Tunisian Transition Process to Democracy and the Ideological Transformation of En-Nahd

Yıl 2019, Cilt: 74 Sayı: 3, 689 - 718, 29.07.2019

Özge Özkoç

https://doi.org/10.33630/ausbf.545327

Cited By: 1

Öz

It is possible to state that uprisings started in Tunisia at the end of 2010 and had an impact on most of the Arab countries, caused a still-ongoing political turbulence in the region. Tunisia, in contrast to other Arab countries affected by the uprisings, has began to experience a sui generis transition process to democracy. In this process, En-Nahda movement, which has been politically banned until 2011 since its establishment, has become one of the most important political actors in the country by achieving its legal status. After 2011, the political position of en-Nahda was shaped around the aim of becoming one of the permanent agents of Tunisian politics. In light of the fact that en-Nahda has started an integration policy to the new power structure with a
serious ideological transformation in order to gain a permanent position in Tunisian secular system. Confirmingly, at the 10th Congress of the En-Nahda in May 2016, it was emphasized that the ideology of the party could no longer be defined by political Islamism, but the concept of “Muslim democrats” would be used. This study focuses on en-Nahda’s method of integrating itself to the system in the transition process to democracy, and its ideological transformation, which has become crystal clear along with process of becoming a power player

Anahtar Kelimeler

Tunisia, Transition process to democracy, En-Nahda, Political Islam, Muslim democrats

Tunus’ta Demokrasiye Geçiş Süreci ve En-Nahda’nın İdeolojik Dönüşümü

Öz

2010 yılının sonunda Tunus’ta başlayan ve Arap ülkelerinin büyük bir kısmında etkisini gösteren kitlesel ayaklanmaların bölgede hala süregiden büyük bir alt üst oluşa yol açtığını söylemek mümkündür. Tunus ise, ayaklanmalardan etkilenen diğer Arap ülkelerinden farklı olarak, Ocak 2011’de Zeynel Abidin Bin Ali rejiminin tasfiyesinin ardından kendine has bir demokrasiye geçiş süreci tecrübe etmeye başlamıştır. Bu geçiş sürecinde, kuruluşundan 2011’e dek yasaklı olan en-Nahda hareketinin yasallaşarak ülkedeki en önemli siyasal aktörlerden biri haline geldiği ise aşikardır. 2011’den sonra en-Nahda’nın siyasal pozisyonu ülkenin önemli siyasal aktörleriyle uzlaşı gerçekleştirerek Tunus siyasetinin kalıcı öznelerinden biri olabilmek amacı çerçevesinde şekillenmiştir. En-Nahda kutuplaşma hattı yerine uzlaşı zemininde hareket ederek, yeri geldiğinde ülkenin baskın seküler güçleriyle dahi iktidar paylaşmak konusunda tereddüt etmemiştir. İdeolojisini uzun yıllar

siyasal İslami renklerle bezeyen hareketin, Tunus seküler sistemi içerisinde kendisine bir yer yaratabilmesi ve bu yolla yeni iktidar yapılanmasına eklemlenmesi önemli bir ideolojik dönüşümden de beslenmiş görünmektedir. Nitekim, en-Nahda’nın Mayıs 2016’da gerçekleştirilen 10. Kongresinde, parti ideolojisinin artık siyasal İslamcılıkla tanımlanamayacağı, bunun yerine “Müslüman demokratlar” kavramının kullanılacağının altı çizilerek seküler ilkeler temelinde siyaset yürütüleceği vurgulanmıştır. Bu çalışma, en- Nahda’nın Tunus’un demokrasiye geçiş sürecindeki sisteme eklemlenme biçimine ve iktidarda yer almaya başladığı süreçle birlikte billurlaşan ideolojik dönüşümüne odaklanmaktadır. Bunu yaparken, en-Nahda’nın 2011 sonrasındaki ideolojik dönüşümünün nasıl bir tarihsel miras üzerine şekillendiği ortaya konmaya çalışılarak, belli süreklilikler ve kopuşlar tespit edilecektir. Ayrıca, 10. Kongrede siyasal İslam’ın bir anlamda terk edildiğinin ilanıyla kristalize olan ideolojik dönüşümün demokrasiye geçiş süreciyle olan bağı ele alınacak ve 2011-2016 yılları arasında Tunus’ta yaşanan siyasal gelişmelerin bu dönüşüm üzerindeki etkileri belirlenmeye çalışılacaktır.

Anahtar Kelimeler

Tunus, Demokrasiye geçiş süreci, En-Nahda, Siyasal İslam, Müslüman demokratlar

Kaynakça

• Referans 1 Açıl, Murat (2017), “Tunus’un Demokratik Dönüşümü ve Anayasa Yapım Süreci,” Selçuk Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 25 (1): 165-203.