Wood has been a frequently preferred building material since ancient times. However, it can be exposed to mechanical and physical damage due to biological organisms that see wood as a nutrient and environmental factors. Many civilizations have used different methods to prevent damage to wood. It is known that the Chinese tried to protect the wood with salt water, the Greeks with cedar and olive oil, the Vikings with animal fat, and the Ottomans with bits of pitch and rope. Although the environmental effects of wood preservatives used in the past were low, the demand and need for longer-lasting wood materials has increased with the development of technology and industry. Especially used chemical products prolong the service life of the material, but also cause environmental damages and diseases. It is known that the use of arsenic may cause skin cancer, and copper causes damage to sea creatures by flowing in wet areas. Although the use of certain carcinogenic chemicals is prohibited, these wood preservatives are still used today. The currently used wood preservatives are called ecological but when the ingredients are examined, it is seen that they are harmful to non-target creatures. Looking at the contents of the currently used wood preservatives, it has been observed that they can be fatal if swallowed and inhaled, and include even potentially harmful to unborn children. In this study, the environmental damages of the chemicals used in wood protection from past to present and the today preferred innovative preservatives will be examined, and alternatives that minimize these damages will be emphasized.
Wood preservatives eco-friendly preservatives impregnation materials impregnation damages environmental pollution
Ahşap eski çağlardan günümüze kadar sıkça tercih edilen bir yapı malzemesi olmuştur. Fakat ahşabı besin maddesi olarak gören biyolojik canlılar ve çevresel faktörler nedeniyle mekanik ve fiziksel hasarlara uğrayabilmektedir. Ahşapta oluşan hasarları engellemek için birçok medeniyet farklı yöntemler kullanmıştır. Çinlilerin tuzlu suyla, Yunanlıların sedir ve zeytinyağıyla, Vikinglerin hayvansal yağlarla ve Osmanlınınsa zift ve halat parçalarıyla ahşabı korumaya çalıştıkları bilinmektedir. Geçmiş dönemlerde kullanılan ahşap koruyucuların çevresel etkileri her ne kadar az olsa da teknoloji ve sanayinin gelişmesiyle daha uzun ömürlü ahşap malzemeye olan talep ve ihtiyaç artmıştır. Özellikle kullanılan kimyasal ürünler malzemenin hizmet ömrünü uzatmakta, ancak aynı zamanda çevresel zararlara ve hastalıklara neden olmaktadır. Arsenik kullanımının cilt kanserine neden olabileceği, bakırın ise sulak alanlarda akma yaparak deniz canlılarına zarar verdiği bilinmektedir. Bununla birlikte belli başlı kansorejen kimyasalların kullanımı yasaklansa da günümüze bakıldığında hala bu ahşap koruyucular kullanılmaktadır. Güncel olarak kullanılan ahşap koruyucular her ne kadar ekolojik olarak adlandırılsa da içeriğindeki maddeler incelendiğinde hedefte olmayan canlılara da zararlı olduğu görülmektedir. Bahsedilen zararlara başlıca bakıldığında yutulması ve solunması halinde ölümcül olabileceği ve hatta doğmamış çocuklara zarar verme ihtimalinin olduğu gözlemlenmiştir. Bu çalışmada, geçmişten günümüze ahşap korumada kullanılan kimyasal maddelerin ve günümüzde tercih edilen yenilikçi koruyucuların çevresel zararları irdelenerek, bu zararları minimuma indirecek alternatifler üzerinde durulacaktır.
Ahşap koruma çevreci koruyucular emprenye maddeler emprenye zararları çevresel kirlilik
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Mimarlık |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 23 Haziran 2023 |
Kabul Tarihi | 23 Haziran 2023 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 Sayı: Special Issue - Özel Sayı |