BİR SOSYAL BELEDİYECİLİK UYGULAMASI OLARAK İSTANBUL ESENLER BELEDİYESİ GENÇLİK MERKEZİ ÖRNEĞİ

Yıl 2017, Cilt: 17 Sayı: 1, 149 - 175, 30.03.2017

Halim Baş Başak İşıl Çetin

Öz

Özellikle 1970’lerin ortalarından itibaren hızlanan ekonomik hareketlilik, kamu hizmetlerine yönelik merkezci anlayışın ve nitelik değişiminin başlangıcı olmuştur. Söz konusu dönemde yaşanan krizler, piyasa hacmini daraltmış ve kamu hizmetlerinde bütçe kısıtlamasına yol açmıştır. Süregelen hareketlilik, hâlihazırda iktisadi, sosyal ve siyasal boyutlarıyla bir değişim ve dönüşümü de beraberinde getirmiştir. Küresel hareketliliğin sosyal alandaki yansımaları gün geçtikçe daha belirgin olmaktadır. Bu yansımalardan biri olarak yerel yönetimler bağlamında sosyal belediyecilik uygulamaları kent yaşamında önemli yer tutmaktadır. Bu süreçte değişen ve farklılaşan ihtiyaçlarla beraber, beklentiler insanları yaşamın merkezine alan yaklaşımlara yönelmektedir. İnsanı yaşamın merkezine alan hizmetlerin sosyal belediyecilik anlayışı ile uygulanması, toplum yaşamındaki her kesime özel politika geliştirilmesini gerekli kılmaktadır. Bu çalışmada, söz konusu kesimlerden gençliğe yönelik olarak sağlanan yerel hizmet uygulamaları Esenler Gençlik Merkezi ölçeğinde incelenmiştir. Araştırma, nitel veri tekniklerinden katılımlı gözlem, mülakat ve odak grup görüşmeleriyle yürütülmüş ve sonuçları beş ana tema çerçevesinde değerlendirilmiştir. Araştırma sonuçlarının, gençlere yönelik hizmet veren yerel yönetim kurumlarına örnek olması amaçlanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Sosyal Belediyecilik, Yerel Yönetim, Gençlik, Gençlik Merkezi, Esenler Belediyesi.

Kaynakça

• Atasoy, V. (1992). Türkiye'de Mahallı̂ İdarelerin Yapısı ve Yeniden Düzenlenmesi. İstanbul: Türk Dünyası Araştırmaları Vakfı.
• Aysan, M. F. (2013). “Sosyal Politikada Yeni Eğilimler ve Yerel Yönetimler”. Kentleşme ve Sosyal Politikalar. Eds. M. Şentürk ve Ö. M. Yaman. İstanbul: Şehir ve Düşünce Merkezi Yayınları. 17-45. Çelik, A. (2014). “Sosyal Belediyecilik Anlayışı: Şanlıurfa Büyükşehir Belediyesi Örneği”. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi 16(1): 1-20. Çelik, E. G. (2013). Yerel Yönetimlerin Sosyal Politikalara Etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Ersöz, H. Y. (2000). “Yerel Yönetimlerde Fonksiyonel Değişim”. Sayıştay Dergisi, Yerel Yönetimler Özel Sayısı,(Temmuz-Eylül) 38: 128-167. Ersöz, H. Y. (2011). Sosyal Politikada Yerelleşme. İstanbul: İstanbul Ticaret Odası.
• Esenler Belediyesi Mihmandar Projesi Tanıtım Kitapçığı, 2016.
• Esping-Andersen, G. (1990). The Three Worlds of Welfare Capitalism. Princeton, New Jersey: Princeton University Press.
• Genç, Y. (2015). “Blok Uygulama II”. Yerel Yönetimlerde Sosyal Hizmet Uygulamaları. Erzurum: Atatürk Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi Yayını. 1-37.
• GSB Gençlik Merkezleri (2016). (http://genclikmerkezi.gsb.gov.tr/Site/Anasayfa.aspx, 3 Kasım 2016’da erişildi.)
• Kaya, E. (2003). Yerel Yönetimler Reformu ve Belediyelerde Yeniden Yapılanma. İstanbul: İlke Yayıncılık.
• Kesgin, B. (2008). Yoksulluğa Yerel Müdahale “Sosyal Belediyecilik” Karşılaştırmasında Eminönü ve Beşiktaş Belediyeleri Örnekleri. Yayımlanmamış Doktora Tezi. İstanbul: Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Kesgin, B. (2012). “Kentsel Yoksulluğa Yönelik Yerinden ve Yerel Müdahale: Sosyal Belediyecilik”. Süleyman Demirel Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi 26: 169-180.
• Kesgin, B. (2012). Kamu Sorumluluğunda Sosyal Hizmet. İstanbul: Açılım Kitap.
• MEB Aile Tüketici Hizmetleri (2011). Gençlere Sosyal Hizmet Veren Kurum ve Kuruluşlar. Ankara.
• Gençlik Merkezleri Yönetmeliği (13.07.2003). Resmi Gazete, 25167.
• Öztürk, H. ve Gül, H. (2012). “Sosyal Belediyecilik Sosyal Devlete ve Sosyal Haklara Bir Alternatif mi?”. IV. Sosyal Haklar Ulusal Sempozyumu.
• Pektaş, E. K. (2010). “Türkiye’de Sosyal Belediyecilik Uygulamaları ve Temel Sorunlar”. Akademik İncelemeler Dergisi 5(1): 4-22.
• Şentürk, M. (2015). “Dışarıda ve Dışında Olmak: Yoksul Gençlerin Mekanla İlişkileri” Sosyoloji Dergisi, 2: 169-203.
• Taşçı, F. (2012). Sosyal Politika Ahlakı. Ankara: Nobel.
• Temur, İ. (2014). “Avrupa Birliği-Türkiye’nin Demografik Yapısı ve Gençlik Politikaları”, Gençlik Araştırmaları Dergisi 2(3): 80-101.
• Vargas-Hernandez, J. G., Noruzi, M. R. ve Irani, F. N. H. A. (2011). “What is Policy, Social Policy and Social Policy Changing”. International Journal of Business and Social Science 2(10): 287-291.
• Yaman, Ö. M. ve Tuna, A. S. (2015). Gençlik Çalıştayı: Aile, Eğitim ve Gençlik. İstanbul: Esenler Belediyesi Çalıştay Kitapçığı.
• Yentürk, N., Kurtaran, Y. ve Nemutlu, G. (2008). Türkiye'de Gençlik Çalışması ve Politikaları. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.