Women's empowerment action plan of the Republic of Turkey in the light of the United Nations sustainable development goals 2018-2023

Yıl 2023, , 191 - 208, 29.10.2023

Sercan Edinsel

https://doi.org/10.31795/baunsobed.1352805

Öz

Today's global organizations are striving to organize their human resources in order to create a sustainable and inclusive future. Ensuring gender equality and the active participation of women in the workforce are of great importance in this arrangement. The United Nations (UN), as a leading example, aims to contribute to solving current and future problems. The UN's main reference in these efforts is the broad framework called the 2030 Sustainable Development Goals. Article 5 of this framework is "Gender Equality". In 2015, Turkey officially adopted this step pioneered by the United Nations. Based on this commitment, the 'Women's Empowerment Action Plan (2018-2023) was put into effect. The aim of the study is to determine the relationship between the codes created within the scope of the UN Sustainability Goals and the activities in the 2018-2023 Women's Empowerment Action Plan. In this context, content analysis method was applied with phenomenology research. The 2018-2023 Women's Empowerment Action Plan includes education, economy, participation in decision-making mechanisms, health and media. The codes used in the study were determined as qualified education, gender equality, reducing inequalities, decent work, strong institutions, economic growth, sustainable city-community, peace and justice. As a result of the study, it was determined that the codes of qualified education, gender equality and reducing inequalities, strong institutions and justice are related to the activities in the 2018-2023 Women's Empowerment Action Plan. In addition, as a result of the study, recommendations were made to the government, institutions and businesses on what needs to be done in this field.

Anahtar Kelimeler

Strategic human resources management, Sustainability, Gender equality, Labor equality

Birleşmiş Milletler sürdürülebilir kalkınma amaçları ışığında Türkiye Cumhuriyeti kadının güçlenmesi eylem planı 2018-2023

Öz

Bugünün küresel kuruluşları, sürdürülebilir ve kapsayıcı bir geleceğin oluşturulması kapsamında elindeki insan kaynakları gücünü düzenlemek için çabalamaktadır. Bu düzenleme açısından toplumsal cinsiyet eşitliğinin sağlanarak kadınların işgücüne aktif olarak katılımı büyük önem taşımaktadır. Birleşmiş Milletler (BM), öncü bir örnek olarak, mevcut ve gelecekteki sorunların çözümüne katkıda bulunmayı amaçlamaktadır. BM'nin bu çabalardaki temel referansı, 2030 Sürdürülebilir Kalkınma Amaçları olarak adlandırılan geniş çerçevedir. Bu çerçevenin 5’inci maddesi ise “Toplumsal Cinsiyet Eşitliği”dir. Türkiye’de 2015 yılında Birleşmiş Milletler'in öncülük ettiği bu adımı resmi olarak benimsemiştir. Bu taahhüdüne istinaden 'Kadının Güçlenmesi Eylem Planı (2018-2023) devreye sokmuştur. Çalışmanın amacı BM Sürdürülebilirlik Amaçları kapsamında oluşturulan kodların 2018-2023 Kadının Güçlenmesi Eylem Planında geçen faaliyetler ile ilişkisini tespit etmektir. Bu kapsamda olgubilim araştırması ile içerik analizi yöntemi uygulanmıştır. 2018-2023 Kadının Güçlenmesi Eylem Planında eğitim, ekonomi, karar alma mekanizmalarına katılım, sağlık ve medyadır. Çalışmada kullanılan kodlar nitelikli eğitim, cinsiyet eşitliği, eşitsizliklerin azaltılması, insana yakışır iş, güçlü kurumlar, ekonomik büyüme, sürdürülebilir şehir-topluluk, barış ve adalet olarak belirlenmiştir. Çalışmanın sonucunda nitelikli eğitim, cinsiyet eşitliği ve eşitsizlikleri azaltma, güçlü kurumlar ve adalet kodlarının 2018-2023 Kadının Güçlenmesi Eylem Planında geçen faaliyetler ile ilişkisi olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca çalışmanın sonucunda bu alanda devlet, kurum ve işletmelere yapılması gerekenler konusunda önerilerde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Stratejik insan kaynakları yönetimi, Sürdürülebilirlik, Toplumsal cinsiyet eşitliği, İşgücü eşitliği

