Yöneticinin Hazine Dairesi: İtibar Yönetimi Selim-Nâmeler Ekseninde İtibar Yönetimine Bakış

Yıl 2019, Cilt: 19 Sayı: 3, 97 - 114, 30.09.2019

Şahin Karasar Meltem Çiçek

https://doi.org/10.18037/ausbd.631982

Öz

Halkla İlişkiler faaliyetlerinin bel kemiği olan itibar yönetimi, “güven” üzerine tesis ettiği saygınlık sayesinde marka değerini arttıran unsurların başında gelmektedir. İtibar yönetimi çatısı altında şekillenen bu çalışma, edebiyat eseri aracılığıyla Osmanlı Döneminde Halkla İlişkilerin varlığına dikkat çekmeyi ve Selim-Nâme türünde yazılan eserlerin bir Halkla İlişkiler aracı olarak da değerlendirilebileceğini ortaya koymayı amaçlar. Edebiyat eseriyle, tarihî olaylar hakkında bilgi vermek, itibarı yönetmek için sıklıkla tercih edilen bir yoldur. Yöneticilerin icraatlarının paylaşıldığı; Orhun Yazıtları ve bunun gibi birçok eserde bu izler görülür. Çalışmada; bu noktadan hareketle Yavuz Sultan Selim döneminde yazılan Selim-Nâme’ler, Sultan Selim’in yönetim becerileri ekseninde itibar yönetimi bağlamında yorumlanmıştır. Örneklemde yer alan Selim-Nâmede; I.Selim’in şehzadelik günleri, yöneticilik özellikleri, tahta çıkışı, savaşları ve zaferleri ayrıntılı olarak anlatılarak kamuoyu, dönem hakkında bilgilendirilmiş; olayların neden ve sonuç ilişkileri ortaya konulmuştur. Tüm bunlar, Selim-Nâmeler’in  itibar yönetimi ekseninde adı konulmamış bir Halkla İlişkiler çalışması gerçekleştirdiğini düşündürmektedir. Çalışmanda; Celal-zâde Mustafa tarafından kaleme alınan Selim-Nâme incelenerek eser, Machiavelli’nin Prens eserinde yer alan yöneticilik özellikleri noktasında betimleme yöntemiyle yorumlanmıştır. Disiplinler arası bir yaklaşımla Selim-Nâme’ler üzerine daha önce benzer bir çalışma yapılmadığından araştırmanın literatüre katkı sağlayacağı düşünülmektedir.  

Anahtar Kelimeler

İtibar yönetimi, Halkla İlişkiler, Yavuz Sultan Selim, Selim-Nâme

Kaynakça

• Afyoncu, E. (2016). Sorularla Osmanlı İmparatorluğu. İstanbul: Yeditepe.
• Atik, A. (2012). Bir hulasa denemesi: Cevrî ve Selim-Nâmesi, Divan Edebiyatı Araştırmaları, 8, 21-36.
• Atik, K. (1999). Celalzâde Mustafa’nın Selim-Nâmesi, Ege Üniversitesi Dergisi, TIDXIV-17.
• Argunşah, M. (2009). Türk edebiyatında Selim-Nâmeler. Turkish Studies International Periodical For the Languages Literature and History of Turkish or Turkic, 4(8), 31-47.
• Bilgin, L. (2008). Halkla İlişkiler. İstanbul: Kumsaati.
• Budak, G. ve Budak, G. (1995). Halkla İlişkiler. İstanbul: Beta.
• Bülbül, R. (2004). Halkla İlişkiler. Ankara: Nobel.
• Devellioğlu, F. (1990). Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lugat. Ankara: Aydın.
• Erdoğan, İ. (2014). Teori ve Pratikte Halkla İlişkiler. Ankara: Erk.
• Formburn, C. J.(1996). Reputation: Realizing Value from the Corporate Image. Boston: Massachusett: Harvard Business School.
• Hatunoğlu, Y. (1998). İdris-i Bitlisî Selim-Nâmesinde Doğu Anadolu’nun Fethi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Atatürk Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
• İnalcık, H. (2009). Devlet-i Âliye. İstanbul: İş Bankası Kültür.
• Jorga, N. (2005). Osmanlı İmparatorluğu Tarihi II. İstanbul: Yeditepe.
• Kadıbeşegil, S. (2013). İtibar Yönetimi. İstanbul: MediaCat.
• Koçel, T. (2018). İşletme Yöneticiliği (17. Baskı), İstanbul: Beta.
• Koçu, R.E. (2002). Osmanlı Padişahları. İstanbul: Doğan Egmont.
• Küçükkaya, A. (2000). Yavuz Sultan Selim’in Doğu Politikası. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Yüzüncü Yıl Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, Van.
• Machıavellı, N. (2008). Prens. Leyla Tonguç Basmacı (Çev.). İstanbul: Remzi.
• Noel Neuman, E. (1998). Kamuoyu Suskunluk Sarmalının Keşfi. Ankara: Dost.
• Ortaylı, İ. (2011). Defterimden Portreler. İstanbul: Timaş.
• Özbek, Y. (2004). Şükri-i Bitlisî Selim-Nâmesi Minyatürleri, Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 17(2), 151-193.
• Peltekoğlu, F. (2012). Halkla İlişkiler Nedir. İstanbul: Beta.
• Severcan, S (1989). Keşfî’nin Selim-Nâme’si, Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler, 3, 417-430.
• Uğur, A. (2009). Selimnâme. TDV İslâm Ansiklopedisi, 440-41.
• Uğur, A. & Çuhadar, M. (1990). Celalzâde Mustafa Selim-Nâme. Ankara: Kültür Bakanlığı.
• Uluçay, Ç. (1954). Yavuz Sultan Selim Nasıl Padişah Oldu, İ.Ü. Eebiyat Fakültesi Tarih, VI(9).
• Yaylagül, L. (2010). Kitle İletişim Kuramları. Ankara: Dipnot.
• Yücel, Y. ve Sevim, A. (1991).Osmanlı Klasik Döneminin Üç Hükümdarı Fatih-Yavuz-Kanuni. Ankara: Türk Tarih Kurumu. www.tdk.gov.tr