Spiritual Counselling and Care Services of Presidency of Religious Affairs İn the Prisons (1950-2018): Limitations and a Proposal for the Training Program

Yıl 2019, Cilt: 5 Sayı: 1, 8 - 47, 27.06.2019

Mustafa Koç

Öz

One of the goals of the spiritual counselling and care services in Turkey is to help about the solution of meaning crises that included psycho-socio-theological pattern. Leading public institution in corporate services, regarding the mentioned field is the Presidency of Religious Affairs, which is a public authority in the field of religion. Within the scope of the service cooperation protocols which are signed with the Ministry of Justice, the issue of the training of spiritual counsellor has also been come up since the Presidency began to provide spiritual counselling and care services, in the prisons. In the article, the limitations of spiritual counselling and care services of Presidency in the prisons are initially emphasized. Thereafter, this article proposes a certificated and comprehensive training program based on a modular system from the perspective of psychology of religion and criminal psychology in order to increase basic and specific qualifications of the spiritual counsellor who will work at these services, which spiritual counselling and care services as a new model, planned to be put into practice in prisons in Turkey.

Anahtar Kelimeler

Spiritual counselling and care, Presidency of Religious Affairs, Prison, Training program

Diyanet İşleri Başkanlığı’nın Cezaevlerindeki Manevi Danışmanlık Ve Rehberlik Hizmetleri (1950-2018): Sınırlılıklar Ve Bir Eğitim Programı Önerisi

Öz

Türkiye’deki manevi danışmanlık ve rehberlik hizmetlerinin hedeflerinden biri de, modern dönemin ürettiği psiko-sosyo-teolojik içerikli anlam krizlerinin çözümüne yardımcı olmaktır. Adı geçen alandaki kurumsal hizmetlerde ön plana çıkan kamu kurumu ise din alanında kamusal bir otorite olan Diyanet İşleri Başkanlığı’dır. Adalet Bakanlığı ile yapılan hizmet işbirliği protokolleri kapsamında Başkanlık tarafından cezaevlerinde manevi danışmanlık ve rehberlik hizmetlerinin verilmeye başlanmasıyla birlikte manevi danışmanın eğitimi konusu da gündeme gelmiştir. Makalede öncelikle Başkanlığın cezaevlerinde manevi danışmanlık ve rehberlik hizmetlerindeki sınırlılıkları belirtilmiştir. Daha sonra ise makalede, Türkiye’deki cezaevlerinde uygulanmaya konulması planlanan yeni bir model olarak manevi danışmanlık ve rehberlik hizmetlerinde çalışacak manevi danışmanların temel ve özel alan yeterliliklerinin arttırılmasına yönelik din psikolojisi ve suç(lu) psikolojisi perspektifinden modüler sisteme dayalı kapsamlı biçimde geliştirilen sertifikalı bir eğitim programı sunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Manevi danışmanlık ve rehberlik, Diyanet İşleri Başkanlığı, Cezaevi, Eğitim programı

