Morphological and some ecological chaceristics of Eryngium ilex P. H. DAVIS (Apiaceae)

Yıl 2021, Cilt: 8 Sayı: 3, 82 - 96, 31.12.2021

İdris Sarı Ali Kandemir

Öz

Genus Eryngium L. is the
biggest genera of Apiaceae, which is one of the most well-known families of
flowering plants. Eryngium ilex P. H. Davis is one of the most spectacular
species of the genus, represented by 27 taxa in Turkey, and its distribution is
limited to the Munzur Mountains in the World. No research has been found except
its introduction to the world of science and
distribution modeling of the species. In this study, detailed morphological and some abiotic and biotic
ecological features of the species were investigated. Climatic characteristics
preferred by the species were determined by using bioclimatic variables and
records of the species’ individuals. To determine insect visitors of the
species and threats to the species’ habitats, we observed by visiting two
populations of the species seven times between June and September in 2013. Morphological
findings obtained from 10 individuals of the species were compared with the
findings of P. H. Davis’ research. Compared with the original description of
the species, it was determined that the species contains more variations than
the specified morphological characters. It was found that soil properties of
the species’ habitat were slightly alkaline, non-saline, clayey-loamy in
structure, having less humus as organic matter, and chalky or non-chalky.  It has been revealed that the distribution of
the species highly related to the topographic structure of the habitats,
according to results obtained from field observations. It has also been
revealed that the species prefers harsh climatic conditions, and some visitors
of the species may be harmful to it. In conclusion, the species has been
re-described, and some suggestions regarding its conservation have been made.

Anahtar Kelimeler

Eryngium ilex, conservation, morphology, species description

Eryngium ilex P. H. Davis (Apiaceae) Türünün Morfolojik Ve Bazı Ekolojik Özellikleri

Öz

Eryngium L. cinsi bitkilerin en iyi bilinen familyalarından Apiaceae'nin en geniş
cinsidir. Ülkemizde 27 takson ile temsil edilen cinsin gösterişli türlerinden
olan Eryngium ilex P. H. Davis in, Dünya'daki dağılımı Munzur
Dağları ile sınırlıdır. Şu ana kadar tür hakkında bilim dünyasına tanıtılması
ve tür dağılım modellemesi dışında herhangi bir çalışma bulunmamaktadır. Bu
çalışmada türün detaylı morfolojik özellikleri, bazı biyotik ve abiyotik
ekolojik özellikleri araştırılmıştır. Türün tercih ettiği bazı iklimsel
özellikler biyoklimatik değişkenler ve tür bireylerinin kayıtları kullanılarak
belirlenmiştir. Türün böcek ziyaretçilerini ve habitatlarına yönelik tehditleri
belirlemek için, türün iki populasyonu 2013 yılı Haziran ve Eylül ayları
arasında yedi kez ziyaret edilerek gözlemlenmiştir. Türün 10 bireyinden elde
edilen morfolojik bulgular P. H. Davis’in araştırma bulgularıyla
karşılaştırılmıştır. Orijinal tanımı ile karşılaştırıldığında, türün morfolojik
karakterlerin belirtilenden daha fazla varyasyon içerdiği görülmüştür. Toprak
analizi sonuçlarından türün habitatının hafif alkali, kireçli ve kireçsiz,
killi-tınlı, organik madde bakımından fakir toprak yapısı olduğu
anlaşılmaktadır. Arazi gözlemlerinden elde edilen sonuçlara göre, türün
dağılımının habitatlarının topoğrafik yapısıyla oldukça ilişkili olduğu görülmüş,
ayrıca türün sert iklim koşullarını tercih ettiği ve bazı ziyaretçilerinin türe
zararlı olabileceği de açığa çıkmıştır. Sonunda tür yeniden betimlenmiş ve
korunmasına ilişkin bazı önerilerde bulunulmuştur. 

