What Does a Name Say: A Qualitative Research

Yıl 2020, Cilt: 7 Sayı: 2, 229 - 248, 22.06.2020

Yağmur Saklı Demirbaş Faruk Gençöz

https://doi.org/10.31682/ayna.714959

Öz

A proper name is one of the main concepts that defines a person and accompanies him/her from birth to death. The concept of the proper name has been the subject of several fields. Psychoanalytic  studies related to this topic have an important place among others in a clinical manner. According to Lacanian theory, a proper name is a signifier that defines a person and is bonded to him/her. In addition, it carries the name-giver’s own unconscious processes. In the current study, the concept of the proper name was examined in terms of participants’ naming processes, associations, and family relations. The results were discussed based on Lacanian theory. For this study, approximately one hour interviews were conducted with six university students whose ages ranged between
22 and 27, who have knowledge about their naming processes. Data were analyzed through Interpretative Phenomenological Analysis. Four main themes came up at the end of the analysis: “Me Name”, “Projecting What was Dreamed of”, “Showing One’s Position by Name”, and “Gaining Worth by Name”. All the themes except “Showing One’s Position by Name” were explained by the mirror stage, at which the child gets approval from Other, identifies with his/her own image and has a place in Other’s area. The theme of “Showing One’s Position by Name” was interpreted as enacting one’s effort to be separated via name as a signifier. To conclude, a proper name was considered as a signifier that a person carries like a label with his/her own image, and it functions as a means of repeating one’s main developmental concepts in his/her life. 

Anahtar Kelimeler

Proper name, association, signifier, Lacan, qualitative study, the mirror stage

İsim Ne Söyler: Nitel Bir Araştırma

Öz

İsim, kişiyi tanımlayan ve ona doğumundan ölümüne kadar eşlik eden temel kavramlardan biridir. İsim üzerine pek çok alanda çalışmalar yapılmıştır. Bunların arasında psikanalitik çalışmaların yeri klinik anlamda önem arz etmektedir. Lacan’ın teorisine göre, isim kişiyi tanımlamanın yanında kişiye bağlı da olan bir gösterendir. Bununla birlikte, isim ismi veren kişinin kendi bilinçdışı süreçlerini de üzerinde taşır. Bu araştırmada isim olgusu; katılımcıların isimlendirilme süreçleri, çağrışımları ve aile ilişkileri çerçevesinde incelenerek elde edilen bulgular Lacanyen bakış açısıyla yorumlanmıştır. Bunun için 22 ve 27 yaş aralığında, kendisine isim koyulma süreçlerini bilen altı üniversite öğrencisi ile yaklaşık bir saat süren görüşmeler yapılmıştır. Araştırmanın veri analizi Yorumlayıcı Fenomenolojik Analiz ile yapılmıştır ve sonucunda da dört tema elde edilmiştir: “İsmim Ben’im”, “Hayal Edileni Yansıtma”, “Duruşunu İsimle Gösterme” ve “İsimle Değer Kazanma”. “Duruşunu İsimle Gösterme” teması hariç bütün temalar ayna evresinde çocuğun isimlendirilerek Başka’nın onayını alması, kendi imgesiyle özdeşleşmesi ve Başka’nın alanında yer edinmesi ile açıklanmıştır. Duruşunu isimle gösterme teması ise kişinin ayrışma çabasını isim göstereni üzerinden sahnelemesi ile bağlantılı olarak yorumlanmıştır. Sonuç olarak, isim kişinin kendi imgesiyle birlikte etiket olarak taşıdığı ve gelişimindeki temel kavramları yaşantısında tekrarlamasına aracı olan bir gösteren olarak değerlendirilmiştir. 

