Filistinli Öğrencilerin Türkçe Öğrenirken Temel Düzeyde (A1-A2) Karşılaştıkları Ortak Güçlükler

Yıl 2019, Cilt: 4 Sayı: 1, 1 - 15, 31.03.2019

Salih Tuzlukaya

Öz

Türk milleti ve Filistin halkı kadim geçmişlerini dil ve kültür aracılığı
ile günümüze kadar taşımışlardır. Özellikle son yıllarda Türkiye, uluslararası
alanda yürüttüğü girişimci ve insan odaklı dış politika sebebiyle Filistin
halkı gibi birçok mazlum milletin sesi olmuştur. Bunun yanında Türkiye; tarihi,
kültürü, eğitimi, ticareti ve turizmi ile birçok yabancı için çekim noktası
olmuştur. Yabancılar, Türkiye’yi ve Türk insanını daha yakından tanımak için Türk
dilini ve kültürünü öğrenmeye yönelmişlerdir. Filistin’de de çeşitli sebeplerle
Türkçe öğrenmek isteyen kişiler; Türk dizi ve müzikleri, Genel Ağ araçları ve
mobil uygulamalar ve Türkçe kursları gibi vasıtalarla Türkçe öğrenmektedirler.
Filistin’de 2014 yılında faaliyetlerine başlayan Yunus Emre Enstitüsü Türk
Kültür Merkezi’nde Türkçe öğrenen kursiyer sayısı 5 bini aşmış durumdadır. Ayrıca,
2006 yılında TİKA ile El Kudüs Üniversitesi arasında imzalanan Türkoloji
Projesi sayesinde El Kudüs Üniversitesinde Türkçe Bölümü kurulmuştur. Bu
bölümde günümüze kadar Türkçe dersleri verilmiş ve birçok üniversite öğrencisi
Türkçe öğrenmiştir. Ancak, Türkçe öğretiminin bu kadar yoğun yapıldığı
Filistin’de, Türkçenin öğretimine ilişkin tespitler, sorunlar ve çözüm
önerilerine yönelik bilimsel nitelikte herhangi bir çalışma olmadığı tespit
edilmiştir. Bu çalışma, 2018 yılında, Filistin El Kudüs Üniversitesinde iki
dönem, yaklaşık 144 saat, Türkçe dersi alan 30 tıp fakültesi öğrencisinin
karşılaştıkları ortak birtakım güçlükleri incelemiş ve bu güçlüklerin çözümüne
yönelik önerilerde bulunmak amacıyla hazırlanmıştır. Çalışmada, dönem içinde ve sonrasında öğrencilerin Türkçenin
temel beceri alanlarındaki ders notları, ödevleri, yeterlik düzeyleri ve sınav kâğıtları
incelenmiştir. Bununla birlikte El Kudüs Üniversitesinde ve Yunus Emre
Enstitüsünde derse giren okutmanların görüş ve tespitlerinden yararlanılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Yabancı dil olarak Türkçe öğretimi, Filistin’de Türkçe öğretimi, dil bilgisi sorunları.

