assembly

Kaynakça

• Ağır, O., Belli, A. ve Arslan, Ş. (2017). “Kent Konseylerinde Halk Katılımı ve Gönüllülük: Adana Kent Konseyi Örneği”. Al-Farabi Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, 1 (3): 320-332.
• Akkoyunlu Ertan, K. (2014). Kent ve Kentli Hakları. TODAİE Yayınları, Ankara.
• Akdoğan, A. A. (2013). “Gündem Belirleme”, Kamu Politikası: Kuram ve Uygulama, M. Yıldız ve M. Z. Sobacı (Drl.), Adres Yayınları, Ankara, 210-227.
• Altun, D. ve Toker, H. (2017). “Kadınların Bakışıyla Kent Konseyleri Katılımcılık Aracı Mıdır? İzmir Kent Konseyi Örneği”. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 13 (2): 461-474.
• Arıkboğa, E. (2004). Yönetimde Değişim Süreci ve Yönetişim: İstanbul konseyi Örneği. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Marmara Üniversitesi, SBE, İstanbul.
• Arıkboğa, E. (2008). “Yerel Yönetimler ve Organları: Organlar Arası İlişkilerin Üç Boyutlu Analizi”. R. Bozlağan ve Y. Demirkaya (Ed.), Türkiye’de Yerel Yönetimler. Nobel, Ankara, 157-203.
• Arıkboğa, E. (2010). “Yerel Yönetimlerde Katılım ve Meclislerin Rolü”, Yerel Yönetim Anlayışında Yeni Yaklaşımlar Sempozyumu, İstanbul, http://mimoza.marmara.edu.tr/~earikboga/yayin/katilim.pdf (erişim tarihi: 25. 12. 2017).
• Arıkboğa, E. (2017), Editörden, Şehir & Toplum, 8: 4-9.
• Arnstein, S. R. (1969). “A Ladder Of Citizen Participation”. Journal of the American Planning Association, 35 (4): 216-224.
• Atanur, G. ve Arın, S. (2015). “Kent Konseyleri ve Kentsel Tasarim Kararlarina Vatandaş Katılımı: Nilüfer Kent Konseyi Örneği”. PARADOKS Ekonomi, Sosyoloji ve Politika Dergisi, 11 (Özel Sayı 2): 242-261.
• Aydemir Uslu, İ. ve Yılmaz, H. H. (2018). “Yerel Yönetimlerde Katılımcılık: Kent Konseylerinin Rolü ve Bir Yapılandırma Önerisi”. Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, 27 (1): 113-145.
• Aygen, M. (2014). “Kent Konseylerinin Kent Yönetimine Katkıları Üzerine Bir İnceleme: Elazığ Örneği”. International Journal of Social Science, 29: 217-236.
• Aydınlı, H. İ. ve Memiş, L. (2014). “Sürdürülebilir Kentsel Kalkınma Ve Katılımı Mesudiye İlçe Kurultayı Örneği Üzerinden Yeniden Sorgulamak”. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 4 (1): 65-92.
• Bayraktar, U. (2014). “Kamuyu Kamusallaştıran Toplumcu Belediyeler İçin Geçmişten Alınabilecek İlham Üzerine”. Katılımcı yerel Yönetim, İnan İzci (Drl.), Kalkedon Yayınları. İstanbul, 51-67.
• Bayraktar, U. (2007). “Yeni Katılımcı Uygulamalar ve Kamu Yönetimi: “Neo-Liberal Bir Tuzak” Mı, “Demokratik Bir Açılım” Mı?”, Ş.Aksoy ve Y. Üstüner (Ed.), Kamu Yönetimi: Yöntem ve Sorunlar, Nobel Yayın Dağıtım, Ankara, 469-484.
• Bayramoğlu, S. (2015). Toplumcu Belediye. Nota Bene Yayınları, Ankara;
• Beierle, T. C. ve Konisky, D. M. (2000). “Values, Conflict, and Trust in Participatory Environmental Planning”. Journal of Policy Analysis and Management, 19 ( 4): 587–602.
• Blahna, D. J. ve Yonts‐Shepard, S. (1989). “Public İnvolvement in Resource Planning: Toward Bridging The Gap Between Policy and Implementation”. Society & Natural Resources: An International Journal, 2 (1): 209-227.