Anahtar Kelimeler

Eryngium ilex, koruma, morfoloji, tür tanımı

Kaynakça

• Calviño, C. I., Downie, S. R. (2007). Circumscription and phylogeny of Apiaceae subfamily Saniculoideae based on chloroplast DNA sequences. Molecular Phylogenetics and Evolution, 44(1), 175-191. Calviño, C. I., Martínez, S. G., Downie, S.R. (2010). Unraveling the taxonomic complexity of Eryngium L. (Apiaceae, Saniculoideae): Phylogenetic analysis of 11 non-coding cpDNA loci corroborates rapid radiations. Plant Div. Evol. Vol. 128/1–2, 137–149 . Demiralay, İ. (1993). Toprak Fiziksel Analizleri. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları. Erzurum. Dudareva, N. A., Pichersky, E. (2006). Biology of floral scent. CRC Press Taylor & Francis Group. USA. Ekim, T., Koyuncu, M., Vural, M., Duman, H., Aytaç, Z., Adıgüzel, N. (2000). Türkiye Bitkileri Kırmızı Kitabı. Türkiye Tabiatı Koruma Derneği ve Van 100. Yıl Üniversitesi Yayınları. Ankara. Elzinga, C. L., Salzer, D. W., Willoughby, J. W., Nature Conservancy (U.S.) (1998). Measuring and monitoring plant populations. U.S. Dept. of the Interior, Bureau of Land Management. Colorado. Fick, S. E., Hijmans, R. J. (2017). WorldClim 2: new 1km spatial resolution climate surfaces for global land areas. International Journal of Climatology 37 (12): 4302-4315. Gee, G. W. and Bauder, J. W. (1986). Partical-Size Analysis. Methods of Soil Analysis. Part 1. Physical and Mineralogical Methods. 2nd ed. SSSA Book Series. Agron. Güner, A., Aslan, S., Ekim, T., Vural, M., Babaç, M. T. (2012). Türkiye Bitkileri Listesi, Nezahat Gökyiğit Botanik Bahçesi ve Flora Araştırmaları Derneği Yayını. İstanbul. Heywood, V. H., Brummit, R. K., Culham, A., Seberg, O. (2007). Flowering plant families of the World. Firefly Books. New York. Ingrouille, M., Eddie, B. (2006). Plants: Evolution and Diversity. Cambridge University Press. Cambridge. Klug, W. S., Cummings, M. R., Spencer, C. (2008). Concepts of Genetics, 8thed. Prof. Dr. Cihan Öner, Prof. Dr. Sibel Sümer, Prof. Dr. Reyhan Öner, Prof. Dr. Ay Öğüş, Prof. Dr. Leyla Açık. Pearson Benjamin Cummings. Francisco. Mclean, E. O. (1982). Soil pH and Lime Requirement, Methods of Soil Analysis. Part 2. Chemical and Microbiological Properties, American Society of Agronomy, Soil Science Society of America. Madison. Nabavi, S. M., Nabavi, S. F., Alinezhad, H., Zare, M., Azimi, R. (2012). Biological activities of flavonoid-rich fraction of Eryngium caucasicum Trautv. European Review for Medical and Pharmacological Sciences. 16(Suppl3): 81-87. Nebija, F., Stefkov, G., Karapandzova, M. Staflov, T., Panovska, T. K., Kulevanova, S. (2009). Chemical characterization and antioxidant activity of Eryngium campestre L., Apiaceae from Kosovo. Macedonian pharmaceutical bulletin. 55(1,2) 22-32. Nelson, D. W., Sommers, L. E. (1982). Total carbon, organic carbon and organic matter. Methods of soil analysis. Part 2 Chemical and Microbiological Properties, American Society of Agronomy, Soil Science Society of America. Madison. Olsen, S. R., Sommers, L. E. (1982). Phosphorus, Methods of Soil Analysis Part 2 Chemical and Microbiological Properties A. L. (ed). American Society of Agronomy, Soil Science Society of America. Madison. Price, P. W. (2011). Insect Ecology: Behavior, Populations and Communities. Cambridge University Press. Cambridge. Primack, R. B. (2010). Essentials of Conservation Biology 5th ed. Ali A. Dönmez, Emel O. Dönmez, Sinauer Associates Inc, USA. Sağlam, T. (1994). Toprak ve Suyun Kimyasal Analiz Yöntemleri. Trakya Üniversitesi Tekirdağ Ziraat Fakültesi. Tekirdağ. Schoonhoven, L. M., Loon, J. J., Dicke, M., Ebrary, Inc. (2005). Insect-plant biology. Oxford University Press. Oxford. Shivanna, K., Tandon, R. (2014). Reproductive Ecology of Flowering Plants: A Manual. Springer. India. Singh, G. (2010). Plant systematics. Science Publishers. New Hampshire. Walker, T. (2013). Plant conservation: Why it matters and how it Works. Timber Press. Oregon. The Plant List (TPL). (2020): http://www.theplantlist.org/1.1/browse/A/Apiaceae/ (erişim tarihi: 18.01.2020). The Plant List (TPL). (2020): http://www.theplantlist.org/browse/A/Apiaceae/Eryngium/ (erişim tarihi: 18.01.2020). Wang, P., Z. Su, W. Yuan, G., Li, D., Li, S. (2012). Phytochemical Constituents and Pharmacological Activities of Eryngium. Pharmaceutical Crops 3: 99-120. Warming, E., Knoblauch, E. F., Potter, M. C. (1895). A Handbook of Systematic Botany. S. Sonnenschein & Co. London. Wörz, A. (2006). Systematics and distribution patterns of the Balkan species of Eryngium (Apiaceae, Saniculoideae). Phytologia Balcanica 12 (2): 221–230.