FOOD AS A SITE OF CULTURAL CONTINUITY, IDENTITY, AND ADAPTATION AMONG KYRGYZ MIGRANTS IN TURKIYE

Yıl 2025, Cilt: 13 Sayı: 45, 127 - 149, 15.10.2025

Zeynep Serap Tekten

https://doi.org/10.33692/avrasyad.1698927

Öz

This study explores the culinary experiences of Kyrgyz migrants living in Türkiye, focusing on how food practices contribute to cultural continuity, adaptation, and identity formation. Based on semi-structured interviews with sixteen Kyrgyz participants in Ankara, the research examines how food becomes a meaningful part of everyday life in migration, shaping emotional, cultural, and practical experiences. The findings indicate that migration leads participants to reevaluate the significance of food, which they was often taken for granted before relocation. In the absence of familiar tastes such as horse meat, kımız, sağmal, kurut and traditional dishes like samsa, lagman, dımdıma, oromo, kuurdak and besh parmak, participants come to recognize the symbolic and emotional weight of food in relation to memory, family, and belonging. One key finding shows that the feeling of being 'full' after eating extends beyond physical nourishment, functioning as a metaphor for cultural belonging and emotional well-being. Participants describe how, even when they eat enough in Türkiye, they still feel hungry in the absence of traditional Kyrgyz dishes. This sense of hunger reflects emotional and cultural needs that remain unmet, particularly during times of psychological strain, when there is a strong need for familiar flavors to provide comfort and stability.
The findings also reveal that adapting to a new culinary landscape involves more than learning new tastes, it often triggers discomfort when familiar flavors are absent. A recurring challenge for participants is the perceived difference in the taste of red meat in Türkiye compared to Kyrgyzstan. This contrast is attributed to differences in animal feeding practices and ecological conditions. For participants, the inability to replicate the taste of home-cooked meat-based dishes underscores the importance of accessing ingredients that are closely tied to geography, soil characteristics, and climate conditions. The study also documents how migrants develop practical strategies such as transporting food in luggage, relying on informal networks, or using local substitutes to maintain access to culturally meaningful foods and tastes. Although many participants express enjoyment of Turkish cuisine, these new culinary experiences do not replace the emotional fulfillment offered by Kyrgyz food. Instead, they reflect an ongoing negotiation between preservation and adaptation, highlighting the role of food in navigating the realities of migrant life.

Anahtar Kelimeler

cultural continuty , Kyrgyz migrants , dietary acculturation , culinary culture , Kyrgyz food culture , migration and food , food and identity

TÜRKİYE’DEKİ KIRGIZ GÖÇMENLER ARASINDA KÜLTÜREL SÜREKLİLİK, KİMLİK VE UYUMUN BİR ALANI OLARAK YEMEK

Öz

Bu çalışma, Türkiye’de yaşayan Kırgız göçmenlerin mutfak deneyimlerini inceleyerek, yemek pratiklerinin kültürel süreklilik, uyum ve kimlik inşasına nasıl katkı sağladığını ortaya koymaktadır. Ankara’da yaşayan on altı katılımcıyla yapılan yarı yapılandırılmış görüşmelere dayanan araştırma, göç sürecinde yemeğin gündelik yaşamın duygusal, kültürel ve pratik boyutlarını nasıl şekillendirdiğine odaklanmaktadır. Bulgular, göçün katılımcıları daha önce farkında olmadıkları bir biçimde yemeğin anlamını yeniden değerlendirmeye ittiğini göstermektedir. At eti, kımız, sağmal, kurut gibi tanıdık tatların ve samsa, lagman, dımdıma, oromo, kuurdak ve beşparmak gibi geleneksel yemeklerin yokluğunda, katılımcılar yemeğin hafıza, aile ve aidiyetle ilişkili sembolik ve duygusal ağırlığını fark etmeye başlamıştır. Çalışmanın önemli bulgularından biri, yemekten sonra hissedilen “doyma” duygusunun yalnızca fiziksel olmadığı, aynı zamanda kültürel aidiyet ve duygusal iyilik haliyle ilişkili bir metafor olarak işlev gördüğüdür. Katılımcılar, Türkiye’de yeterince yemek yeseler dahi, geleneksel Kırgız yemeklerinin yokluğunda hâlâ kendi yemekleri için açlık hissettiklerini ifade etmektedir. Bu açlık, özellikle psikolojik zorluk dönemlerinde ortaya çıkan ve yalnızca tanıdık tatlarla giderilebilen, kültürel ve duygusal bir ihtiyaca işaret etmektedir. Bu bağlamda, yemeğin yalnızca fiziksel değil, aynı zamanda duygusal ve kültürel bir doyum aracı olduğu görülmektedir.
Araştırma, yeni bir mutfak kültürüne uyum sürecinin yalnızca yeni tatları öğrenmekten ibaret olmadığını, aynı zamanda tanıdık lezzetlerin yokluğunda rahatsızlık ve eksiklik duygularını da tetiklediğini göstermektedir. Katılımcılar, özellikle kırmızı etin Türkiye’deki tadının Kırgızistan’dakinden farklı olduğunu sıklıkla vurgulamıştır. Bu fark, hayvanların beslenme biçimleri ve ekolojik koşullardaki farklılıklarla açıklanmaktadır. Evde pişirilen et yemeklerinin alışılmış tadına ulaşamamak, coğrafyaya, toprak yapısına ve iklim koşullarına bağlı malzemelere erişimin önemini ortaya koymaktadır. Çalışma, göçmenlerin kültürel açıdan anlamlı gıdalara erişimi sürdürmek için geliştirdikleri stratejileri de içermektedir. Katılımcılar, yiyecekleri bavulda taşımak, gayriresmî ağlardan faydalanmak ya da yerel alternatifleri kullanmak gibi yöntemlerle bu boşluğu doldurmaya çalışmaktadır. Her ne kadar bazı katılımcılar Türk mutfağından da keyif aldıklarını ifade etseler de, bu yeni tatlar Kırgız yemeklerinin sunduğu duygusal doyumu tam olarak karşılamamaktadır. Bunun yerine, bu durum kültürel sürekliliği koruma ve yeni ortama uyum sağlama arasında devam eden bir müzakereyi yansıtmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Kırgız göçmenler , beslenme kültürüne uyum , mutfak kültürü , Kırgız yemek kültürü , göç ve yemek , yemek ve kimlik , kültürel süreklilik