• Bookchin, M. (2017). Geleceğin Devrimi: Halk Meclisleri ve Doğrudan Demokrasi, Dipnot Yayınları, Ankara
• Böhm, B. (2016). “Democracy 4.0: Citizen Participation Processes. A German case study”. http://www.agree-europe.de/images/Expertenbeitraege/Expertenbeitrag_Boehm_EN.pdf (erişim tarihi: 06. 06. 2018).
• Brodie, E., Cowling, E. ve Nissen, N. (2011). “Katılımı anlamak: Bir literatür taraması”. http://www.sp.gov.tr/upload/Sayfa/47/files/katilimi-anlamak-web.pdf (erişim tarihi: 04. 05. 2018).
• Cesur, A. (2018). “Yönetişim Perspektifinden Kent Konseylerinin Kent Yönetimindeki Rolü ve İşlevselliği”. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 11 (55): 809-816.
• Chang L. ve Jacobson, T. (2010). “Measuring Participation as Communicative Action: A Case Study of Citizen Involvement in and Assessment of a City’s Smoking Cessation Policy-Making Process”. Journal of Communication, 60: 660–679.
• Chowdhury, M. S. ve Aktaruzzaman, M. (2016). “Citizen Participation in Urban Local Government: A Case Study of Kanaighat Paurashava in Bangladesh”. Commonwealth Journal of Local Governance, 19: 119-134.
• Cohen, N. (1995). “Technical Assistance for Citizen Participation: A Case Study of New York City's Environmental Planning Process”. City's Environmental Planning Process, 25 (2): 119-135.
• Cooke, B. ve Kothari, U. (2002). Katılım: Yeni Bir Zorbalık mı?. Demokrasi Kitaplığı Yayınevi, İstanbul.
• Çaha, Ö. (2016). Sivil Toplum ve Devlet, Orion Kitabevi, Altıncı Baskı, Ankara.
• Çaylak, A. (1998). Osmalı’da Yöneten ve Yönetilen, Vadi Yayınları, Konya.
• Çetinkaya, Ö. ve Korlu, R. K. (2012). “Yerel Demokrasinin Sağlanmasında Katılımcılık Süreci ve Kent Konseylerinin Rolü”. Maliye Dergisi, 163: 95-117.
• Çukurçayır, M. A., Eroğlu, H. T., Aydınlı, H. İ. ve Çolakoğlu, E. (2011). Yerel Demokrasi Mekanizması Olarak Kent Konseyleri: Kuruluş, Etkinlik Ve İşlevsellik Sorunlarının Analizi, TUBİTAK-SOBAG Projesi, Proje No: 109K441.
• Çukurçayır, M. A. (2006). Siyasal Katılma ve Yerel Demokrasi, Üçüncü Baskı, Çizgi Kitabevi, Konya.
• Denhardt, J. T., Larry-Delacruz, E. R. ve Andonoska, L. (2009). “Barriers to Citizen Engagement in Developing Countries”. International Journal of Public Administration, 32: 14, 1268-1288.
• Demirci, M. (2010). “Katılımcı Demokrasi Açısından Kent Konseyleri: Eleştirel Bir Değerlendirme”. Çağdaş Yerel Yönetimler, 19 (1): 21-46.
• Edwards, P. B., Hindmarsh, R., Mercer, H., Bond, M. ve Rowland, A. (2008). “A Three-Stage Evaluation of a Deliberative Event on Climate Change and Transforming Energy”. Journal of Public Deliberation, 4 (1): 1-22.
• Erder, S. ve İncioğlu, S. (2013). Türkiye’de Yerel Politikanın Yükselişi, İstanbul Büyükşehir Belediyesi Örneği, İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları, İkinci Baskı, İstanbul.
• Erkul, H., Baykal, T. ve Kara, H. (2013). “Kent Konseylerinin Sorunları Üzerine Bir İnceleme: Çanakkale Kent Konseyi Örneği”. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10 (22): 85-105.
• Erten, M. (2004). Karşıyaka Kent Meclisi: Kent Yönetimine Bir Katılım Deneyimi. Anahtar Kitapları Yayınevi, İstanbul.
