Karayemişte Siyanür İçerikli Amigdalin ve Prunasin Miktarlarının Belirlenmesi

Yıl 2020, , 213 - 222, 30.12.2020

Sevda Dursun , Ali İslam

https://doi.org/10.29278/azd.824072

Cited By: 1

Öz

Bu çalışmada karayemişlerde siyanür içerikli amigdalin ve prunasin içeriklerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışma materyali olarak Ordu’da yetiştirilen karayemiş bitkisinin yaprak, meyve ve tohumları kullanılmıştır. Araştırmada her üç bitki organında amigdalin ve prunasin içerikleri incelenmiştir. Karayemiş yapraklarında vejetasyon dönemi içerisinde 7 dönemde, meyve eti ve tohumlarda ise iki dönemde amigdalin ve prunasin miktarı ölçülmüştür. Araştırma sonunda yaprak örneklerinde ortalama amigdalin miktarı 0.277 g/kg, prunasin miktarı 3.304 g/kg olarak ölçülmüş, ortalama HCN miktarı ise 0.315 g/kg olarak hesaplanmıştır. Meyve örneklerinde 0.700 g/kg amigdalin ve 0.110 g/kg prunasin; tohum örneklerinden ortalama 94.35 g/kg amigdalin ve 0.68 g/kg prunasin bulunduğu belirlenmiştir. Araştırma sonucunda, en fazla amigdalin miktarının karayemiş tohum örneklerinde bulunduğu saptanmış ve yüksek HCN değeri içerdiği hesaplanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Laurocerasus officinalis Roem., Prunus, Amigdalin, HCN, Prunasin

Teşekkür

Çalışmaya katkılarından dolayı Sayın Prof. Dr. İbrahim DEMİRTAŞ’ a, teşekkür ederiz.

