Eco-tourism Perception of University Employees

Yıl 2018, Cilt: 20 Sayı: 2, 152 - 162, 16.08.2018

Bekir Gündüz Yasin Dönmez

Öz

The
aim of the study is to measure the perception of the academicians, officers, subcontractors
working at Karabük University related to eco-tourism. For this purpose, 332
people were interviewed using the face-to-face survey technique.
"Independent-Samples t" and "One-Way Anova" tests were used
for the analysis of the obtained data. In this context, it was observed that the
eco-tourism perception and eco-tourism socio-cultural dimension differed significantly
according to the gender of Karabük University staff participated in the research.
Therefore, it can be said that the socio-cultural perceptions of the women
participating in the research are more positive than the male participants,
which is the eco-tourism and eco-tourism sub-dimension. According to the age groups
of the university staff, the environmental perception and the socio-cultural differences
regarding eco-tourism, differ. Therefore, the environmental perception of
eco-tourism of people aged between 31-35 is more negative compared to those aged
over 40, and socio-cultural perception is found to be more positive than those aged
36-40 years. According to the marital status, eco-tourism perception,
eco-tourism economic dimension and environment dimension are found to show
significant differences.

Anahtar Kelimeler

Tourism, Eco-tourism perception, Karabük University, survey technique, age groups

Üniversite Çalışanlarının Ekoturizm Algısı

Öz

Bu çalışmanın amacı, Karabük Üniversitesinde çalışan
akademisyen, memur ve taşeron işçilerinin eko-turizme ilişkin algılarını
ölçmektir. Bu amaçla, yüz yüze anket tekniği kullanılarak, 332 kişi görüşme
sağlanmıştır. Elde edilen verilerin analizi için “Independent-Samples t” ve
“One-Way Anova” testleri kullanılmıştır. Bu
kapsamda, araştırmaya katılan Karabük Üniversitesi personelinin cinsiyetine
göre, eko-turizm algısı ve eko-turizmin sosyo-kültürel boyutunun anlamlı
farklılık gösterdiği görülmüştür. Dolayısıyla araştırmaya katılan kadınların
eko-turizme ve eko-turizmin alt boyutu olan sosyo-kültürel algılarının erkek
katılımcılara göre daha olumlu olduğu söylenebilir. Üniversite personelinin yaş
gruplarına göre, eko-turizme ilişkin çevresel algı ile sosyo-kültürel algının
farklılık gösterdiği saptanmıştır. Buna göre 31-35 yaş aralığında olan
kişilerin eko-turizme ilişkin çevre algısı 40 yaşın üzerinde olanlardan daha
olumsuzken, sosyo-kültürel algısının 36-40 yaşında olanlardan daha olumlu
olduğu tespit edilmiştir. Medeni duruma göre, eko-turizm algısı, eko-turizmin
ekonomik boyutu ve çevre boyutunun anlamlı farklılık gösterdiği saptanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Turizm, Eko-Turizm algısı, Karabük Üniversitesi, anket tekniği, yaş grupları