• Eroğul, C. (1999). Devlet Yönetimine Katılma Hakkı. İkinci Baskı, İmge Kitabevi, Ankara.
• Gürses, F. (2015). “Yerel Demokrasi ve Siyasal Katılım Kent Konseyleri Üzerine Ampirik Bir Araştırma”. PARADOKS Ekonomi, Sosyoloji ve Politika Dergisi, 11 (Özel Sayı 2): 49-68.
• Graham, A. C. (2004). “A Social Communication Perspective Toward Public Participation: The Case of the Cispus Adaptive Management Area”. S. P. Depoe, J. W. Delicath ve M.-F. Aepli Elsenbeer (Ed.), Communication and Public Participation in Environmental Decision Making. State University of New York Press, Albany, 35-58.
• Halvorsen, K. E. (2003). “Assessing the Effects of Public Participation”. Public Administration Review, 63 (5): 535-543.
• Health Canada (2000). “Health Canada Policy Toolkit for Public Involvement in Decision Making”, https://www.canada.ca/en/health-canada/corporate/about-health-canada/reports-publications/health-canada-policy-toolkit-public-involvement-decision-making.html (erişim tarihi: 10. 06. 2018).
• Holden, B. (2007). Liberal Demokrasiyi Anlamak. Liberte Yayınları, Ankara.
• International Institute for Environment and Development (IIED) (1994). “Whose Eden? An overview of community approaches to wildlife management”, http://pubs.iied.org/8260IIED/ (erişim tarihi: 14. 04. 2018).
• International Association for Public Participation (IAP2) (2003). “Public Participation Spectrum”. https://www.lgnsw.org.au/files/imce-uploads/346/IAP2-Public-Participation-Spectrum-LGNSW-Amalgamation-Toolkit.pdf (erişim tarihi: 04. 05. 2018).
• Irvin, R. A. ve Stansbury, J. (2004). “Citizen Participation in Decision Making: Is It Worth the Effort?”. Public Administration Review, 64 (1): 55-65.
• İzci, İ. (2014), “Katılımcı Yerel Yönetim: Genel Bir Bakış”, Katılımcı Yerel Yönetim, İ. İzci (Drl.), Kalkedon Yayınları, İstanbul, s.19-38.
• Keleş, R. (2015). Kent, Kentsel Siyaset ve Çevre Yazıları (1993-2014). Arkeoloji ve Sanat Yayınları, İstanbul.
• Keyman, E. F. ve Koyuncu Lorasdağı, B. (2010). Kentler: Anadolu’nun Dönüşümü, Türkiye’nin Geleceği. Doğan Kitap, İstanbul.
• Kocaoğlu, M. (2015). Yerel Yönetimlerde Katılım ve Kültür: Katılımcı Yerel Yönetim Anlayışının Kültürel Temelleri. Çizgi Kitabevi, Konya.
• Kocaoğlu, M. (2015). “Yerel Sürdürülebilir Kalkınma ve Kent Konseyleri: Kırşehir Kent Konseyi Örneği Üzerinden Uygulamalı Bir Çalışma”, PARADOKS Ekonomi, Sosyoloji ve Politika Dergisi, 11 (Özel Sayı 2): 97-117.
• Koçak, Y. (2013). Türkiye’de Yerel Yönetimler. Siyasal Kitabevi, Ankara.
• Kuokkanen, K. (2016). “Urban Governance and Citizen Participation: a Case Study from the Helsinki Metropolitan Area”. https://ecpr.eu/Filestore/PaperProposal/e478c82a-c60a-4958-8ee9-0a7539045508.pdf (erişim tarihi: 10. 05. 2018).
• Lombard, M. (2013). “Citizen Participation in Urban Governance in The Context of Democratization: Evidence From Low-Income Neighborhoods in Mexico”. International Journal of Urban and Regional Research, 37: 5, 135–150.
• Mannarini, T. ve Talò, C. (2013). “Evaluating public participation: instruments and implications for citizen involvement”. Community Development, 44 (2): 239-256.
• Maleki, S., Godarzi, M. ve Sarvestan, R. (2016). “Analysis of Citizen Participation in Improving Urban Services and the Urban Environment (Case Study: Baghmalek Urban Areas)”. J. Appl. Environ. Biol. Sci., 6 (11): 81-87.