Anahtar Kelimeler

isim, çağrışım, gösteren, Lacan, nitel araştırma, ayna evresi

Kaynakça

• Bush, S. J. (2019). Re-using the names of newborns: Symbolic reincarnation in an age of infant mortality. Names, 67(2), 100-112. doi: 10.1080/00277738.2018.1536186
• Coulmont, B. (2014). Changing one’s first name in France: A fountain of youth? Names, 62(3), 137-146. doi: 10.1179/0027773814Z.00000000080
• Evans, D. (2003). An introductory dictionary of Lacanian psychoanalysis. Hove: Brunner Routledge. Desplanques, G. (1986). Les enfants de michel et martine dupont s’appellent nicolas et céline. Économie et Statistique, 18, 63–83.
• Fink, B. (1995). The Lacanian subject: Between language and jouissance. Princeton, NJ: Princeton University Press.
• Fink, B. (1997). A clinical itroduction to Lacanian psychoanalysis: Theory and technique. Cambridge: Harvard University.
• Fink, B. (2007). Fundamentals of psychoanalytic technique: A Lacanian approach for practitioners. New York: W W Norton.
• Freud, S. (1900). Interpretations of dreams. The standard edition of the complete psychological works of Sigmund Freud, Vol. XIII. London, UK: Vintage, The Hogarth Press, 2001.
• Freud, S. (1912-1913) Totem and taboo. The standard edition of the complete psychological works of Sigmund Freud, vol. XIII. London, UK: Vintage, The Hogarth Press, (2001).
• Himes, M. (2005). What is in a name? Reflections on Lacanian perspective. Journal for Lacanian Studies. 3(2), 209-221.
• Himes, M. (2016). The power of names: Uncovering the mystery of what we are called. Lanham: Rowman & Littlefield.
• Homer, S. (2013). Jacques Lacan (A. Aydın, Çev.). Ankara: Phoenix. (2004)
• Jahoda, G. (1954). A note on Ashanti names and their relationship to personality. British Journal of Psychology. General Section, 45(3), 192–195. doi: 10.1111/j.2044-8295.1954.tb01244.x
• Joubert, C. E. (1991). Relationship of liking of one's given names to self-esteem and social desirability. Psychological Reports, 69(3), 821-822.
• Kisel, O. V., Zerkine, N. N., Savinova, Y. A., Zalavina, T. Y., Kozhushkova, N. V. ve Mikhaylov, V. V. (2017). Linguistic and social aspects of name giving motivation. Espaço Plural, 18(36), 297-316.
• Kralova, J. (2015). “What is social death?” Contemporary Social Science, 10(3), 235–248.
• Lacan, J. (1961–1962). The seminar of Jacques Lacan. Book IX: Identification (C. Gallagher, Çev). Yayınlanmamış.
• Lacan, J. (1964). The seminar of Jacques Lacan: The four fundamental concepts of psychoanalysis (A. Sheridan, Çev.), A. New York: W. W. Norton & Company.
• Lacan, J. (1964–1965). The seminar of Jacques Lacan. Book XII: Crucial problems in psychoanalysis (C. Gallagher, Çev.). Yayınlanmamış.
• Larkin, M ve Thompson, A. (2012). In Qualitative research methods in mental health and psychotherapy: a guide for students and practitioners (pp. 99- 116). Oxford: Wiley & Sons. doi: 10.1002/9781119973249
• Mehrabian A. (1997). Impressions created by given names, Names, 45(1), 19-33. doi: 10.1179/nam.1997.45.1.19
• Nadav, M., Ephratt, M., Rabin, S. ve Shiber A. (2011). Names and narcissism: A clinical perspective on how parents choose names for their newborn. Names, 59(2), 90-103. doi: 10.1179/002777311X12976826704082
• Ogden, C. K. ve Richards, I. A. (1946). The meaning of meaning. San Diego, USA: Harvest Book.
• Okehie-Offoha, M. U. ve Sadiku, M. N. O. (1995). Ethnic and cultural diversity in Nigeria. Trenton, NJ: Africa World Press.
• Pietkiewicz, I. ve Smith, J. A. (2012). Praktyczny przewodnik interpretacyjnej analizy fenomenologicznej w badaniach jakościowych w psychologii. Czasopismo Psychologiczne, 18(2), 361-369.
• Pluth, E. (2007). Signifiers and acts: Freedom in Lacan’s theory of the subject. New York: SUNY Press.
• Sakallı, E. (2016). New trends in name-giving in Turkey. Voprosy Onomastiki, 13 (1), 171-177. doi: 10.15826/vopr_onom.2016.13.1.010
• Seeman, M. V. (1972). Psycho-cultural aspects of naming children. Canadian Psychiatric Association Journal, 17(2), 149-151.
• Seeman, M. V. (1976). The psychopathology of everyday names. British Journal of Medical Psychology, 49(1), 89–95. doi: 10.1111/j.20448341.1976.tb02356
• Yalçınkaya, B. (2015). Almanca ve Türkçe ad verme gelenekleri. Ankara Üniversitesi Dil ve TarihCoğrafya Fakültesi Dergisi, 55 (1), 363-379.