Moral Teaching in Sufi Education

Yıl 2024, Sayı: 20, 77 - 89, 31.12.2024

Esma Sayın

Öz

In Sufi thought, a servant embraces all creatures with a moral sensitivity in respect to the harmony and integrity in the names and attributes of his Creator. Sufi Education, which forms the essence of spiritual education, is very effective in helping people acquire moral principles, for Sufi Education brings spiritual happiness, divine morality and the essence of values education to people.
Sufi Education also shows the nuances of establishing universal bonds at the moral level, first with God and then with all creatures, due to the meanings it attributes to moral concepts. The main purpose of Sufi Education is to help people to discipline their souls and purify their hearts by removing them from bad moral qualities. Hence, Sufi Education integrates man first with his Lord and then with himself.
Sufi Education makes people realize the meaning and value of their existence. It is possible for a person who realizes his own value to embrace his Lord and all beings with moral respect. Sufi Education undertakes an important task in transferring spiritual and moral values from generation to generation.
As a result, Sufi Education undertakes an important task in transferring spiritual and moral values from generation to generation. For these reasons, in the article we will reveal how Sufi Education effectively teaches piety, humility, patience, gratitude and prayer.

Anahtar Kelimeler

Sufism, Sufi Education, Piety, Humility, Patience, Gratitude, Prayer

Tasavvuf Eğitiminde Ahlak Ögretimi

Öz

Tasavvuf düşüncesinde kul, Yaratıcısının isim ve sıfatlarındaki uyum ve bütünlük açısından tüm yaratıkları ahlaki bir duyarlılıkla kucaklar. Manevi eğitimin özünü oluşturan Tasavvuf Eğitimi, insanlara ahlaki ilkelerin kazandırılmasında oldukça etkilidir, çünkü Tasavvuf Eğitimi insanlara manevi mutluluğu, ilahi ahlakı ve değerler eğitiminin özünü getirir.
Tasavvuf Eğitimi, ahlâk kavramlarına yüklediği anlamlar gereği, önce Allah'la, sonra da tüm yaratıklarla ahlaki düzeyde evrensel bağlar kurmanın nüanslarını da gösterir. Tasavvuf eğitiminin temel amacı, insanları kötü ahlaktan uzaklaştırarak, nefslerini terbiye etmelerine ve kalplerini arındırmalarına yardımcı olmaktır. Dolayısıyla Tasavvuf Eğitimi, insanı önce Rabbiyle, sonra kendisiyle bütünleştirir.
Tasavvuf Eğitimi insanın varlığının anlamını ve değerini fark etmesini sağlar. Kendi değerinin farkına varan insanın, Rabbine ve tüm varlıklara ahlaki bir saygıyla kucaklaşması mümkündür. Tasavvuf eğitimi manevi ve ahlaki değerlerin nesilden nesile aktarılmasında önemli bir görev üstlenmektedir.
Sonuç olarak Tasavvuf Eğitimi, manevi ve ahlaki değerlerin nesilden nesile aktarılmasında önemli bir görev üstlenmektedir. Bu nedenlerden dolayı yazımızda Tasavvuf Eğitiminin takvayı, tevazuyu, sabrı, şükür ve duayı etkili bir şekilde nasıl öğrettiğini ortaya koyacağız.

Anahtar Kelimeler

Tasavuf, Tasavvuf Eğitimi,, Takvâ, Tevâzu, Sabır, Şükür, Dua

Teşekkür

Teşekkürler...