• Martínez, M. (2011). “The Citizen Participation of Urban Movements in Spatial Planning: A Comparison between Vigo and Porto”. International Journal of Urban and Regional Research, 35 (1): 147-171.
• Michels, A. ve De Graaf, L. (2010). “Examining Citizen Participation: Local Participatory Policy Making and Democracy”. Local Government Studies, 36 (4): 477-491.
• Miessen, M. (2013). Katılım Kâbusu. Metis Yayınları, İstanbul.
• Mutlu, A. (2010). Kentli Hakları ve Türkiye. Çizgi Kitabevi, Konya.
• Nadaroğlu, H. (2001). Mahalli İdareler. Yedinci Baskı, Beta Basım-Yayım, İstanbul.
• Nam, T. (2013). “Citizen Participation in Visioning a Progressive City: A Case Study of Albany 2030”. International Review of Public Administration, 18 (3): 139-161.
• Nguyen, T. V., Le, C. Q., Tran, B. T. ve Bryanti, S. E. (2015). “Citizen Participation in City Governance: Experiences From Vietnam”. Public Administration and Development, 35: 34-45.
• Ertürk Kesgin, N. (2013). “Toplumcu Belediyecilik Üzerine Kaynakça”. http://www.academia.edu/9891403/TOPLUMCU_BELED%C4%B0YEC%C4%B0L%C4%B0K_%C3%9CZER%C4%B0NE_KAYNAK%C3%87A_DO%C3%87.DR._NURAY_ERT%C3%9CRK_KESK%C4%B0N (erişim tarihi: 19. 11. 2018).
• Ertürk Kesgin, N. (t y. ). “Alternatif Belediyecilik”. https://docplayer.biz.tr/31608799-Alternatif-belediyecilik-doc-dr-nuray-erturk-keskin.html (erişim tarihi: 19. 11. 2018).
• Okçu, M. ve Özgür, H. (Ed.) (2013). Dünya’da Yerel Yönetimler. Seçkin Yayıncılık, Ankara.
• OECD (2001): Citizens as Partners: OECD Handbook On Information, Consultation and Public Participation in Policy-Making, http://www.oecd-ilibrary.org/governance/citizens-as-partners_9789264195578-en (erişim tarihi: 03. 01. 2018).
• Oulahen, G. ve Doberstein, B. (2012). “Citizen Participation in Post-disaster Flood Hazard Mitigation Planning in Peterborough, Ontario, Canada”. Risk, Hazards & Crisis in Public Policy, 3 (1): 1-26.
• Özer, Y. E. (2011). “Gençlerin Toplumsal Yaşama Katılımı ve Yerel Yönetimlerin Rolü”. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 26 (1): 43-65.
• Poisner, J. (1996). “A Civic Republican Perspective on the National Environmental Policy Act’s Process for Citizen Participation”. Environmental Law, 26 (1): 53–94.
• Roman, A. V. (2017). “The Determinants of Public Administrators’ Participation in Policy Formulation”. American Review of Public Administration, 47 (1): 102-129.
• Rowe, G. ve Frewer, L. J. (2000). “Public Participation Methods: A Framework for Evaluation”. Science, Technology, & Human Values, 25 (1): 3-29.
• Rowe, G. ve Frewer, L. J. (2004). “Evaluating PublicParticipation Exercises: A Research Agenda”. Science, Technolog, & Human Values, 29 (4): 512-556.
• Rowe, G. ve Frewer, L. J. (2005). “A Typology of Public Engagement Mechanisms”. Science, Technology, & Human Values, 30 (2): 251-290.
• Sennet, K. (2010). Kamusal İnsanın Çöküşü. Üçüncü Baskı, Ayrıntı Yayınları, İstanbul.
• Sezer, S. (2004). “Muğla'da Kent Yönetimine Katılımın Bir Örneği Olarak Kent Meclisi”. Sosyoloji Dergisi, 3, 9, s. 151-171.
• Stephens, J. B. ve Berner, M. (2011). “Learning from Your Neighbor: The Value of Public Participation Evaluation For Public Policy Dispute Resolution”. Journal of Public Deliberation, 7(1): 1-22.