Kaynakça

• Ağılkaya-Şahin, A. Z. (2017). Manevi bakım ve danışmanlık: Almanya örneği. İstanbul: Marmara Akademi Yayınları.
• Akyüz, Ö. F. (2016). Hollanda devlet kurumlarında (cezaevi ve hastane) İslami manevi bakım hizmetleri uygulaması ve cami imamlığından farkı. [içinde] A. Ayten & M. Koç & N. Tınaz. (ed.), Manevi Danışmanlık ve Rehberlik-II. (ss. 237-251). İstanbul: Değerler Eğitimi Merkezi Yayınları.
• Alkan, C. & Teker, N. (1992). Programlı öğretim: Değişik teknolojiler ve Türkiye’deki uygulama.Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
• Alkan, C. (1989). Modüler programlama ve Türkiye’de uygulaması. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 22 (1), 13-22.
• Association for Professional Chaplains (APC). https://www.pastoralcounseling.org/career/prison-chaplain. (erişim: Ocak 2015).
• Baygeldi, M. R. (2018). Türkiye’de modern sorunlara dini bir çözüm olarak manevi danışmanlık uygulaması: Mevcut durum ve öneriler. İstanbul: Siyaset, Ekonomi ve Toplum Araştırmaları Vakfı / SETA.
• Bryan, T. (2011). HTM Wandsworth. [içinde] M. Threlfall-Holmes & M. Newitt. (ed.), Being a chaplain. (ss. 59-62). London: SPCK Press.
• Ceza İnfaz Kurumlarının Yönetimi ile Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Tüzük (2006). www.cte.adalet.gov.tr. (erişim: Şubat 2018).
• Ceza İnfaz Kurumu İstatistikleri. (2009-2016). http://tuik.gov.tr. (erişim: Eylül 2017).
• Clinebell, H. (1999). Basic types of pastoral care & counseling: Resources for the ministry of healing and growth. London: SCM Press.
• Clinical Pastoral Education (CPE) certification program. https://www.acpe.edu. (erişim: Mayıs 2015).
• Colley, D. (2011). HTM Wakefield. [içinde] M. Threlfall-Holmes & M. Newitt. (ed.), Being a chaplain. (ss. 63-66). London: SPCK Press.
• Çınar, F. (2016). Ceza infaz kurumlarında din eğitimi. Hitit Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 15 (29), 131-149.
• De Bruijn, E. (1995). Modular vocational education and training in Scotland and the Netherlands: Between specificity and coherence. Comparative Education, 31 (1), 83-100.
• Delap, D. (2011). HTM Low Newton. [içinde] M. Threlfall-Holmes & M. Newitt. (ed.), Being a chaplain. (ss. 67-70). London: SPCK Press.
• Demirtaş, B. (2018). Cezaevlerinde manevi destek hizmetleri bilgi notu. (Yayınlanmamış Not). Ankara: Göç ve Manevi Destek Hizmetleri Daire Başkanlığı. (erişim: Ağustos 2018).
• Diyanet İşleri Başkanlığı Din Hizmetleri Genel Müdür¬lüğü. (2015). Din Hizmetleri Faaliyet Raporu 2014. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
• Diyanet İşleri Başkanlığı Din Hizmetleri Genel Müdür¬lüğü. (2016). Din Hizmetleri Faaliyet Raporu 2015. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
• Diyanet İşleri Başkanlığı Din Hizmetleri Genel Müdür¬lüğü. (2017). Din Hizmetleri Faaliyet Raporu 2016. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
• Furseth, I. & Aa Kühle, L. M. (2011). Prison chaplaincy from a Scandinavian perspective. Archives de sciences sociales des religions, 153, 123-141.
• Hughes, C. (2011). HTMs Acklington and Castington. [içinde] M. Threlfall-Holmes & M. Newitt. (ed.), Being a chaplain. (ss. 70-76). London: SPCK Press.
• Işık, H. & Demir, A. (2012). Ceza infaz kurumları din hizmetleri rehberi. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
• Işık, H. (2009). Cezaevlerinde din. Kayseri: Laçin Yayınları.
• Işık, H. (2010). Ceza infaz kurumlarında din hizmetleri. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi / Journal of International Social Research, 3 (12), 250-263.
• Işık, H. (2013). Ceza infaz kurumları din hizmetleri, manevi rehberlik ve Kur’an öğretiminin etkin bir yapıya kavuşturulması. [içinde] Yaygın Din Eğitimi Sempozyumu-II (30 Mart-01 Nisan 2012). (ss. 269-288). Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
• Işık, H. (2016). Ceza infaz kurumu bağlamında manevi rehberliğin teorik temelleri: İngiltere ve Türkiye’deki uygulamaların karşılaştırmalı olarak değerlendirilmesi. [içinde] A.
• Ayten & M. Koç & N. Tınaz. (ed.), Manevi Danışmanlık ve Rehberlik-II. (ss. 215-236). İstanbul: Değerler Eğitimi Merkezi Yayınları.