Kaynakça

• Artuğer S., Özkoç A. G. ve Kendir H. (2013). Ta Tu Ta Tarım Turizm Takas Çiftliklerinin Pazarlanması ve Tanıtılması İçin Öneriler. Uluslararası Sosyal ve Ekonomik Bilimler Dergisi, 3(1), 1-5. (Yayın No: 230053)
• Akça, H., Esengün, K. ve Sayılı, M. (2000). “Kırsal Alanların Kalkındırılmasında Kırsal Turizmin Rolü”, Türk-Koop Ekin Dergisi, (12), 82-91.
• Alptekin, D. (2017). “Türkiye’de Turizm ile Ekonomik Büyüme Arasındaki Nedensellik İlişkisinin İncelenmesi”, 1. Uluslararası Turizmin Geleceği Kongresi: İnovasyon, Girişimcilik ve Sürdürebilirlik Kongresi, Mersin, 55-61.
• Angelica , M. vd., (2010). “Ecotourism impacts in the Nicoya Peninsula, Costa Rica”, International Journal of Tourism Research, (12), 803-819.
• Apalı, Y. (2015). “Ekoturizmin Sosyolojik Açıdan Değerlendirilmesi ve Ardahan’ın Ekoturizm Potansiyeli”, Ardahan Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, (2), 111-124.
• Arı, Y. (2009). “Eko Turizm mi Ego Turizm mi? Kazdağı (Balıkesir) Örneği”, V. Ulusal Coğrafya Sempozyumu, 16-17 Ekim 2008, Ankara Üniversitesi, DTCF, Türkiye Coğrafyası Araştırma ve Uygulama Merkezi, Ankara, s. 421-428.
• Ayaz, N., Apak, Ö. C., ve Sünbül, K. (2018). Kültürel Miras Alanları Üzerine Bir Meta Analizi Safranbolu İlçesi Örneği. Türk Turizm Araştırmaları Dergisi, 2(1), 1–14.
• Bozok, D. (2004). “Ekoturizm ve Kaz Dağında Bir Uygulama”, 1. Balıkesir Ulusa l Turizm Kongresi Bildiri Kitabı, Balıkesir Üniversitesi Turizm İşletmeciliği ve Otelcilik Yüksekokulu, Balıkesir, s. 434-454.
• Büyüköztürk, Ş.(2007). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı, Ankara: Pegem Yayıncılık.
• Doğan, M.(2011). “Mengen ve Çevresinin Ekoturizm Potansiyelinin Değerlendirilmesi” İstanbul Üniversitesi Coğrafya Dergisi: (22), 14-26.
• Dönmez, Y. ve Türkmen, F. (2018). The Relation Between The Landscape Design and Brand Image In Purchase Preferences of Tourists The Case of Safranbolu and Nevşehır In Turkey. Applied Ecology and Environmental Research, 16(1), 629–643.
• Güllü, M., Kendir, H. ve İnce, C. (2016). Turizm Eğitimi Alan Lisans Öğrencilerinin İş Değeri Algıları ve Mesleğe Devam Niyetleri Stajyer Öğrencilere Yönelik Bir Araştırma. TURAN Stratejik Araştırmalar Merkezi Uluslararası Bilimsel Hakemli Mevsimlik Dergi, 8(32), 567-578.
• İftar, K. G. (1999). “Bilim ve Araştırma,” Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri Ed.; A. A. Bir, 1-10, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayını No: 1081.
• Kalaycı, Ş.(2010). SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri, Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
• Kargiglioğlu, Ş. ve Akbaba, A. (2016). “Yerli Gastroturistlerin Eğitim Seviyeleri ve Yaş Gruplarına Göre Destinasyondaki Gastronomi Turizmi Etkinliklerine Katılımları: Gaziantep'i Ziyaret Eden Gastroturistler Üzerine Bir Araştırma”, Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 4 (1), 87-95.
• Kaya, M. F. (2013). “Sürdürülebilir Kalkınmaya Yönelik Tutum Ölçeği Geliştirme Çalışması”, Marmara Coğrafya Dergisi, (28), 175-19.
• Kayış, A. (2009). Güvenirlik Analizi, Ed.; Kalaycı Ş. SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri, Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
• Krejcie, R. V. ve Morgan, D.W. (1970). Determining Sample Sizefor Research Activities, Educational and Psychological Measurement, 30, 607-610.
• Nakip, M. (2013). Pazarlama Araştırma Teknikleri, 3. Baskı, Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Özdamar, K. (2001). Spss İle Biyoistatistik, 4. Basım, Eskişehir: Kaan Kitabevi.
• Özmen, A. (1999). “Örnekleme”, Ed.; A. A. Bir, Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri, 25-50, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları No: 1081.
• Padem, H., Göksu, A. ve Konaklı, Z. (2012). Araştırma Yöntemler SPSS Uygulamalı, Sarajevo: International Burch University.
• Sekaran, U. (2003). Research Methods for Business, Fourth Edition, John Wiley & Sons İnc.
• Sharpley, R. (2006). Travel and Tourism, London-Thousand Oaks-New Delhi: Sage Publications.
• Şavran, G. T. (2009). “Sosyolojide Nicel ve Nitel Araştırma Yöntemi,” Ed.: N. Suğur, Sosyolojide Araştırma Yöntem ve Teknikleri, 78-96, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayını No: 1963.
• Şavran, G. T. (2012). “Örnekleme Seçimi ve Ölçüm,” Ed.: T. G. Şavran, Sosyolojide Araştırma Yöntem ve Teknikleri, 144-180, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayını No: 2641.
• Ünlüönen, K., Tayfun, A. ve Kılıçlar, A. (2007). Turizm Ekonomisi, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Yazıcıoğlu, Y. ve Erdoğan, S. (2004). SPSS Uygulamalı Bilimsel Araştırma Yöntemleri, Ankara: Detay Yayıncılık.
• Yazıcıoğlu, İ. ve Özata, E. (2017). “Helâl Otel İşletmeciliği”, 1. International Halal Tourism Congress, 07-09 April, Alanya-Turkey, s. 109-118.
• Yıldız, Z. (2007). Turizmin Bölgesel Kalkınmaya Sağladığı Katkılar Ve Göller Bölgesi Uygulaması, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Doktora Tezi.