Popüler Müzikte “Konsept” Sorunu

Yıl 2017, Cilt: 3 Sayı: 6, 1 - 15, 01.12.2017

Özgür Ulusoy Kübra Arslan , Bekir Karakuş

Öz

Türkiye’de 1950’li yıllarda “Aranjman Dönemi” adıyla başlayan Batı formatındaki popüler müzik

hareketi, zaman içerisinde gelişerek içerisine hem tüm Avrupa ve Amerika’daki müzikal dili ve

yenilikleri, hem de Türk müziği öğelerini almıştır. “Pop”, “rock” ya da “özgün müzik” gibi çeşitli

kalıplarla karşımıza çıkan bu tarzların, müzikologlar ve müzisyenler tarafından ciddi bir müzik olarak

nitelenmesi, dolayısıyla akademik ortamda bu türlerde yapılmış müzikler üzerine araştırmalar

yapılmasına son yıllarda cılız bir biçimde başlanabilmiştir.

Bu çalışma, günümüz dünyasında yapılan ve “pop müzik” tanımlamasının içine giren eserlerin diğer

sanat dallarında ve mimari-tasarım gibi sanatla yakın ilişki içerisinde olan alanlarda on yıllardır

kullanılan “konsept” konusu ile birlikte ele alınıp alınamayacağı üzerine genel bir değerlendirme

yazısı olacaktır.

Çalışmanın içerisinde yazılı kaynakçanın haricinde istatistiki bir araştırma, ulaşılabilen müzik

üreticileri ile yapılan röportajlardan alıntılar ve seçilmiş olan örneklerin incelenmesinden oluşan bir

bölüm bulunacaktır.

Anahtar Kelimeler

Popüler, Müzik, Konsept, Kültür

“Concept” Issue in Popular Music

Öz

The popular music movement has originated in Turkey during 1950s with the name of “Arrangement

Era” producing music in western format. Over time, the progressing movement has accumulated

both European and American musical language and novelties and Turkish music elements.

However, the fact that this music that can appear in various patterns such as “pop” or “rock” or

“original music”, is described as a significant genre by musicologists and musicians, has initiated a

weak research effort in the academic environment regarding the music produced in these genres

in recent years.

This study will be a general review on whether the works made in today’s world that fall within the

definition of “pop music” can or cannot be approached together with the subject of “concept” that

has been used for decades in other branches of art as well as in fields that are closely related to art

such as architecture and design.

Apart from the written references, the work includes a survey of statistics, interviews with the

producers of accessible musicians, and a section on examining the selected samples.

Anahtar Kelimeler

Popular, Music, Concept, Culture

Kaynakça

• Berger, A.A. (2014). Kültür Eleştirisi. İstanbul: Yayınları.
• Erol, L. (2001). Neden Klasik Müzik, Ankara: Yayınları.
• Erol, A. (2002). Popüler Müziği Anlamak. İstanbul: Yayınları.
• Erşanlı, B. (2011), Türkiye’de yaratılan video müzik kliplerinde animasyon kullanımının araştırılması ve bir klip uygulaması, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Basılmamış Yüksek lisans tezi.
• Fiske, J. (1999). Popüler Kültürü Anlamak. Ankara: Bilim ve Sanat Arkeoloji Yayınları.
• Fiske, J. (2012). Popüler Kültürü Anlamak. İstanbul: Parşömen Yayınları.
• Fubini, E. (2003). Müzikte Estetik. Ankara: Yayınları.
• Giderer, H. E. (1995). Kavramsal Sanat, Anadolu Üniversitesi E-arşiv, 1995.
• Whitham G, Pooke G, (2003) .Çağdaş Sanatı Anlamak. Tufan Göbekçin (çev.) İstanbul: Yayınları.
• Mcrobbie, A.(2013). Postmodernizm ve Popüler Kültür. İstanbul: Yayınları.
• O’Hara, C.(2003). Punk Felsefesi Gürültünün Ötesinde, İstanbul: Çitlembik.
• Oktay, A. Türkiye’de Popüler Kültür. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Oskay, Ünsal. (1982). Müzik ve Yabancılaşma, Ankara: Yayınları.
• Özbek, M.(2002). Popüler Kültür ve Orhan Gencebay Arabeski. İstanbul: Yayınları.
• Parker, A. (1982). Pink Floyd: The Wall [Film]. İngiltere.
• Tezgör, H. (2012). Şarkıdaki Şiir-20. Yüzyılda Popüler Müziğin Edebi yönü. İstanbul: İletişim.
• Theodor, W.A. (2011). Toplum Üzerine Yazılar. İstanbul: Belge.
• Theodor, W.A. (2016). Kültür Endüstri-Kültür Yönetimi. İstanbul: İletişim.
• Ridley A. (2007). Müzik Felsefesi Tema ve Varyasyonlar. Bilge Aydın (çev.). Ankara: Dost.
• Rowe, D. (1996). Popüler Kültürler. Mehmet Küçük (çev.): Ayrıntı.
• Senemoğlu, N. (1997). Gelişim, Öğrenme ve Öğretim-Kuramdan Uygulamaya, Ankara: Ertem Matbaacılık.
• Şan, P. (2010) Çağdaş Sanatta Nesne ve Kişisel Uygulamalar, Sanatta Yeterlik Eseri Çalışması Raporu, Ankara.
• ŞAHİN, C. (2005) Türkiye’de Gençliğin Toplumsal Kimliği ve Popüler Tüketim Kültürü, Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt 25, Sayı 2 157-181.