Praising the Offence and the Offender in the Context of the Politicization of the Judiciary: The Meaning of the New Regulation

Yıl 2014, Cilt: 69 Sayı: 4, 807 - 834, 08.01.2015

Nisan Kuyucu

https://doi.org/10.16987/ausbf.85639

Öz

The crime of praising the offence and the offender is defined in Article 215 of the Turkish Penal Code, which has been used (and is being used) as a tool to limit freedom of expression in Turkey. A new criteria containing the “the clear and present danger” element was added to the crime as with the 4th Judicial Reform Package. In order to find the possible outcomes of the amendment in the reform package, , problems arising from the former version of article 215 and the ways in which judicial bodies interpret the clear and present danger criteria will be discussed. In the meantime, the importance of relations between the judiciary and political power in terms of the limits of the freedom of expression will also be analyzed

Anahtar Kelimeler

Freedom of thought, praising the offence and the offender, clear and present danger, relations between political power and judiciary, ECtHR jurisprudence

Yargının Siyasallaşması Çerçevesinde Suçu ve Suçluyu Övme Suçu: Yeni Düzenlemenin Anlamı

Öz

4. Yargı Paketi ile “açık ve yakın tehlike” ölçütü eklenen Türk Ceza Kanunu m. 215’te tanımlanmış suçu ve suçluyu övme suçu, Türkiye’de ifade özgürlüğünün sınırlandırılmasının araçlarından biri olagelmiştir. Bu çalışmada maddenin önceki halinden kaynaklanan sorunların tespit edilmesi ve Türkiye’de “açık ve yakın tehlike” kriterinin mahkemelerce nasıl yorumlandığı ortaya konarak 2013 yılında yapılan değişikliğin olası anlamı bulunmaya çalışılacaktır. Bu çaba sırasında, ifade özgürlüğünün sınırları bakımından yargının siyasal iktidarla olan ilişkisinin önemi de kendiliğinden ortaya çıkmaktadır.

Anahtar Kelimeler

İfade özgürlüğü, suçu ve suçluyu övme suçu, açık ve yakın tehlike kriteri, yargı-iktidar ilişkileri, AİHM kararları