Kaynakça

• Berry, John W. 2017. “Theories and Models of Acculturation”. Pp. 11–28 in The Oxford Handbook of Acculturation and Health, edited by S. J. Schwartz & J. Unger. Oxford: Oxford University Press.
• Lee, EunJung, Kim, Juyeon. 2021. “Dietary Acculturation and Changes of Central Asian Immigrant Workers in South Korea by Health Perception”. Journal of Nutrition and Health 54(3): 305-320.
• Lee, Soo-Kyung, Sobal, J. Frongillo Jr, E. A. 1999. “Acculturation and Dietary Practices among Korean Americans”. Journal of the American Dietetic Association 99(9): 1084-1089.
• Li, Catarina, Carolino, Elisabete, Sousa, Joana. 2023. “Dietary Acculturation and Food Habit Changes among Chinese Immigrants in Portugal”. Nutrients 15(8): 1-11.
• Lillekroken, Daniela, Bye, Asta, Halvorsrud, Liv, Terragni, Laura, Debesay, Jonas. 2024. “Food for Soul—Older Immigrants’ Food Habits and Meal Preferences After Immigration: A Systematic Literature Review”. Journal of Immigrant and Minority Health 26(4): 775-805.
• Lin, Hsien-Ming, Pang, Ching Lin, and Liao, Da-Chi. 2020. “Home Food Making, Belonging, and Identity Negotiation in Belgian Taiwanese Immigrant Women’s Everyday Food Practices”. Journal of Ethnic Foods 7(1): 1-18.
• Lv, Nan, and Cason, Katherine L. 2004. “Dietary Pattern Change and Acculturation of Chinese Americans in Pennsylvania”. Journal of the American Dietetic Association 104(5): 771-778.
• Mena, Francisco J., Padilla, Amado M. and Maldonado, Margarita. 1987. Acculturative Stress and Specific Coping Strategies among Immigrant and Later Generation College Students. Hispanic Journal of Behavioral Sciences 9(2): 207–225.
• Naidu, Maheshvari, Nzuza, Nokwanda. 2013. “Food and Maintaining Identity for Migrants: Sierra Leone Migrants in Durban”. Journal of sociology and social anthropology 4(3): 193-200.
• Ore, Hadas. 2018. “Ambivalent Nostalgia: Jewish-Israeli Migrant Women ‘cooking’ Ways to Return Home”. Food, Culture & Society 21(4): 568-584.
• Osei-Kwasi, Hibbah Araba, Powell, Katie, Nicolaou, Mary, and Holdsworth, Michelle. 2017. “The Influence of Migration on Dietary Practices of Ghanaians Living in the United Kingdom: A Qualitative Study”. Annals of Human Biology 44(5): 454-463.
• Redfield, R., Linton, R. and Merville J. 1936. “Memorandum on the Study of Acculturation”. American Anthropologist 38: 149–152.
• Rule, Nicola Frances, Dring, Colin Charles, and Thornton, Thomas F. 2022. “Meals in the Melting-pot: Immigration and Dietary Change in Diversifying Cities”. Appetite 168: 1-9.
• Satia-Abouta, Jessie, Patterson, Ruth, Neuhouser, Marian, and Elder, John. 2002. “Dietary Acculturation: Applications to Nutrition Research and Dietetics”. Journal of the American dietetic association 102(8): 1105-1118.
• Satia-Abouta, Jessie. 2003. “Dietary Acculturation: Definition, Process, Assessment, and Implications”. International Journal of Human Ecology 4(1): 71-86.
• Satia- Abouta, Jessie, Patterson, Ruth, Kristal, Alan, Hislop, Gregory, Yasui, Yakuta and Taylor, Vicky. 2001. “Development of Scales to Measure Dietary Acculturation among Chinese-Americans and Chinese-Canadians”. Journal of the American Dietetic Association 101(5): 548-553.
• Şimşek, Ali Rıza. (2019). “Ulupamir Kırgızlarında Kuşaklar Arası sosyo-kültürel değişim”. Doktora Tezi. Atatürk Üniversitesi.
• Terragni, Laura, Garnweidner, Lisa M., Pettersen, Kjell Sverre, and Mosdøl, Annhild. 2014. “Migration as a Turning Point in Food Habits: The Early Phase of Dietary Acculturation among Women from South Asian, African, and Middle Eastern Countries Living in Norway”. Ecology of Food and Nutrition 53(3): 273-291.
• Trisutaguna, Nyoman Tri, Abdelrahman, Layla, and Ramli, R. 2025. “Food and Culture: An Anthropological Study of Culinary Traditions”. Journal of Humanities Research Sustainability 2(2): 56-66.
• Yüksel, Meryem. 2022. “Antalya’da Yaşayan Kırgızıstanlı Göçmen Kadınların Gündelik Hayat İçerisinde Oluşturduğu Strateji ve Taktikler”. Ondokuz Mayıs Üniversitesi İnsan Bilimleri Dergisi 3(1): 19-42.