Bu
çalışmada amaç 1991-2016 döneminde üretim miktarı yüksek olan beş ülke ve
Türkiye’de baklagillerde işgücü verimliliğini karşılaştırmalı olarak
incelemektir. Bu amaçla, öncelikle ülkelerin baklagiller üretim miktarı ve ekim
alanlarındaki yıllık ortalama değişim trendi belirlenmiştir. Trendin
belirlenmesinde 1980-2016 dönemi ele alınmış ve 1980 yılı temel yıl olarak
kabul edilmiştir. Yıllık ortalama
değişim oranının belirlenmesinde logaritmik regresyon denklemi kullanılmıştır.
İşgücü verimliliğinin hesaplanmasında 1991 yılının temel olarak alındığı
endeksleme oran analiz yöntemi kullanılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre
Türkiye’de baklagiller üretim miktarı ve ekim alanlarında 1980’li yılların sonu
ve 1990’lı yılların başlarında büyük artışlar meydana gelmiştir. Ancak daha
sonraki yıllarda üreticilerin baklagiller üretiminden çekildiği ve ekim
alanlarının azaldığı görülmüştür. 1991-2016 döneminde kuru fasulyede işgücü
verimliliği Türkiye'de 1'den 1.83'e çıkmıştır. Dünya ortalaması da 1.68
olmuştur. Aynı yıllarda Mercimekte
işgücü verimliliği Türkiye’de 1’den 0.94’e düşerken dünya ortalaması 2.68’e
çıkmıştır. Nohut üretiminde işgücü verimliliği Türkiye’de 1’den 0.88’e
düşerken, dünya ortalaması 1.68’e çıkmıştır.
Dolayısıyla Türkiye baklagiller yönünden kendi kendine yeterliliğini
büyük ölçüde kaybetmiş ve net ithalatçı ülke konumuna gelmiştir. Bu nedenle
Türkiye’deki baklagiller üreticilerinin, üretime yönelmesini sağlayacak
politikaların uygulamaya konulması gerekmektedir.
Baklagiller işgücü verimliliği baklagiller ekim alanı baklagiller üretim
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Ziraat, Veterinerlik ve Gıda Bilimleri |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Haziran 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 8 Sayı: 1 |