Geç Kapitalist Dönemde Başarı-Başarısızlık: Dizi Gerçekliği

Yıl 2019, Cilt: 19 Sayı: 4, 15 - 38, 31.12.2019

Aslıhan Akkoç

https://doi.org/10.18037/ausbd.668601

Cited By: 2

Öz

Bu çalışmayla başarı ve başarısızlığın toplumsal boyutlarını tartışmak amaçlanmaktadır. Geç kapitalist dönemde, modern ilişkiler sistemi içinde insanlar toplumsal ve toplumlar arası koşullardan büyük oranda etkilenmektedirler. Özellikle de geç kapitalist dönemde küresel, toplumsal, iktisadi ve kültürel unsurlardan insanlar büyük ölçüde etkilenmektedirler. Pek çok şey gibi, kişisel başarı-başarısızlık da toplumsal koşullarla yakından ilişkilidir. Bir diğer açıdan da başarı, toplum tarafından insanlara atfedilen bir sıfattır. Başarı hem toplumda kazanılan bir şeydir, hem de bireysel koşulların ürünü olmanın yanında toplumsal koşullarla da ilişkilidir. Bunun yanında, geç kapitalist dönemin başarı algısı dikkat çekmektedir. Bu bağlamda televizyon dizilerinde aktarılan başarı algısını incelemek amaçlanmıştır. Çalışmanın kapsamı, bir televizyon dizisinde yer alan başarı sunumunun incelenmesi ve bunun yanında geç kapitalist koşullarda başarının toplumsal koşullar ile ilişkisi üzerine olacaktır.

Anahtar Kelimeler

Sosyoloji, Geç Kapitalizm, Modernizm, Başarı, Başarı-Başarısızlık, Televizyon Dizileri

