DICHOTOMY OF BELONGING AND SEMIOTIC READING: EXAMPLE OF KRİTİMU, GİRİT’İM BENİM

Yıl 2024, Cilt: 6 Sayı: 1, 47 - 59, 30.06.2024

Serap Bozkurt Güvenek

https://doi.org/10.53711/balkanistik.1489136

Öz

The linguistic reality of human beings, which begins with the reality of the world, is also a tool that establishes, strengthens, and gives meaning to their connection with the world. The signs in spoken and written language are the product and result of humanity's effort to make sense. Two of the concepts resulting from this effort to make sense are time and space.
The novel Kritimu, Girit’im Benim, which focuses on the unity and substitution of place and individual, is a text built upon the dichotomy of belonging and displacement, interpreting all human ties through this dichotomy. Throughout the novel, belonging is explored through dichotomies such as otherness-locality, homeland-expatriation, and Muslim-Christian dichotomy; thus, possession on one side entails deprivation on the other. This reveals a contradictory, mutual hermeneutical connection and the reality of space-subject in the sample text.
This dichotomy that stands out in the sample text will be deciphered through signs, and this study will try to explain the reality of belonging created on the subject by a space positioned in the context of “selfhood and sovereignty”.

Anahtar Kelimeler

Space and Subject, Belonging, Dichotomy, Semiotics

AİDİYET DİKOTOMİSİ VE GÖSTERGEBİLİMSEL OKUMA: KRİTİMU, GİRİT’İM BENİM ÖRNEĞİ

Öz

İnsanın dünya gerçekliği ile beraber başlayan dilsel gerçekliği aynı zamanda dünya ile olan bağını kuran, kuvvetlendiren ve anlamlandıran bir araçtır. Sözlü ve yazılı dilde yer alan göstergeler insanın anlamlandırma çabasının bir ürünü ve sonucudur. Bu anlamlandırma çabasından sebeplenen kavramlardan ikisi de zaman ve mekândır.
Mekân-birey birlikteliğinin ve ikamesinin merkeze alındığı Kritimu, Girit’im Benim romanı, aidiyet ve yersizlik dikotomisi üzerine inşa edildiği ve tüm insani bağların bu dikotomi üzerinden okunduğu bir metindir. Aidiyet, roman boyunca, ötekilik-yerlilik, sıla-vuslat, Müslüman-Hristiyan ikiliği üzerinden işlenmiş dolayısıyla bir tarafın sahipliği diğer tarafın yoksunluğu olmuştur. Bu da örneklem metninde çelişkili, karşılıklı bir hermeneutiksel bağ ile mekân-özne gerçekliğini ortaya çıkarmıştır.
Örneklem metninde göze çarpan bu ikilik, göstergeler aracılığı ile deşifre edilecek ve bu çalışmada “kendileme ve egemenlik” bağlamında konumlanan bir mekânın özne üzerinde yarattığı aidiyet gerçekliği açıklanmaya çalışılacaktır.

Anahtar Kelimeler

Mekân ve Özne, Aidiyet, Dikotomi, Göstergebilim

Kaynakça

• Altınsay, S. (2021). Kritimu Girit’im benim. Düşbaz Yayınları.
• Ar, M. (2021). Mekân, yer ve yersizlik kavramları üzerine bir inceleme. Şehir ve Medeniyet Dergisi, 7(14), 8-25.
• Bilgin, N. (2011). Eşya ve insan. Gündoğan Yayınları.
• Göregenli, M. (2010). Çevre psikolojisi: insan mekân ilişkileri. İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Gümüş, İ. ve Dağ, P. (2016). Türk dikotomi algısının Orhon yazıtlarındaki görünümü. Sosyal Bilimler Dergisi, 3(7), 292-302. http://dx.doi.org/10.16990/SOBIDER.239
• Fırıncıoğulları, S. (2016). Sosyal bilimler ve hermeneutik üzerine kısa bir değerlendirme. Sosyoloji Dergisi, 33, 37-48.
• Kırpık, G. (2020). Örgütsel dikotomi kavramının yönetim açısından önemi. Ekonomi Maliye İşletme Dergisi, 3(2), 141-155. https://doi.org/10.46737/emid.833019
• Özdemir, A. N. (2020). Kritimu, Giritim benim: Tarihsel zorunluluğun kıyısında bireysel trajediler. Balkanistik Dil ve Edebiyat Dergisi, 2(1), 56-79.
• Relph, E. (1976). Place and placelessness. SAGE Publication.
• Solak Güleç, S. (2017). Mekân-kimlik etkileşimi: Kavramsal ve kuramsal bir bakış. Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, 6(1), 13-37.
• Steiner, L. (1998). Organizational dilemmas as barriers to learning. The Learning Organization, 5(4), 193-201.
• Tatar, B. (2007). Tarihsel mekân fenomenolojisi: Bir giriş denemesi. Milel ve Nihal, 4(3), 19-29.