In labor law, the central concept is the "employee”. A location or organization, can only be deemed a workplace if it employs individuals. Under Labor Code 4857, a workplace is defined as a setting where tangible and intangible elements are jointly organized by both the employer and the employees to facilitate the production of goods or services. Within this framework, employment law does not concern itself with the motives behind transfer of workplace; instead, it focuses on the legal repercussions of such transitions concerning employment relations. This study endeavors to explore whether changes in employers resulting from various legal circumstances can be categorized as a transfer of workplace for the purpose of applying the Labor Code. Our examination consists of determining the scope of application of Article 6 of the Labor Code.
İş hukukunun temelinde “işçi” kavramı yer alır. Bu bakımdan, iş hukuku açısından bir yerin/organizasyonun işyeri olarak nitelendirilebilmesi ancak orada iş sözleşmesine dayanarak işçi çalıştırılmasıyla mümkündür. Nitekim, işyerinin İş Kanunu’nda yapılan tanımında da işveren tarafından mal veya hizmet üretmek amacıyla maddî olan ve olmayan unsurlar ile işçinin birlikte örgütlenmesinden bahsedilmiştir. Bu bağlamda, iş hukuku tabiatıyla işyeri devrinin sebepleriyle değil işyeri devrinin iş ilişkileri bakımından hukuki sonuçları ile ilgilenir. Bu çalışmada, çeşitli hukuki durumlardan kaynaklanan işveren değişikliklerinin, 4857 s. İş Kanunu’nun uygulanması bakımından işyeri devri olarak nitelendirilip nitelendirilemeyeceği incelenecektir. Bu anlamda çalışmamız, İş Kanunu’nun 6. maddesinin uygulama alanına giren ve girmeyen hukuki durumların tespitine yönelik incelemelerden ibarettir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | İş ve Sosyal Güvenlik Hukuku |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 27 Temmuz 2024 |
Gönderilme Tarihi | 6 Mayıs 2024 |
Kabul Tarihi | 27 Temmuz 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 10 Sayı: 1 |