Kaynakça

• Ankaravî, Ismail. Minhâcu’l-Fukârâ. Prep. by. Saadettin Ekici. Istanbul: Insan Yayınları, 1996.
• Berryman, William. Teaching Godly Play: How to Mentor the Spiritual Development of People. Denver: Morehouse Education Publishing, 2009.
• Cebecioglu, Ethem. Tasavvuf Terimleri ve Deyimleri Sozlugu. Istanbul: Anka Yayınları, 2004.
• David, Wolpe. Teaching Your People About God. New York: Harper Collins Publishers Inc., 1995.
• Derveze, Izzet. Tefsîru’l-Hadîs. Translated by. Saban Karatas, Ahmet Celen, Mehmet Celen. Istanbul: Ekin Yayınları, 1998, 1/70.
• Dihlevî, Sah Veliyullah. Huccetullâhi’l-Bâliga. Cairo: Dâru’t-Turâs, 1985.
• Etoz, Ali. Need for Faith and Worship in People and Young People. Religious Culture and Moral Knowledge Study Meeting-I. Edited by. Seyma Arslan. Istanbul: Dem Yayınları, 2004.
• et-Tûsî, Ebû Nasr Serrâc. el-Lumâ fi Tarihi’t-Tasavvufi’l-Islamiyyi. Beirut: Dâru’l-Kutubi’l Ilmiyyeti, 2001. Fromm, Eric. Psikanaliz ve Din. Istanbul: Fatih Yayınevi, 1982.
• Gazâlî, Muhammed Ebû Hamid. Ihyâ-ı Ulûmi’d-dîn. Cairo: Muessesetu’r-Riclibî, 1974.
• Goktas, Vahit. “Tasavvufî Terbiyenin Günümüz Din Egitim-Ogretimine Sunabilecegi Imkânlar”. Ankara Universitesi Ilahiyat Fakültesi Dergisi, 52/2 (2011), 137-155.
• Grimmitt, Michael. “The Use of Religious Phenomena in Schools: Some Theoretical and Practical Considerations”. British Journal of Religious Education, 13/2 (1991), p. 77-89.
• Hartshorne, H. People and Character: An Introduction to the Study of the Religious Life of People. New York: Nabu Public Domain Reprints, 1919.
• Hokelekli, Hayati. Din Psikolojisi. Ankara: Turkiye Diyanet Isleri Baskanlığı Yayınları, 1998.
• Ibn Arabî, Muhyiddîn. Letâifü’l-Esrâr. Beirut: Dâru’l-Kutubi’l-Ilmiyyeti, 1293, 1/386.
• Ibn Manzur, Ebu’l-Fadl Cemâluddîn. Lisânü’l-Arab. Beirut: Dârû’s-Sadr, 1957, 4/438.
• Lamothe, R. “Faith as a Vital Concern in Human Development: Structuring Subjectivity and Intersubjectivity”. Journal of Psychology and Theology, 27(3), 1999, p. 234-246 .
• Mcgaughey, William. Rhythm and Self-Consciousness. Minneapolis: Thistlerose Press, 2001.
• Miller, Bernard. “Whither the People? People in Religious Education”, The Journal of Religion, 86/4, (2006), p. 624-658.
• Peker, Hüseyin Din Psikolojisi. Samsun: Aksiseda Matbaası, 2000.
• Qelâbâzî, Muhammed. Ebû Bekir, Taarruf li Mezhebi Ehli’t-Tasavvuf. Cairo: Mektebetü’l- Kulliyâti’l-Ezheriyye, 1980.
• Quşeyrî, Abdulkerîm. Risâletu’l-Quşeyrî. Beirût: Dâru’l-Hayr, 2003.
• Russell, Bernard. Egitim Uzerine. Istanbul: Say Yayınları, 1996.
• Sayın, Esma. Tasavvuf Terapisi. Istanbul: Hayykitap, 2020.
• Sayın, Esma. Dua Terapisi. Istanbul: Hayykitap, 2020.
• Suhreverdî, Ebû Hafs. Avârifü’l-Maârif. Cairo: Dâru’l-Maârif, 1966, 2/89.
• Uludag, Suleyman. Tasavvuf Terimleri Sozlugu. Istanbul: Marifet Yayınları, 1999.
• Wolpe, David. Teaching Your People About God. New York: Harper Collins Publishers Inc., 1995.