Kaynakça

• Adalet Bakanlığı bb.adalet.gov.tr/mevzuat/maddegerekce.doc (20.06.2014) Adaleti Sistemi Tanıtım Sitesi, www.ceza
• Alacakaptan, Uğur (2000), “Fikir ve Düşünce Özgürlüğü ve Tehlike Suçları Çağdaş Batı Hukukunda Bu Konudaki Düşünce ve Uygulamalar”, Türk Hukuk Kurultayı, 2: 6-32.
• Algan, Bülent (2011), “Dissolution of Political Parties by the Constitutional Court in Turkey: An Everlasting Conflict between the Court and the Parliament?”, AÜHFD, 60 (4): 809-836.
• Algan, Bülent (2008), “The Brand New Version of Art. 301 of the Turkish Penal Code and The Future of Freedom of Expression Cases in Turkey”, German Law Journal, 9 (12): 2237- 2251.
• Arslan, Zühtü (2003), “İfade Özgürlüğünün Sınırlarını Yeniden Düşünmek: „Açık ve Yakın Tehlike‟nin Tehlikeleri”, ÖZİPEK, Bekir Berat, Teorik ve Pratik Boyutlarıyla İfade Hürriyeti, (Ankara: Liberal Düşünce Topluluğu): 49-62.
• Aydın, Öykü Didem (2004), Üç Demokraside Düşünce Özgürlüğü ve Ceza Hukuku I Amerika Birleşik Devletleri Örneği, (Ankara: Seçkin Yayıncılık).
• Aydın, Öykü Didem (2011), “Düşünce Özgürlüğünün Anlamı ve İşlevi Işığında Düşünce Özgürlüğünü Sınırlamanın Anayasallığı”, Hacettepe Hukuk Fakültesi Dergisi, 1(2): 26-63.
• Aydın, Öykü Didem, “Düşünce Özgürlüğü ve YTCK Açısından Salt İfade Suçu Tiplerine Eleştirel Bir Bakış", http://www.turkhukuksitesi.com/makale_1055.htm, (10.11.2013).
• Altıparmak, Kerem (2007), “Bitmeyen Sorun: İfade Özgürlüğü”, Kolektif, İfade Özgürlüğü: İlkeler ve Türkiye (Ankara: İletişim Yayınları): 9-19.
• Altıparmak, Kerem ve Hüsnü Öndül (2013), Gözel ve Özer/Türkiye Kararının Uygulaması, İzlenmesi Raporu, http://www.aihmiz.org.tr, (15.11.2013).
• Baker, Edwin C. (1977-1978), “Scope of the First Amendment Freedom of Speech”, UCLA Law Review, 25:964-1040.
• Bork, Robert H. (Güz 1971), “Neutral Principles and Some First Amendment Problems”, Indiana Law Journal, 47 (1): 1-35.
• Brennan, William J. (Kasım 1965), “The Supreme Court and the Meiklejohn Interpretation of the First Amendment”, Harvard Law Review, 79 (1): 1-20.
• Centel, Nur, Ceza Muhakemesi Hukukunda Hakimin Tarafsızlığı, (İstanbul: Kazancı Hukuk Yayınları).
• Emerson, Thomas I. (1963), “Toward a General Theory of the First Amendment”, Yale Law Journal, 72 (5): 877-956.
• Ertekin, Orhan Gazi, Faruk Özsu, Kemal Şahin, Muzaffer Şakar, Uğur Yiğit (2013), Türkiye’de Yargı Yoktur, (İstanbul: Tekin Yayınevi).
• Gökcen, Ahmet (2001), Halkı Kin ve Düşmanlığa Açıkça Tahrik Suçu, (Ankara: Liberal Düşünce Topluluğu).
• Güran, Sait (1969), İfade Hürriyeti Üzerinde İdare’nin Yetkileri, İstanbul: Cezaevi Matbaası.
• Hakyemez, Yusuf Şevki (2000), Militan Demokrasi Anlayışı ve 1982 Anayasası, (Ankara: Seçkin Yayıncılık).
• Karakaya, Naim ve Hande Özhabeş (2013), Yargı Paketleri: Hak ve Özgürlükler Açısından Bir Değerlendirme (Geniş Kapsamlı Rapor), (İstanbul:TESEV Yayınları).
• Kelsen, Hans (2009), General Theory of Law and State, (New Jersey: The Law Book Exchange).
• Nathanson, Nathaliel L. (1950), “The Communist Trial and the Clear-and-Present-Danger Test”, Harvard Law Review, 63 (7): 1168-1175.
• Önder, Ayhan (1989), Ceza Hukuku Genel Hükümler, (İstanbul: Beta Basım).
• Özbey, Özcan (2013), “Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi Işığında İfade Özgürlüğü Kısıtlamaları”, TBB Dergisi, (106): 41-92.
• Özek, Çetin (1998), “1997 Türk Ceza Yasası Tasarısı‟na İlişkin Düşünceler”, İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, 2 (1-4): 21-68.
• Parlar, Ali ve Muzaffer Hatipoğlu (2008), Türk Ceza Kanunu Yorumu, (Ankara: Seçkin Yayıncılık).
• Sancar, Mithat (2004), Devlet Aklı Kıskacında Hukuk Devleti, (İstanbul: İletişim Yayınları).
• Schrecker, Ellen (2004), “McCarthyism: Political Repression and the Fear of Communism”, Social Research, 71(4): 1041-1086
• Soyaslan, Doğan, Ceza Hukuku Özel Hükümler, (Ankara: Yetkin Yayınları).
• Strong, Frank R. (1969), “Fifty Years of „Clear and Present Danger‟: From Schenck to Brandenburg and Beyond”, Supreme Court Law Review, 41: 41-80.
• Şen, Ersan ( Ağustos 2008), “Suçu ve Suçluyu Övme”, Ceza Hukuku Dergisi, 7: 101-110.
• Şen, Ersan (22.03.2012), “Suçu ve Suçluyu Övme”, http://www.haber7.com/yazarlar/prof-dr-ersan- sen/1004862-sucu-ve-sucluyu-ovme (08.11.2013).
• Yalçın Sancar, Türkan, “Türk Ceza Kanunu‟nun 159. ve 312. Maddelerinde Yapılan Değişikliklerin Anlamı”, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 52 (1): 89-99.
• Yalçın Sancar, Türkan (2006), Alenen Tahkir ve Tezyif Suçları, (Ankara: Seçkin Yayıncılık).
• Yalçın Sancar, Türkan (2009), “Ceza Hukukunda „Özgürlükçü‟ ve „Baskıcı‟ Yaklaşımlar-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun „Kaboğlu-Oran‟ Kararı”, Kaboğlu, İbrahim Ö. (Der.), Prof. Dr. Yılmaz Aliefendioğlu’na Armağan, (Ankara: Yetkin Yayınları): 401-435.
• Yurtcan, Erdener (2012), Yargıtay Kararları Işığında Kamu Barışına Karşı Suçlar, Idefix E-Kitap.
• Yargı Kararları ve Raporlar
• Yargıtay 9. Ceza Dairesi, E. 2007/8098, 03.10.2007.
• Yargıtay 4. Ceza Dairesi, E. 2010/27631, K. 2012/30616, T. 17.12.2012.
• CGK, E. 8-345, K. 13, T. 30.01.2007.
• CGK, E. 2007/9-69, K. 2007/99, T. 17.04.2007.
• CGK, E. 2007/8-244, K. 2008/92, T. 06.03.2007.
• CGK, E. 2004/8-201, K. 2005/30, T. 15.03.2005.
• İnsan Hakları ve İfade Özgürlüğü Bağlamında Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun Tasarısı ve Adalet Komisyonu Raporu, Sıra S. 445.
• Gözel ve Özer/Türkiye, Başvuru No. 43453/04; 31098/05, 06.07.2010.
• Sürek/Türkiye (No. 4), Başvuru No. 24762/94, 08.07.1999.
• Yalçınkaya ve Diğerleri/Türkiye, Başvuru No. 25764/09 vd. , 01.10.2013.
• Kılıç ve Eren/Türkiye, Başvuru No. 43807/07, 29.11.2007.
• Bülent Kaya/Türkiye, Başvuru No. 52056/08, 22.10.2013.
• Erdoğdu ve İnce/Türkiye, Başvuru No. 25067/94, 08.07.1999.
• Karataş/Türkiye, Başvuru No. 23168/94, 08.07.1999. İnternet Siteleri
• http://www.adlisicil.adalet.gov.tr. www.tdksozluk.com www.bianet.org www.radikal.com.tr
• www.ntvmsnbc.com t24.com.tr