• Stewart, T. R., Dennis, R. L. ve Ely, D. W. (1984). “Citizen Participation and Judgment in Policy Analysis: A Case Study of Urban Air Quality Policy”. Policy Sciences, 17: 67-87.
• Şahin, S. Z. (2017). “Yeni İktidar Karşısında Katılım Açmazları ve Fırsatları”. Şehir & Toplum, 8: 21-28.
• Şahin, Y. (2018). Yerel Yönetimler. Dördüncü baskı, Ekin Kitabevi, Bursa.
• Şehir & Toplum (2017). “Yerel Yönetimlere Katılımla İlgili Avrupa Yerel Yönetimler Özerklik Şartı Ek Protokolü”, 8: 89-92.
• Taşdan, N. ve Gül, H. (2013). Kamu Yönetiminde Liderlik ve Kaymakamlık. Detay Yayıncılık, Ankara.
• Tekeli, İ. (2014). “Türkiye’de Yerel Yönetimlerde Katılımcı Demokrasi Pratiğinin Geliştirilmesi Üzerine Yorumlar, Katılımcı Yerel Yönetim, İ. İzci (Drl.), Kalkedon Yayınları, İstanbul, 39-50.
• Tekeli, İ. (2017). “Yerel Yönetimlerde Hizmetin Ötesinde Katılımcılık Bulunuyor”. Şehir & Toplum, 8: 11-19.
• Türk Dil Kurumu. (2005). Türkçe Sözlük. (10. bs.). Türk Dil Kurumu Yayınları, Ankara.
• Twight, B. W. ve Carroll, M. S. (1983). “Workshops in Public Involvement: Do They Help Find Common Ground?”. Journal of Forestry, 732-735.
• Uçar Kocaoğlu, B. ve Saylam, A. (2017). “Türkiye’de Vatandaş Katılımı: Milli Eğitim Bakanlığı Örneği”. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 19 (2): 123-144.
• Uzun, A. ve Ersavaş Kavanoz, S. (2018). “Katılım Ve Etkinlik Boyutları Açısından Kent Konseylerinin Değerlendirilmesi: Trabzon Büyükşehir Kent Konseyi Örneği”. Gümüşhane Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Elektronik Dergisi, 9 (23): 251-271.
• Ülkü, H. (1997). “Örnek Olaylarla Belediyecilik - Aliağa Kent Parlamentosu”. Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, 6 (4): 121-124.
• Vera-Zavala, A. (2006). Katılımcı Demokrasi-Dünyadaki Katılımcı Demokrasi Deneyimleri. (Çev. Naile Aras), Dipnot Yayınları, Ankara.
• Yavuz, N. (2018). “Vatandaşların Belediye Hizmet Kalitesi Algısı ve Yerel Katılım İlişkisi: Nilüfer Belediyesi Örnek Olay İncelemesi”. (ilgili yazar tarafından sunulan, yayınlanmamış proje belgesi)
• Yıldız, M. ve Sobacı, M. Z. (2013). “Kamu Politkası ve Kamu Politkası Analizi: Genel Bir Çerçeve”. Kamu Politikası: Kuram ve Uygulama. M. Yıldız ve M. Z. Sobacı (der.), Adres Yayınları, Ankara, 16-42.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2016). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. 10. Baskı, Seçkin Yayıncılık, Ankara.
• Yüksel, A. (2007). Giresun Tarihi Yazıları. Kitabevi, İstanbul.
• Waheduzzaman ve Mphande, C. H. B. (2014). “Gaps in Pursuing Participatory Good Governance: Bangladesh Context”. Administration & Society, 46 (1): 37–69.
• Webler, T. ve Renn, O. (1995). “A Brief Primer on Participation: Philosophy and Practice”, O. Renn, T. Webler ve P. Wiedemann (Edt.), Faırness Ano Competence In Cıtızen Partıcıpatıon: Evaluating Models for Environmental Discourse, Springer, 17-34.
• Wiedemanna, P. M. ve Femers, S. (1993). “Public participation in waste management decision making: Analysis and management of conflicts”. Journal of Hazardous Materials, 33: 355-368.