Objective: Aim of this retrospective study was to determine survival rates of direct composite resin (DCR) restorations of permanent first molars (PFMs) with excessive material loss at the end of 3 years. Material and Methods: Children between the ages of 7-14 whose PFMs had 3-surfaced DCR restoration were included. Survival rates of the restorations after 3 years were evaluated using The United States Public Health Service criteria and the presence of symptoms indicating irreversible pulp damage such as spontaneous pain, percussion, abscess in the related teeth were examined clinically and radiographically. Chi-square and Kruskal Wallis analyzes were used for the statistical analysis. Results: Totally 58 DCR restorations of 34 patients who agreed to come for the control after 3 years were examined. The survival rate of restorations was 70.69%. Findings indicating irreversible pulp damage were found in 15.5% of the restorations examined. Conclusion: Survival rate of DCR restorations applied to PFMs with excessive material loss is not satisfactory after 3 years, however it is thought that DCR applications will continue in PFMs with excessive material loss thanks to the developments in adhesive systems and composite resins. Therefore, long-term randomized controlled clinical studies on this subject should be continued.
Composite Resins Dental Caries Dental Restoration Permanent Severely Damaged Molars
Amaç: Bu retrospektif çalışmanın amacı, aşırı madde kayıplı daimi birinci büyük azılara uygulanan direkt kompozit rezin (DKR) restorasyonların 3 yıl sonundaki sağ kalım oranlarının belirlenmesidir. Gereç ve yöntem: Araştırmaya aynı hekim tarafından daimi birinci büyük azılarına 3 yüzlü DKR restorasyon uygulanmış 7-14 yaş aralığındaki çocuklar dahil edilmiştir. Restorasyonların 3 yıl sonundaki sağ kalım değerlendirmesinde United States Public Health Service (USPHS) kriterleri kullanılmış ve ilgili dişlerde spontan ağrı, perküsyon hassasiyeti, apse gibi geri dönüşümsüz pulpa hasarını işaret eden semptomların varlığı incelenmiştir. Verilerin istatistiksel analizinde Ki-kare ve Kruskal Wallis analizleri kullanılmıştır. Bulgular: Üç yıl sonundaki kontrol randevusuna gelmeyi kabul eden toplam 34 hastanın daimi birinci büyük azı dişlerine yapılmış 58 DKR restorasyon klinik ve radyografik olarak incelenmiştir. Restorasyonların sağ kalım oranı %70.69’dur. İncelenen restorasyonların %15.5’inde geri dönüşümsüz pulpa hasarını ve kök kanal tedavisi ihtiyacını gösteren bulgular saptanmıştır. Sonuç: Aşırı madde kayıplı daimi birinci büyük azı dişlerine uygulanan DKR restorasyonların 3 yıl sonundaki sağ kalım oranının tatmin edici olmadığı ancak, adeziv sistemler ve kompozit rezinlerdeki gelişmeler sayesinde aşırı madde kayıplı genç daimi posterior dişlerde DKR uygulamalarının devam edeceği düşünülmektedir. Bu nedenle konuyla ilgili uzun vadeli, randomize, kontrollü klinik çalışmalar sürdürülmelidir.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 4 Ekim 2022 |
Gönderilme Tarihi | 24 Ocak 2022 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 Cilt: 11 Sayı: 3 |