Exploring the Child's Relationship with the Room through the Concept of Flexibility

Year 2022, Volume: 3 Issue: 1, 42 - 54, 31.01.2022

Merve Çakmakçı Selin Yıldız

Abstract

The culture of developing societies is displayed with the opportunities that society offers to the child and the importance it attaches. Today, within the scope of the value judgments of individuals who make up the society, childhood memories in their memories and the places where these memories take place are taken as reference. It is known that as a result of intensive urbanization in our country, residences cannot meet the needs of users and therefore people whose needs change are moving from their homes. The users, most affected by residential spaces that cannot adapt to changing needs are children in the age of development. Studies on this issue include participatory, flexible architectural designs that can meet the needs of children, in which the children take an active role. In this context, this study aims to collect the data which will shed light on the flexible design criteria in line with the spatial requirements of a child in his/her- the first social and physical experience place- “home”. The contribution of dealing with the psychological and sociological dimensions of the living space beyond the physical and functional dimensions to the architecture is undeniable, so that children grow up with healthy memories and complete their personal development and become a part of the society naturally. Based on this, the spatial needs of the child in the personal development process were investigated. These needs have been questioned in the area of accommodation as the first physical place where the child exists in society. In the study, the opinions and demands of primary school students between the ages of 7-10 selected as the study group about their homes, pictures and verbal-written responses to the questionnaire were evaluated. As a result of the research, data were obtained under the titles of the developmental needs of the child, the desire for displacement and independence, the desire to use the environment, privacy and sociability. This study, which is carried out with the support of expert psychologists and art educators, is intended to be a source of information that can provide ideas and discussion platforms for psychologists, pedagogues, educators and parents who conduct research on children beyond the discipline of architecture.

Keywords

Children, residence, kid’s room, participation, flexibility

Çocuğun Odası ile İlişkisinin Esneklik Kavramı Üzerinden İncelenmesi

Abstract

Gelişmekte olan toplumların kültürü, o toplumun ‘çocuğa’ sunduğu imkânlar ve verdiği önem ile sergilenir. Bugün, toplumu oluşturan bireylerin değer yargılarına bakarken, bu kişilerin hafızalarındaki çocukluk anılarının ve bu anıların geçtiği mekânların referans alındığı bilinmektedir. Ülkemizde yoğun kentleşme sonucu konutların, kullanıcı gereksinimlerine cevap veremediği ve bu sebeple ihtiyaçları değişen insanların evlerinden taşındıkları bilinmektedir. Değişen ihtiyaçlara adapte olamayan konut mekânlarından en çok etkilenen kullanıcı grubu ise gelişim sürecindeki çocuklardır. Bu konuda yapılan araştırmalarda, çocukların ihtiyaçlarına cevap verebilen, mekânda çocuk kullanıcının davranış ve kararlarının etkin rol aldığı, katılımcı, esnek mimari tasarımlar yer almaktadır. Bu bağlamda, çocuğun sosyal ve fiziksel ilk deneyim yeri olan konutta ‘odasına’ odaklanan bu araştırmada, mekânsal gereksinimler doğrultusunda, esnek tasarım ölçütlerine ışık tutacak verileri yakalamak amaçlanmıştır. Çocukların sağlıklı anılar ile büyüyebilmeleri, kişisel gelişimlerini tamamlayabilmeleri ve doğal bir şekilde toplumun parçası haline gelebilmeleri için; yaşanılan mekânın fiziksel ve işlevsel boyutlarının ötesinde, psikolojik, sosyolojik boyutlarının da ele alınmasının mimarlığa katkısı yadsınamaz. Bundan hareketle, çocuğun kişisel gelişim sürecinde mekânsal ihtiyaçları araştırılmıştır. Bu ihtiyaçlar, çocuğun toplumda var olduğu ilk fiziksel yer olarak konut mekânında sorgulanmıştır. Araştırmada, çalışma grubu olarak seçilen 7-10 yaş aralığındaki ilköğretim öğrencilerinin odaları ile ilgili anket sorularına verdikleri sözlü-yazılı cevapları, çizimleri ve talepleri değerlendirilmiştir. Araştırma sonucunda Miller’ın da ortaya koyduğu çocuğun gelişimsel ihtiyaçları olan yer değiştirme ve bağımsızlık isteği, çevreyi manipüle etme isteği, mahremiyet ve sosyallik başlıkları altında verilere ulaşılmıştır. Uzman psikolog ve sanat eğitmenleri desteği de alınarak yapılan bu çalışmanın mimarlık disiplini ötesinde çocuk konusunda araştırmalar yapan psikolog, pedagog, eğitimciler ve ebeveynler için de fikir ve tartışma ortamı sunabilecek bir bilgi kaynağı olması hedeflenmiştir.