Kaynakça

• Adorno, T. W., Horkheimer, M. (2014). Aydınlanmanın Diyalektiği. Nihat Ülner ve Elif Öztarhan Karadoğan (Çev.). İstanbul: Kabalcı
• Baudrillard, J. (2016). Tüketim Toplumu: Söylenceleri Yapıları. Hazal Deliceçaylı & Ferda Keskin (Çev.). 8. Basım. İstanbul: Ayrıntı
• Baudrillard, J. (2018). Simülakrlar ve Simülasyon. Oğuz Adanır (Çev.). 12 basım. Ankara: Doğu Batı
• Bauman, Z. (2005). Bireyselleşmiş Toplum. Yavuz Alogan (Çev.). İstanbul: Ayrıntı
• Bauman, Z. (2013). Postmodernizm ve Hoşnutsuzlukları. İ. Türkmen (Çev.). 2. Basım. İstanbul: Ayrıntı
• Bauman, Z. (2014). Modernite, Kapitalizm, Sosyalizm: Küresel Çağda Sosyal Eşitsizlik. Doruk Ergun (Çev.). 2. Basım. İstanbul: Say.
• Cheviron-Tutal, N. (2013). Televizyon ve İçimizdeki Şiddet. İstanbul: Kırmızı
• Doyuran, L. (2018). Medyatik Bir Çalışma Alanı Olarak Eleştirel Söylem Çözümlemesi (Televizyon Dizileri Örneğinde). Erciyes İletişim Dergisi. Temmuz. Cilt 5. sayı 4. 301-323
• Erdoğan, İ., Alemdar, K. (2002). Öteki Kuram: Kitle İletişimine Yaklaşımların Tarihsel ve Eleştirel Bir Değerlendirmesi. Ankara: Erk
• Erol, E. G. (2009). Asmalı Konak Dizisi ve Filmi Üzerine Anlatı Kuramı Açısından Bir Değerlendirme. Erciyes İletişim. Ocak. 100-114
• Fairclough, N. (2015). Söylemin Diyalektiği. Söylem ve İdeoloji. 2. Baskı. İstanbul: Su. 137-146
• Fiske, J. (2014). “Postmodernizm ve Televizyon”, Medya Kültür Siyaset. Süleyman İrvan (Der.). 3. Basım. Ankara: Pharmakon, 29-48
• Giddens, A. (2014). Modernite ve Bireysel-Kimlik: Geç Modern Çağda Benlik ve Toplum. Ümit Tatlıcan (Çev.). 2. Basım. İstanbul: Say
• Güven-Akdoğan, Ö. (2019). Kadınların Finansal Okuryazarlığı ve Finansal Becerileri Üzerine Bir Yerli Dizi Analizi. Selçuk İletişim. 12 (1). 255-275
• Harvey, D. (2010). Postmodernliğin Durumu: Kültürel Değişimin Kökenleri. S. Savran (Çev.). 5. Basım. İstanbul: Metis
• Hobsbawm, E. (2008). Devrim Çağı: Avrupa 1789-1848. B. Sina Şenel (Çev.). 5. Baskı. Ankara: Dost.
• İlhan, V. (2014). Medya Çalışmalarında İzleyici: Popüler Bir Tür Olarak Televizyon Dizileri ve İzlerkitle Olarak Gençler. Ankara: Gece
• Jameson, F. (1994). Postmodernizm yada Geç Kapitalizmin Kültürel Mantığı. N. Plümer (Çev.). İstanbul: Yapı Kredi
• Kökpınar-Kaya, E. (2017). Dilsel Kod ve Gösterge Arayüzünde ‘Zengin’ ve ‘Fakir’ İnşası: Bir Yerli Televizyon Dizisinin Eleştirel Söylem Çözümlemesi. Sosyoloji Konferansları - Istanbul Journal of Sociological Studies, 56, 43-66. https://doi.org/10.18368/iusoskon.328521
• Mandel, E. (2013). Geç Kapitalizm. Candan Badem (Çev.). 2. Baskı. İstanbul: Versus
• Mutlu, E. (1999). Televizyon ve Toplum. Ankara: TRT
• Otan, O. (2014). Televizyonda Gerçeklik Algısı. İstanbul: Agora
• Özdemir, H. (2018). Türkiye’de Yerli Televizyon Dizilerinde Toplumsal Cinsiyet Rolleri Açısından Kadının Sunumu: Aşk-I Roman Örneği. Sınırsız Eğitim Araştırma Dergisi. 3(1), 90-107
• Özsoy, A. (2011). Televizyon ve İzleyici: Türkiye’de Dönüşen Televizyon Kültürü ve İzleyici. Ankara: Ütopya
• Postman, N. (2014). Televizyon: Öldüren Eğlence Gösteri Çağında Kamusal Söylem. Osman Akınhay (Çev.). 5. Basım, İstanbul: Ayrıntı
• Poyraz, B. (2002). Haber ve Haber Programlarında İdeoloji ve Gerçeklik. Ankara: Ütopya
• Ritzer, G. (2016). Büyüsü Bozulmuş Dünyayı Büyülemek. Funda Payzın (Çev.). 4. Basım. İstanbul: Ayrıntı.
• Sennett, R. (2011). Yeni Kapitalizmin Kültürü. Aylin Onacak (Çev.). 2. Basım. İstanbul: Ayrıntı
• Sennett, R. (2017). Karakter Aşınması: Yeni Kapitalizmde İşin Karakter Üzerindeki Etkileri. B. Yıldırım (Çev.). 12. Basım. İstanbul: Ayrıntı
• Storey, J. (2000). Popüler Kültür Çalışmaları: Kuramlar ve Metodlar, Koray Karaşahin (Çev.). İstanbul: Babil
• Tunç, Y., G. Kucur, G., Bilal, M. (Senaryo yazarı). (2004). Aliye [Televizyon dizisi].
• Ünür, E. (2015). Yerli Dizilerdeki Kimlik Kalıpları. Konya: Eğitim