Doğu Kayını (Fagus orientalis Lipsky.) Ormanlarında Gençleştirme Sorunları ve Genetik Bozulmalar

Yıl 2008, Cilt: 10 Sayı: 13, 57 - 65, 01.03.2008

Korhan Tunçtaner Halil Barış Özel

Öz

Bu çalışmada, Bartın ve Devrek yörelerinde 2001 yılında kayında gerçekleştirilen doğal grup gençleştirmeleri,

Büyük Alan Siper Metodu’na göre yapılan gençleştirme çalışmaları ve yapay gençleştirme uygulamalarının

başarı durumları incelenmiştir. Bu amaçla, 2001 yılında kayında doğal grup geçleştirme çalışmalarının yapıldığı

4 işletme şefliğindeki (Ardıç, Kumluca, Sökü, Akçasu) 12 bölmecikten toplam 43 deneme alanı seçilmiş ve bu

deneme alanlarında üç yıl süre ile kayın gençliklerinin sayılarındaki ve gelişimlerindeki değişimler izlenmiş ve

incelenmiştir. Grup gençleştirme alanlarında; meşcere kuruluşlarına, gençlik sayılarına ve gelişme durumlarına

göre yapılan tespitler, yörede Büyük Alan Siper Metodu ile yapılan gençleştirme uygulamalarına göre daha

başarısız olunduğunu göstermiştir. Kayında doğal ve yapay gençleştirme çalışmalarında karşılaşılan sorunlar

tartışılmış ve başarısız gençleştirme çalışmalarının kayın ormanlarındaki genetik varyasyonu önemli ölçüde

daralttığı belirtilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Doğu kayını, Grup gençleştirme, Yapay gençleştirme, Meşcere kuruluşu, Büyüme, Gençleştirme başarısı

Regeneration Problems of Oriental Beech (Fagus orientalis Lipsky.) Forests in Western Black Sea Region

Öz

In this study, the success of group natural regeneration practices made at Bartın and Devrek oriental beech

stands in 2001, the success of regeneration practices made by the method of Large Area Shelter Method at the

same region and the success of artificial regeneration works were investigated. In this purpose, the variations in

number of beech seedlings and growth characteristics in the groups at 43 trial sites selected in 12 departments of

4 forest ranges (Ardıç, Kumluca, Sökü, Akçasu)in the period of 2002-2004 were determined. The measurements

and determinations made on seedlings in three years indicated that natural regeneration practices in groups was

not satisfactory level comparing the regeneration ereas made by Large Area Shelter Method. The problems

encountered in natural and artificial regeneration practices and genetic decomposition of beech forests were also

discussed.

Anahtar Kelimeler

Oriental beech, Group regeneration, Artificial regeneration, Stand characteristics, Growth, Regeneration success

Kaynakça

• o Akman, Y. 1990. İklim ve Biyoiklim, Mühendislik serisi:103, Palme Yayın Dağıtım, Ankara, p.221.
• o Altınayar, G. 1987. Bitki Bilimi Terimleri Sözlüğü, Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğü, İşletme ve Bakım Dairesi Bşk., DSİ Basım ve Foto-Film İşletme Müd. Matbaası, Ankara, p.308.
• o Avcı, M. 2004. Ormangülleri (Rhododendron L. ) ve Türkiye’deki Doğal Yayılışları. Coğrafya Dergisi, 12, 13-29.
• o Baytop, A. 1998. Botanik Kılavuzu, İstanbul Üniv., Eczacılık Fak., Yayın No: 70, İstanbul, p.375.
• o Bolu Orman Bölge Müdürlüğü, Akçakoca Orman İşletme Müd. 2001. Altınçay, Cumayanı, Deredibi, Aktaş Orman İşletme Şeflikleri Amenajmanları 2001-2010 Planları, Akçakoca, p.370.
• o Brummitt, R. K., Powell, C. E. 1992. Authors of Plant Names, Royal Botanic Gardens, Kew, p.732.
• o Cöbek, A. 1989. Karadeniz Ereğlisi-Akçakoca-Yığılca Arasında Kalan Bölgenin Florası, Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniv. Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara, p.35.
• Dergisi. 10 (2), 53-56.