Keywords

Çocuk, konut, çocuk odası, katılım, esneklik

References

• HART, A. R., 2016. Çocukların katılımı. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• MILLER, S. and SCHLITT, J. K., 1985. Interior space design concepts for personal needs. Connecticut: Praeger Publishers.
• ÖZSERVET, Y. ve KÜÇÜK, E., 2015. Çocukların şehrin üzerine. İstanbul: Marmara Belediyeler Birliği.
• YAVUZER, H., 2016. Çocuk psikolojisi. İstanbul: Remzi Kitabevi A.Ş. Basım Tesisleri.
• AZERİ, A. R. K., PARVIZI, R., KHALEGHI, S. J. ve HOSSEINI, S. B., 2015. Effective design principles in promotion of children’s creativity in residential spaces. Procedia - Social and Behavioral Sciences. 202, s. 31-46.
• BARRE, F., 1984. Çocuk ve mekan ya da yitirilmiş kent. Çev: M. GÜVENÇ, Mimarlık Dergisi. 207, s. 14-17.
• GREEN, C. J., 2011. A place of my own: exploring the special places of preschool children in the home environment. Children, Youth and Environments. 21 (2), s. 118-144.
• FAIZI, M., AZARI, A. K. and MALEKI, S. N., 2011. Design principles of residential spaces to promote children’s creativity. Procedia - Social and Behavioral Sciences. 35, s. 468-474.
• KYTTA, M., 2004. The extent of children’s independent mobility and the number of actualized affordances as criteria for child-friendly environments. Journal of Environmental Psychology. 24 (2), s. 179-198.
• LEUPEN, B., 2006. Polyvalence, a concept for the sustainable dwelling. Nordic Journal of Architectural Research. 19 (3), s. 23-31.
• MILLER, S., 1986. Designing the home for children: a need-based approach. Children's Environments Quarterly. 3 (1), s. 55-67.
• ÖYMEN, Ö. N. ve GÖKMEN, P. G., 2009. Bellek ve mekan ilişkisi üzerine bir model önerisi. İtüdergisi/a. 8 (2), s. 145-155.
• RAVIZ, S. R. H., ETEGHAD, A. N., GUARDIOLA, E. U. and AIRA, A. A., 2015. Flexible housing: the role of spatial organization in achieving functional efficiency. International Journal of Architectural Research. 9 (2), s. 65-76.
• SCHNEIDER, T. and TILL, J., 2006. Flexible housing: opportunities and limits. Architectural Research Quarterly. 9 (2), s. 157-166.
• TAŞÇI, G. B. ve GÖKMEN, H., 2015. Türkiye’de yapılan çocuk ve mimarlık çalışmalarının literatür eşliğinde değerlendirilmesi. Mimarlar Odası Mimarlık Dergisi. 381, s. 65-68.
• ZINN, H., 1980. The influence of home environments on the socialization of children. Athens Center of Ekistics. 47 (281), s. 98-102.
• SİYEZ, D., 2010. Jean Piaget’in bilişsel gelişim kuramı [çevrimiçi]. Erişim adresi: http://kisi.deu.edu.tr/didem.siyez/jean%20piaget.html [Erişim tarihi 28 Şubat 2018].
• ALTINOK, H. Z., 2007. Belirsizlikten doğan esneklik kavramının konut iç mekan ve donatı elemanları tasarımına etkileri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi.
• ÇAKMAKÇI, M., 2019. Konutta esneklik kavramının çocuk ve mekan ilişkisi üzerinden incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Yıldız Teknik Üniversitesi.
• DİKEÇ, I., 2013. Küçük konutların iç mekan tasarımında işlevsellik bağlamında esneklik: Nef Flats Levent 163 örneği. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Teknik Üniversitesi.
• GÜCESAN, M., 2014. Esneklik kavramının konutlarda irdelenmesi ve İstanbul metropolünden seçilen örnekler üzerinden karşılaştırmalı analizi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Teknik Üniversitesi.
• KIZMAZ, K. C., 2015. Sosyal konutlardaki esneklik kavramına ‘güncel’ yaklaşımlar. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Beykent Üniversitesi.
• UZEL, N., 2001. Esnek ve adapte olabilir konutlar için değerlendirme rehberi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Teknik Üniversitesi.