Kaynakça

• Alaşalvar, C., Al-Farsı, M., Shahhıdı, F. (2005). Compositional Characteristics and Antioxidant Camponents of Cherry Laurel Varieties and Pekmez. Journal of Food Scıence, 47-52.
• Alasalvar, C., Wanasundara, U., Zhong, Y., ve Shahidi, F. (2006). Functional Lipid Characteristics of Cherry Laurel Seeds (Laurocerasus Officinalis Roem.), Journal of Food Lipids, 13: 223–234.
• Anonim, (2019). http://www.cancerhelp.org.uk web sitesi (Erişim tarihi:07.12.2019).
• Anonim, (2020). Türk Gıda Kodeksi. https://www.resmigazete.gov.tr/arsiv/23172_1.pdf (Erişim tarihi:07.09.2020).
• Ayaz, A., Yurttagül, M. (2008). Besinlerdeki Toksik Öğeler-1. Hacettepe Üniversitesi -Sağlık Bilimleri Fakültesi Beslenme ve Diyetetik Bölümü. Ankara.
• Berenguer-Navarro, V., Giner-Galvaä M., Graneä-Teruel, N. (2002). Chromatographic Determination of Cyanoglycosides Prunasin and Amygdalin in Plant Extracts Using a Porous Graphitic Carbon Column. J. Agric. Food Chem, 50: 6960-6963.
• Demirbolat, İ., Kartal, M. (2019). Prulaurasin Content of Leaves, Kernels and Pulps of Prunus lauracerasus L. (Cherry Laurel) During Ripening. J Res Pharm. 22(3):69-75 https://doi.org/10.12991/jrp.2018.11069
• Elmastas, M., Genc, N., Demirtas, İ., Aksit, H. & Aboul-Enien, H. (2013). Isolation and Identification of Functional Components in Seed of Cherry Laurel (Laurocerasus officinalis Roem.) and Investigation of Their Antioxidant Capacity. Journal of Biologically Active Products from Nature. 3, 115-120. https://doi.org/10.1080/22311866.2013.817736
• Erdemoglu, N., Küpeli, E., Yesilada, E. (2001). Anti-inflammatory and antinociceptive activity assessment of plants used as remedy in Turkish folk medicine. Journal of Ethnopharmacology, 89: 123–129.
• Fang, T.T., Wang, D.Y., Liaw, Y.M. (1988). Studies on Preraration of Japonese Apricot Fruit Juice I. Effect of Different Ripening Stage on Juice Quality. Gouli Taiwan Daxue Nongxue Yuan yanjiv Baogao, 28 (1): 26-36.
• Frenher, M., Scalet, E., Conn, E. (1990). Pattern of the Cyanide-Potential in Developing Fruits. Implications for plants Accumulating Cyanogenic Monoglucosides (Phaseolus lunatus) or Cyanogenic Diglycosides in Their Seeds (Linum usitatissimum, Prunus amygdalus). Plant Physiology, 94(1):28-34.
• Genç, N. (2009). Taflan Çekirdeğinde (Laurocerasus officinalis Roem.) Fonksiyonel Bileşik Analizi ve Antioksidan Kapasitesinin Araştırılması. Gazi Osman Paşa Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Kimya Anabilim Dalı (Yüksek Lisans Tezi) Tokat.
• Güleryüz, M., Aslantaş, R. (1997). Amygdalin Glikozitinin Önemi, Kalıtımı, Biyosentezi ve Hidrolizasyonu. Atatürk Üniv. Ziraat Fakültesi Dergisi, 28 (4):656-661.
• Gomez, E., Burgos, L., Soriano, C. ve Marin, J. (1998). Amygdalin content in the seeds of several apricot cultivars. J. Sci. Food Agric, 77:184-186.
• Gossel, A.T., Douglas, J.B. (1984). Principles of Clinical Toksikology. Cyanide: 90-94.
• İslam, A. ve Odabaş, F. (1996). Vakfıkebir ve Çevresinde Yetiştirilmekte olan Karayemişlerin (Prunus laurocerasus L.) Seleksiyon Yoluyla Islahı-1. YYÜZF Tarım Bilimleri Dergisi, 6(4): 147-158.
• İslam, A. (2002). Kiraz cherry laurel (Prunus laurocerasus ). New Zealand Journal of Crop and Horticultural Science, 30(4):301-302.
• İslam, A., Vardal, E. (2009). Pomologıcal Characterıstıcs of Cherry laurel (Prunus laurocerasus L.) Grown in Rize. I International Symposium on Pomegranate and Minor Mediterranean Fruits Acta Horticulturae 818.
• İslam, A., Çelik, H., Aygün, A., Kalkışım, Ö. (2010). Selectıon of Natıve Cherry laurels (Prunus laurocerasus l.) ın the Blacksea Regıon. International Conference on Organic Agriculture in Scope of Environmental Problems (03-07 February) Famagusta. Abstract book.
• İslam, A., Deligöz, H. (2012). Ordu ilinde karayemiş (Laurocerasus officinalis L.) seleksiyonu. Akademik Ziraat Dergisi, 1(1): 37-44.
• Li, C.P., Swain, E., Poulton, J.E. (1992). Prunus serotina Amygdalin Hydrolase and Prunasin Hydrolase. Plant Physiology, 100 (1): 282-290.
• Makarevic J, Rutz J, Juengel E, Kaulfuss S, Reiter M, Tsaur I, Bartsch G, Haferkamp A, Blaheta RA. (2014). Amygdalin blocks bladder cancer cell growth in vitro by diminishing cyclin A and cdk2. PLOS One.9(8):1-9 e105590. doi.org/10.1371/journal.pone.0105590
• Negri P, Bassi D, Magnanini E, Rizzo M, Bartolozzi F (2008). Bitterness inheritance in apricot (P. armeniacaL) seeds. TreeGenetic Genomes 4:767–776
• Newmark, J., Brady, R.O., Grimley, P.M., Gal, A.E., Waller, S.G. ve Thistlethwaite, J.R. (1981). Amygdalin (Laetrile) and prunasin β- glucosidases: Distribution in germ-free rat and in human tumor tissue. Proc. Natl. Acad. Sci., 78:6513-6516.
• Poulton, J.E., Li, C.P. (1994). Tissue Level Compertmention of (R)- Amygdalin and Amygdalin Hydrolase Prevents Large- Scale Cyanogenesis in Undamaged Prunus Seeds. Plant Physiolgy, 104 (1): 29-35.
• Rauws, A.G., Olling, M. ve Timmerman, A. (1982). The pharmacokinetics of amygdalin. Arch. Toxicol, 3-4: 311-319.
• Renklidağ, T., Karaman, A.G. (2003). Siyanür Zehirlenmesi. Ankara Ü. Tıp Fak. Adli Tıp AD., Ankara.
• Sefer, F. (2000). Acı ve Tatlı Kayısılarda Bazı Sekonder Metobolitlerin Düzeylerinin Araştırılması. Ege Üniv. Fen Bilimleri Enstitüsü Bahçe Bitkileri Anabilim Dalı (Doktoro Tezi) İzmir.
• Tanker, N., Koyuncu, M., Coşkun, M. (2007). Farmasötik Botanik. Ankara Üniversitesi Eczacılık Fakültesi Yayınları, 93:288. Ankara.
• Zhou, C., Chen, K., Sun, C., Chan, Q., Zhang, W., Li, X. (2007). Determination of oleaolic acid, ursolic acid and amygdalin in the flower of Eriobotrya japonica Lind. By HPLC. Biomedical Chromatography. 21:755-761.