Kaynakça

• Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı (2018), Kadının güçlenmesi eylem planı 2018-2023, 18.08.2023 tarihinde https://www.aile.gov.tr/media/30755/kadinin-gueclenmesi-eylem-plani-2018-2023-1.docxadresinden erişildi.
• Akın, A. (2007). Toplumsal cinsiyet ayrımcılığı ve sağlık. Toplum Hekimliği Bülteni, 26(2), 1–9.
• Balkır, Z. G. (2012). Toplumsal cinsiyet ve toplumsal cinsiyet ayrımcılığı. Tübakkom, 1, 68-94.
• Davidson, M. J., & Burke, R. J. (2016). Women in management worldwide: Progress and prospects–an overview. Women in management worldwide, 19-36.
• Demirel, S., 2007. Toplumsal cinsiyet. L. Taşkın, (Ed.), Doğum ve Kadın Sağlığı Hemşireliği (8. baskı) içinde (s. 29–34). Ankara: Sistem Ofset Matbaacılık.
• Bal, M. D. (2014). Toplumsal cinsiyet eşitsizliğine genel bakış. Kadın Sağlığı Hemşireliği Dergisi, 1(1), 15-28.
• Dereli, A. B. (2023). MAXQDA: Yaratıcı veri analizi üzerine notlar. Karadeniz Teknik Üniversitesi İletişim Araştırmaları Dergisi, 13 (1), 149-152. DOI: 10.53495/e-kiad.1319405.
• Birleşmiş Milletler, (2023). Sustainability development goals, United Nations development programme. 21.08.2023 tarihinde https://www.undp.org/sustainable-development-goals adresinden erişildi.
• Birleşmiş Milletler Türkiye (2023), Türkiye sürdürülebilir kalkınma amaçları, 21.08.2023 tarihinde https://turkiye.un.org/tr/sdgs adresinden erişildi.
• Cresswell, J. (2012). Educational research. Boston: Pearson.
• Durgun, C. ve Oğuz G. (2017). Toplumsal cinsiyet eşitsizliği bağlamında Brics & G7 ülkelerinin karşılaştırmalı analizi. Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 10 (2) , - . DOI: 10.18221/bujss.288737.
• Durmaz, Ş. (2016). İş gücü piyasasında kadınlar ve karşılaştıkları engeller. Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(3), 37-60.
• Dünya Ekonomik Forumu (2017) Küresel cinsiyet eşitliği uçurumu raporu, The global gender gap report 2017 20.08.2023 tarihinde https://www3.weforum.org/docs/WEF_GGGR_2017.pdf adresinden erişildi.
• Floro, M. S., & Meurs, M. (2009). Gender equality at the heart of decent work. In International Labour Conference. Geneva: International Labour Organisation. 21.08.2023 tarihinde https://www.ilo.org/wcmsp5/groups/public/@ed_norm/@relconf/documents/meetingdocument/wcms_105119.pdf adresinden erişildi.
• Gedik, Y. (2020). Sosyal, ekonomik ve çevresel boyutlarla sürdürülebilirlik ve sürdürülebilir kalkınma. Uluslararası Ekonomi Siyaset İnsan ve Toplum Bilimleri Dergisi, 3 (3) , 196-215.
• Gürlük, S. (2010). Sürdürülebilir kalkınma gelişmekte olan ülkelerde uygulanabilir mi? Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 5(2), 85-99.
• Kalkınma Bakanlığı (2017), Sürdürülebilir kalkınma hedefleri kapsamında Türkiye’nin mevcut durum analizi projesi, ana rapor 17.08.2023 tarihinde http://www.ceidizleme.org/ekutuphaneresim/dosya/753_1.pdf adresinden erişildi.
• Karabıyık, İ. (2012). Türkiye’de çalışma hayatında kadın istihdamı. Marmara Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, XXXII(I), 231-260.
• Klein, S. S., Kramarae, C. ve Richardson, B. (2007). Examining the achievement of gender equity and through education. In S. S. Klein (Ed.). Handbook for achieving gender equity through education (pp.1-13). Manwah: Lawrence Erlbaum Associates Publishers.
• Öğülmüş, S. (2019). İçerik çözümlemesi. Ankara University Journal of Faculty of Educational Sciences, 24 (1), 213-228.
• Özdemir, Z., Yalman, İ. N. ve Bayrakdar, S. (2012). Kadın istihdamı ve ekonomik kalkınma: Geçiş ekonomileri örneği. International Conference on EurasianEconomies, 11-13 October, Almaty – Kazakhstan.
• Rasoolimanesh S. M., Ramakrishna S., Hall C. M., Esfandiar K. ve Seyfi S. (2023) A systematics coping review of sustainable tourism indicators in relation to the sustainable development goals, Journal of Sustainable Tourism, 31:7, 1497-1517, DOI: 10.1080/09669582.2020.1775621
• Rasoolimanesh S. M., Ramakrishna S., Hall C. M., Esfandiar K. ve Seyfi S. (2023) A systematics coping review of sustainable tourism indicators in relation to the sustainable development goals, Journal of Sustainable Tourism, 31:7, 1497-1517, DOI: 10.1080/09669582.2020.1775621
• TÜİK (2022) Türkiye aile yapısı araştırması, 2021, Sayı:45813, 22.08.2023 tarihinde https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Turkiye-Aile-Yapisi-Arastirmasi-2021-45813 adresinden erişildi.
• TÜİK (2022) Türkiye aile yapısı araştırması, 2021, Sayı:45813, 22.08.2023 tarihinde https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Turkiye-Aile-Yapisi-Arastirmasi-2021-45813 adresinden erişildi.
• Yılmaz, M. Ve Zoğal, Y. (2015) “Kadının işgücüne katılımının tarihsel gelişimi ve kadın istihdamını etkileyen faktörler: Türkiye ve Avrupa örneği”, EconWorld 2015, 1-25.