Flora of Yenice Wildlife Development Area (Karabuk/Turkey)

Yıl 2022, , 42 - 64, 15.04.2022

Ayşe Öztürk Pulatoğlu , Kerim Güney

https://doi.org/10.24011/barofd.1021675

Cited By: 1

Öz

The study was carried out in Karabük Yenice Wildlife Development Area between 2015-2017 in order to determine the flora of the region. 297 genera and 445 taxa belonging to 83 families growing naturally in the area were identified and 2225 specimens belonging to them were collected. Of these taxa, 6 genera belonging to 5 families and 7 taxa belonging to these genera are from Pteridophyta, 78 families and 438 taxa are from the Spermatophyta division. 4 genera and 6 taxa belong to the Gymnospermae class, while 432 species and infraspesific taxa belonging to 75 families belong to the Angiospermae class. The family with the most taxa in the study area was identified as Asteraceae. This family is followed by Fabaceae, Rosaceae, Poaceae families, respectively. The total number of endemic taxa in the area is 17. According to the Red Book of Plants of Turkey, 2 taxa are classified as NT, 3 taxa EN, 9 taxa LC, 1 taxon VU among endemic taxa. 2 taxa were not evaluated in any category. 2 taxa are under protection by BERN and 17 taxa are under protection by CITES.

Anahtar Kelimeler

Flora, Yenice YHGS, Karabük, Turkey

Yenice Yaban Hayatı Geliştirme Sahası (Karabük/Türkiye) Florası

Öz

Çalışma, bölgenin florasını belirlemek amacıyla 2015-2017 yılları arasında Karabük Yenice Yaban Hayatı Geliştirme Sahası’nda gerçekleştirilmiştir. Alanda doğal olarak yetişen 83 familyaya ait 297 cins ve 445 takson tespit edilmiş ve bunlara ait toplam 2225 örnek toplanmıştır. Bu taksonlardan 5 familyaya ait 6 cins ve bu cinslere ait 7 takson Pteridophyta, 78 familya ve 438 takson ise Spermatophyta şubesindendir. Bunlardan 3 familya, 4 cins ve 6 takson Gymnospermae sınıfına, 75 familyaya ait 432 tür ve tür altı takson ise Angiospermae sınıfına aittir. Araştırma alanında en çok takson içeren familya Asteraceae olarak tespit edilmiştir. Bu familyayı sırasıyla Fabaceae, Rosaceae, Poaceae familyaları takip etmektedir. Alanda toplam endemik takson sayısı 17’dir. Türkiye Bitkileri Kırmızı Kitabı’na göre endemik taksonlar içerisinde 3 takson EN, 1 takson VU, 2 takson NT, 9 takson LC kategorisinde değerlendirilmektedir. 2 takson ise herhangi bir kategoride değerlendirilmemiştir. 2 takson BERN, 17 takson ise CITES tarafından koruma altında bulunmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Flora, Yenice YHGS, Karabük, Türkiye