• Jahn, S. J. (2016). Types of religious-spiritual counseling and care in German prisons. [içinde] A. Ayten & M. Koç & N. Tınaz & M. A. Doğan. (ed.), Religious-Spiritual Counselling & Care. (ss. 279-292). İstanbul: Center for Values Education (DEM) Press.
• Karan, C. (2013). Cezaevlerindeki din hizmetleri ve mahkûmlarla iletişim dili: Nevşehir E Tipi Kapalı Cezaevi Örneği. Diyanet İlmi Dergi, 49 (1), 107-122.
• Karslı, N. (2018). Kültürlerarası manevi bakım uygulamaları bağlamında Müslüman bireylere yönelik manevi bakım önerileri. [içinde] H. Onat. (ed.), IV. Uluslararası Din Bilimleri Sempozyumu Tam Metin Kitabı. (ss. 109-130). Elazığ: Asos Yayınevi.
• Kesgin, B. & Erdem, M. (2018). Türkiye’de manevi destek hizmetlerinin kurumsallaşması. Bingöl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8 (16), 69-92.
• Kocaeli 1 Nolu F Tipi Yüksek Güvenlikli Kapalı Ceza İnfaz Kurumu. kocaelif1.adalet.gov.tr. (erişim: Ağustos 2018).
• Koç, M. (2013). Modern bir imkân olarak ‘Din Hizmetlerinde Kişisel Gelişim’ yaklaşımı: Diyanet İşleri Başkanlığı personeli üzerine uygulamalı bir model önerisi. Değerler Eğitimi Dergisi, 11 (26), 149-183.
• Koç, M. (2016). Diyanet İşleri Başkanlığı’nın hastanelerdeki manevi danışmanlık ve rehberlik hizmetleri (2009-2015): Sınırlılıklar ve bir eğitim programı önerisi. [içinde] A.
• Ayten & M. Koç & N. Tınaz. (ed.), Manevi Danışmanlık ve Rehberlik-I. (ss. 321-371). İstanbul: Değerler Eğitimi Merkezi Yayınları.
• Koç, M. (2018). Yüksek din öğretiminde yeni bir paradigma olarak bölümleşme: 'Manevi Danışmanlık ve Rehberlik Bölümü' önerisi. [içinde] Z. Şeyma Altın. (ed.), Yüksek din öğretimi.(ss. 347-398). İstanbul: Değerler Eğitimi Merkezi Yayınları.
• Lazzari, C. (2009). Spiritual counseling in medicine: Theories and techniques of counseling during stressful life events, serious illnesses, and palliative care. New York: iUniverse Press.
• Lovell, B. & Brown, R. (2017). Burnout in UK prison officers: The role of personality. The Prison Journal, 97 (6), 713-728.
• Mamiya, L. H. (2016). Islam in prison and the crisis of mass incarceration in the United States. [içinde] A. Ayten & M. Koç & N. Tınaz & M. A. Doğan. (ed.), Religious- Spiritual Counselling & Care. (ss. 259-277). İstanbul: Center for Values Education (DEM) Press.
• Marshall, G. (1999). Sosyoloji sözlüğü. (çev. O. Akınhay & D. Kömürcü). Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
• Merrington, B. (2012). Pastoral care: A Practical guide. Great Britain: Kevin Mayhew Ltd.
• Orallı, L. E. (2006). T.C. 1982 Anayasası. İstanbul: Platin Yayınları.
• Özdemir, S. (2008). Cezaevlerinde verilen din eğitiminin yeterliliği üzerine bir araştırma: Isparta-Burdur Örneği. Süleyman Demirel Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 21, 23-49.
• Özdemir, Ş. (2002). Türkiye’de cezaevlerinde din eğitimi uygulamasının geçirdiği aşamalar. Dinbilimleri Akademik Araştırma Dergisi, 2 (3), 65-78.
• Özdemir, Ş. (2012). Cezaevlerinde din eğitimi ve dini danışmanlık. [içinde] N. Altaş & M. Köylü. (ed.), Dini danışmanlık ve din hizmetleri. (ss. 304-339). Ankara: Gündüz Yayıncılık.
• Özkan, H. H. (2005). Öğrenme öğretme modelleri açısından modüler öğretim. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6 (2), 117-128.
• Prison Service Instruction-PSI 51/2011. www.justice.gov.uk. (erişim: Ocak 2018).
• Rayburn, C. A. (1993). Prison. [içinde] R. J. Wicks & R. D. Parsons & D. Capps. (ed.), Clinical handbook of pastoral counseling-1. (ss. 360-375). New York: Paulist Press. Resmi Gazete: 17 Haziran 2014 Salı. Sayı: 29033.
• Seyyar, A. (2014). Dünyada ve Türkiye’de manevî bakım hukuku. http://www.manevibakim.com. (erişim: Mart 2016).
• Sundt, J. L. & Cullen, F. T. (2002). The correctional ideology of prison chaplains: A national survey. Journal of Criminal Justice, 30 (5), 369-385.
• Sundt, J. L. ve ark. (1998). The tenacity of the rehabilitative ideal revisited: Have attitudes toward offender treatment changed? Criminal Justice and Behavior, 25 (4), 426-442.
• Todd, A. & Tipton, L. (2011). The role and contribution of a multi-faith prison chaplaincy to the contemporary prison service. (Project Report). Cardiff: Cardiff Centre for Chaplaincy Studies.
• TÜİK verileri. http://tuik.gov.tr. (erişim: Haziran 2018).
• Yutsyavichene, P. A. (1989). Theory and practice of modular training. Kaunas: Shviesa Press.