Kaynakça

• Akkaya A. ve Gün M. (2016). “Araplara Türkçe Öğretiminde Karşılaşılan Sorunlar: Ürdün Örneği”. Turkish Studies, S. 11(19), s. 9-18.
• Altun, M. (2004). “Alfabe Değişiminin Tarihsel Gelişimi Üzerine Bir Değerlendirme”, Sakarya Üniversitesi Rektörlüğü Atatürk İlkeleri ve İnkılâp Tarihi Araştırma ve Uygulama Merkezi Müdürlüğü, Adapazarı, s: 57-63.
• Arslan, M. (2011), “Yabancılara Türkçe Öğretim Kılavuzu Temel Seviye”, Nobel Yayınları, Ankara, s.23.
• Banguoğlu, T. (1998). Türkçenin Grameri, Ankara, Türk Dil Kurumu Yayınları, s:361.
• Barın, E. (2004). “Yabancılara Türkçe Öğretiminde İlkeler”, Hacettepe Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi, S. 1(1), s. 19-30.
• Barın E, Çangal Ö ve Başar U. (2017). “Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretimi Alanında Görev Yapacak Öğretmenlerin Özel Alan Yeterliklerine İlişkin Bir Öneri”. International Journal of Language Academy, S. 5(7), 81-98.
• Biçer N., Çoban İ. ve Bakır S. (2014). “Türkçe Öğrenen Yabancı Öğrencilerin Karşılaştığı Sorunlar: Atatürk Üniversitesi Örneği” Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, S. 29(7), 126-135.
• Bölükbaş, F. (2011). “Arap Öğrencilerin Türkçe Yazılı Anlatım Becerilerinin Değerlendirilmesi”, Turkish Studies, S.6(3), s. 1357-1367.
• Börekçi, M. (2009). Türkiye Türkçesinde Yapı ve İşlev Bakımından Sözcükler, Erzurum: Eser Ofset, s:5.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç-Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2011). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem A Akademi. s. 262.
• Derman, S. (2010). “Yabancı Uyruklu Öğrencilerin Türkiye Türkçesi Öğreniminde Karşılaştıkları Sorunlar”, Selçuk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, S. 29, s. 227-247.
• Doğan, C. (2007). Türkçede Fiil Çekimleri ve Arap Öğrencilere Öğretimi (Kahire Öğretim Merkezi Uygulaması), Fırat Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, S. 12 (1).Er, O., Biçer N. ve Bozkırlı, K. Ç. (2012). “Yabancılara Türkçe Öğretiminde Karşılaşılan Sorunların İlgili Alan Yazını Işığında Değerlendirilmesi”, Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim (TEKE) Dergisi, S. 1(2), s. 51-69.
• Ergin M. (2009). Türk Dil Bilgisi, İstanbul: Bayrak yayınları, s.39.
• İnan R. ve Öztürk M. (2015). “Değişkenler Açısından Araplara Türkçe Öğretimi (Ürdün-Mısır Örneği)” Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, S.18, 377-392.
• Korkmaz, Z. (2009). Türkiye Türkçesi Grameri-Şekil Bilgisi, Ankara, Türk Dil Kurumu Yayınları.
• Mete, F. (2012). Türkçeyi Yabancı Dil Olarak Öğreten Öğretmenlerin Özel Alan Yeterlikleri Üzerine Bir Araştırma, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara.
• Mavasoğlu M. ve Tüm G. (2011). Türkçenin Yabancı Dil (TYD) Olarak Öğretiminde Çukurova Üniversitesinin Uygulamaları, Karşılaşılan Sorunlar ve Çözüm Önerileri. http://turkoloji.cu.edu.tr/YENI%20TURK%20DILI/mustafa_mavasoglu_guldem_tum_turkcenin_tabanci_dil_ogretimi_cukurova.pdf. (Erişim tarihi: 01.01.2019).
• Özdemir V. ve Yazıcı H. M. (2017). “Araplara Türkçe Öğretiminde Alfabe Sorunu: İskenderiye Örneği”. Uluslararası Türkoloji Araştırmaları ve İncelemeleri Dergisi, C. 2, S. 1, 56-70.
• Ünlü, H. (2011).“Türkiye’de ve Dünyada Türkçenin Yabancılara Öğretiminde Karşılaşılan Sorunlar ve Çözüm Önerileri”, Gazi Üniversitesi Türkçe Araştırmaları Akademik Öğrenci Dergisi, S. 1(1), 108-116.
• Üstünova, K. (2004). “Eklerin Öğretimi Üzerine Bir İki Söz”, Uludağ Üniversitesi Fen- Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, C. 6, S.6, 173-182.Yıldırım, A. ve Şimşek, H.(2008). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri, Ankara: Seçkin Yayınevi. s:39.
• Yıldız, Ü. ve Tepeli, Y. (2014). “Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretiminde Öğretmen Yeterlilikleri Üzerine Bir Çalışma”. International Journal of Language Academy, 2/4, 564/578.
• Yalın H. İ. (2003). Öğretim Teknolojileri ve Materyal Geliştirme, Ankara: Nobel Yayıncılık.