Kaynakça

• Akman, Y., & Daget, P. H. (1971). Quelques Aspects Synoptiques des Climates de la Turquie. Bulletin Societe Languedocienne Geographie, 5(3), 269-300.
• Aksoy, N. (2006). Elmacık Dağı (Düzce) Vejetasyonu. Doktora Tezi, İstanbul Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü. İstanbul, 381 s.
• Aksoy, N. (2009). Karakiriş Dağı (Seben-Nallıhan) Florası. Düzce Üniversitesi Ormancılık Dergisi, 5(2), 104-125.
• Aksoy, N., Özkan, N. G., Aslan, S., Zorlu, Y., & Ayteğin, A. (2018). Karadere (Düzce-Bolu) vadisi florası. Ot Sistematik Botanik Dergisi, 25(1), 31-76.
• Anonim, (2012). Karabük Yenice Yaban Hayatı Geliştirme Sahası Yönetim ve Gelişme Planı. T.C. Tarım ve Orman Bakanlığı Doğa Koruma ve Milli Parklar Genel Müdürlüğü, 10. Bölge Müdürlüğü, Karabük.
• Anonim, (2018). T.C. Orman ve Su İşleri Bakanlığı, Devlet Meteoroloji Genel Müdürlüğü Yenice İstasyonu 1989-2009 yıllarına ait rasat kayıtları.
• Arslan, M. (2010). Yaylacık Araştırma Ormanının Bitki Sosyolojisi Yönünden Incelenmesi. İç Anadolu Ormancılık Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü. (0288) https://icanadolu.ogm.gov.tr/Yayinlar/Forms/DispForm.aspx?ID=860, Erişim tarihi: 16/03/2018.
• Arslan, M., Ketenoğlu, O. (2020). Flora of Yaylacık Research Forest in Karabük Yenice, Turkey. Forestist, 71(3), 175-195.
• Atik, A. D., Öztekin, M., & Erkoç, F. (2010). Biyoçeşitlilik ve Türkiye'deki Endemik Bitkilere Örnekler. Gazi University Journal of Gazi Educational Faculty (GUJGEF), 30(1), 1-15.
• Ayteğin, A. (2019). Kavaklı bölgesindeki (Yenice-Karabük) doğal yaşlı orman meşcerelerinin florası. Yüksek lisans tezi. Düzce Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Orman Mühendisliği Ana Bilim Dalı, Düzce, 241 s. Başaran, M. S., Adıgüzel, N. (2001). Flora of hazelnut plantation in Bolu, Bartın and Zonguldak provinces. Bitki Koruma Bülteni, 41(1), 39-66.
• BERN Convention (1979). https://www.coe.int/en/web/conventions/fulllist/-/conventions/treaty/104 (15.09.2018).
• Davis, P. H. (Ed.) (1965-1985). Flora of Turkey and the East Aegean Islands. Vol.; 1-9. Edinburgh: Edinburgh University Press.
• Davis, P.H., Mill, R.R., Tan, K. (1988). Flora of Turkey and the East Aegean Islands. Edinburgh Univ. Press., Edinburgh, Vol. 10.
• Demirörs, M., Kurt, F. (2006). Saka Dağı Florasına Katkılar Kastamonu/Türkiye. Kastamonu Eğitim Dergisi, 14(1), 241-244.
• Dikilitaş, B., Güler, B., Uğurlu, E., Altan, Y. (2016). Ovacık (Karabük) ve Çevresinin Floristik Özellikleri. Celal Bayar Üniversitesi Fen Bilimleri Dergisi, 12(2), 253-264.
• Dilbirliği, E. (2007). Bitkisel biyolojik çeşitlilik ve genetik kaynaklarının sürdürülebilir kullanım stratejilerinin değerlendirilmesi. Doktora tezi, Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Peyzaj Mimarlığı Anabilim Dalı, Ankara.
• Eken, G., Bozdoğan, M., İsfendiyaroğlu, S., Kılıç, D. T. ve Lise, Y. (Eds). (2006). Türkiye'nin Önemli Doğa Alanları. Ankara: Doğa Derneği.
• Ekim, T., Koyuncu, M., Vural, M., Duman, H., Aytaç, Z., & Adıgüzel, N. (2000). Türkiye Bitkileri Kırmızı Kitabı. Ankara: Türkiye Tabiatını Koruma Derneği ve Van 100. Yıl Üniversitesi.
• Emberger, L. (1954). Une Classification Biogéorgaphique des Climats. Recueil des Travaux des Laboratoires de Botanique, Géologie et Zoologie de la Faculté des Sciences de l'Université de Montpellier. Série Botanique, 7, 3-43.
• Ekim, T., Koyuncu, M., Vural, Mecit., Dumay, Hayri., Aytaç, Z., Adıgüzel, N. (2000). Türkiye Bitkileri Kırmızı Kitabı, Türkiye Tabiatını Koruma Derneği & Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Ankara.
• Güner, A. (2012). Türkiye Bitkileri Listesi (Damarlı Bitkiler). İstanbul: Nezahat Gökyiğit Botanik Bahçesi Yayınları.
• Güner, A., Özhatay, N., Ekim, T. And Başer, K.H.C. (2000). Flora of Turkey and The East Aegean Islands (Supplement 2), Vol 11, University Press, Edinburgh.
• Inskipp, T. & Gillett, H.J. (eds.) (2005). Checklist of CITES species and annotated CITES appendices and reservations, Compiled by UNEP-WCMC, CITES Secretariat, Geneva, Switzerland and UNEP-WCMC, Cambridge, UK, 339.
• Kanaoğlu, S.S. (2011). Sülüklügöl (Bolu - Mudurnu, Göynük / Adapazarı - Akyazı) çevresinin florası. Düzce Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Orman Mühendisliği Ana Bilim Dalı, Düzce, 275 s.
• Karagöz, A., Özbek, K., & Sarı, N. (2016). Problems Regarding Conservation and Sustainable Use of Turkey's Plant Biodiversity and Proposed Solutions. Tarla Bitkileri Merkez Araştırma Enstitüsü Dergisi, 25(1). Kaya, Z., & Raynal, D. J. (2001). Biodiversity and Conservation of Turkish Forests. Biological Conservation, 97, 131-141.
• Ketenoğlu, O. (1977). Gerede-Aktaş Ormanının Fitososyolojik ve Fitoekolojik Yönden Araştırılması. Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara, 79 s.
• Ketenoğlu, O. (1981). Kastamonu-İnebolu-Cide Arasındaki Batı Küre Dağlarının Vejetasyonunun Bitki Ekolojisi ve Bitki Sosyolojisi Yönünden Araştırılması. TÜBİTAK, Proje no: TBAG-360, Ankara.
• Ketenoğlu, O., Akman, Y., & Aydoğdu, M. (1983). A Phytosociolgical Research on the Maquis Formation in the West Black Sea Region. Communications de la Faculté des sciences de l'Université d’Ankara, Série C(1), 11-19.
• Ketenoğlu, O. ve Aydoğdu, M. (1986). Çankırı-Çorum-Sungurlu Arasındaki Bölgenin Vejetasyonunun Bitki Sosyolojisi Yönünden Araştırılması. TÜBİTAK Proje No:TBAG-624, Ankara, 73 s.
• Koca, A. D., & Yıldırımlı, Ş. (2006). Flora of Akcakoca district (Düzce–Turkey), IV. Balkan Botanical Congress,148-159, Sofia.
• Korkmaz, H. ve Engin, A. (2001). The Flora of the Boyabat (Sinop) Dam and Its Environs. Turk J Bot 25, 397-435.
• Korkmaz, H., Yalçın, E., Engin, A., & Yıldırım, C. (2005). Flora of Tavşan Mountain (Merzifon-Amasya). Ot sistematik Botanik Dergisi, 12(2), 103-140.
• Kutbay, H. G. (1993). Bafra Nebyan Dağı ve Çevresinin Vejetasyonu Üzerinde Floristik, Fitososyolojik ve Ekolojik Bir Araştırma. Doktora Tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Samsun.
• Öner, N. ve Abay, G. (2005). The vegetation of Yenice forests (Ilgaz/Çankırı). Gazi Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 5, 164-180.
• Özen, F. (1993). Alaçam-Gerze ve Boyabat Durağan Arasında Kalan Bölgenin Vejetasyonu Üzerinde Floristik Fitososyolojik ve Ekolojik Bir Araştırma. Doktora Tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi. Fen Bilimleri Enstitüsü, Samsun.
• Özen, C.E. (2008). Kart dağı florası. Gazi Üniversitesi / Fen Bilimleri Enstitüsü / Orman Mühendisliği Ana Bilim Dalı, Ankara, 83 s.
• Özen, M. D., Özbek, M. U., & Vural, M. (2013). Flora of Armutluçayır Kastamonu/Turkey. Biyolojik Çeşitlilik ve Koruma, 6(1), 22-31.
• Özhatay, N., Byfıeld, A., Atay, S. (2003). Türkiye’nin Önemli Bitki Alanları, İstanbul: WWF Türkiye (Doğal Hayatı Koruma Vakfı).
• Özkan, N. G., & Aksoy, N. (2011). Hasanlar Baraj Gölü (Düzce) ve Çevresinin Florası. Düzce Üniversitesi Orman Fakültesi Ormancılık Dergisi, 7(2), 39-72.
• Öztürk, D. (2016). Eskişehir’deki jipsli ve marnlı toprakların flora ve vejetasyonu. Doktora Tezi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi. Eskişehir.
• Raunkiaer, C. (1934). The Life Forms of Plants and Statistical Plant Geography: Oxford at the Clarendon Press. https://archive.org/details/ in.ernet.dli.2015.271790 (Erişim Tarihi: 19.03.2018)
• Sivri, N., Kalkan, E., & Oksay, R. G. (2008). Dünya’da ve Türkiye’de Çed Uygulamaları ve Biyoçeşitliliğin Korunması. Türk Bilimsel Derlemeler Dergisi, 1(2), 07-14.
• Terzioğlu, S., Akbulut, S., Özkan, Z.C., Serdar, B. ve Öztürk, M. (2021). Türkiye’nin Bitkisel Biyoçeşitliliği ve Odun Dışı Bitkisel Ürünleri. Şu eserde: Pakdemirli, B., Küçük, Ö., Bayraktar, Z., Takmaz, S. (editörler), Ekoloji ve Ekonomi Ekseninde Türkiye’de Orman ve Ormancılık. 14. Bölüm: 487-546, Ankara.
• Tunçkol, B., & Aksoy, N. (2018). Küre Dağları Milli Parkı’nın florası (Bartın bölümü). Düzce Üniversitesi Orman Fakültesi Ormancılık Dergisi, 14(2), 80-113.
• URL-1 (2018). http://apps.kew.org/herbcat/navigator.do, Kew Herbarium, Royal Botanic Gardens, Kew, (01.05.2018).
• URL-2 (2018). https://data.rbge.org.uk/ search/herbarium/ Edinburgh Herbarium, Royal Botanic Garden Edinburgh. Herbarium Catalogue, (01.05.2018).
• URL-3 (2018). http://www.mobot.org/MOBOT/research/APweb/ (01.05.2018).
• URL-4 (2018). https://bizimbitkiler.org.tr/list.html, (01. 05.2018).
• URL-5 (2018). http://194.27.225.161/yasin/tubives/index.php, (01.05.2018).
• URL-6 (2018). https://www.ipni.org/n/328248-2, (01.05.2018).
• URL-7 (2018). https://powo.science.kew.org/results?q=acer (01.05.2018).
• Uzun, A. (2004). Biyoçeşitlilik ve Türkiye Biyoçeşitliliğine Genel Bir Bakış. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (7), 14-32.
• Zohary, M. (1973). Geobotanical Foundatitons of the Middle East. Stuttgrad: Taylor & Francis.