Assessing the applicability of the expanded Taylor Rule within an inflation targeting framework: Empirical evidence from Türkiye

Yıl 2023, Cilt: 26 Sayı: 50, 637 - 649, 31.12.2023

Mustafa Naimoğlu

https://doi.org/10.31795/baunsobed.1349483

Öz

Taylor suggests that central banks should modify their short-term lending rates based on the disparities between the current and potential gross domestic product, as well as the differences between current and target inflation rates. This strategy, known as the Taylor Rule, aims to establish uniformity in the actions of central banks, safeguarding economic establishments against the burdens of uncertainty. While intricate policy regulations crafted by monetary authorities might be theoretically optimal, they tend to be burdensome for economic agents to adhere to. Conversely, the straightforward Taylor Rule is more comprehensible and implementable. Unlike the original version proposed in 1993, this approach has been expanded to encompass the influence of exchange rates. In conclusion, this research investigates the practicality of the extended Taylor Rule in the context of Türkiye, utilizing diverse datasets that contribute to the extended model. The study explores the viability of applying the extended Taylor Rule to Türkiye using annual data spanning from 1990 to 2022. To achieve this, tests for stationarity, cointegration, and long-run coefficients were conducted, with considerations for potential structural breaks. The results of the tests reveal that the policy interest rates in Türkiye do not align with the expectations outlined in the extended Taylor Rule.

Anahtar Kelimeler

Taylor Rule, interest, inflation, exchange rate, income, Türkiye.

Genişletilmiş Taylor Kuralı’nın enflasyon hedeflemesi çerçevesinde uygulanabilirliğinin değerlendirilmesi: Türkiye'den ampirik kanıtlar

Öz

Taylor, merkez bankalarının kısa vadeli borç verme faiz oranlarını mevcut ve potansiyel gayri safi yurtiçi hasıla arasındaki farklılıklara ve mevcut ile hedef enflasyon oranları arasındaki farklara göre değiştirmeleri gerektiğini öne sürüyor. Taylor Kuralı olarak bilinen bu strateji, merkez bankalarının eylemlerinde tekdüzelik sağlamayı ve ekonomik kurumları belirsizliğin getirdiği yüke karşı korumayı amaçlamaktadır. Para otoriteleri tarafından hazırlanan karmaşık politika düzenlemeleri teorik olarak ideal olsa da, ekonomik aktörlerin uyması külfetli olma eğilimindedir. Tersine, basit Taylor Kuralı daha anlaşılır ve uygulanabilirdir. Bu yaklaşım, 1993 yılında önerilen orijinal versiyonun aksine, döviz kurlarının etkisini de kapsayacak şekilde genişletilmiştir. Sonuç olarak, bu araştırma, genişletilmiş modele katkıda bulunan çeşitli veri kümelerini kullanarak, genişletilmiş Taylor Kuralının Türkiye bağlamında uygulanabilirliğini araştırmaktadır. Çalışma, 1990'dan 2022'ye kadar yıllık verileri kullanarak genişletilmiş Taylor Kuralı'nın Türkiye'ye uygulanmasının uygulanabilirliğini araştırıyor. Bunu başarmak için, potansiyel yapısal kırılmalar dikkate alınarak durağanlık, eşbütünleşme ve uzun vadeli katsayılar için testler yapıldı. Test sonuçları, Türkiye'de politika faiz oranlarının genişletilmiş Taylor Kuralı'nda belirtilen beklentilerle uyumlu olmadığını ortaya koyuyor.

Anahtar Kelimeler

Taylor Kuralı, faiz, enflasyon, döviz kuru, gelir, Türkiye.

Kaynakça

• Akdeniz, C. & Çatık, A.N. (2019). Finansal koşulların Taylor kuralının geçerliliği üzerindeki etkisi: Türkiye üzerine ampirik bulgular. Tesam Akademi Dergisi, 107-126.
• Aklan, N. A. A. & Nargeleçekenler, M. (2008). Taylor kuralı: Türkiye üzerine bir değerlendirme. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 63(02), 21-41.
• Albayrak, N. & Abdioğlu, Z. (2015). Geriye ve ileriye dönük para politikası reaksiyon fonksiyonlarının tahmini: Taylor kuralı. Suleyman Demirel University Journal of Faculty of Economics & Administrative Sciences, 20(4), 141-163.
• Alkın, H. Işık, S. & Çağlar, A. E. (2019). Türkiye’de Taylor kuralının asimetrik nedensellik testi. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (35), 211-225.
• Almounsor, A. H. (2015). Monetary policy in Saudi Arabia: A Taylor-Rule analysis. International Journal of Economics and Finance, 7(3), 144-152.
• Altunöz, U. (2019). Faiz haddinin ekonominin gelir ve enflasyon seviyesine uyum sağlayabilirliği: Türkiye ekonomisi için Taylor kuralı analizi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi İİBF Dergisi, 6(1), 49-63.
• Ardor, H. M. & Varlık, S. (2014). İleriye dönük yeni Keynesyen para politikası reaksiyon fonksiyonunun tahmini: Taylor kuralı’nın, Mccallum kuralı’nın, Taylor-Mccallum melez kuralı’nın Türkiye ekonomisinde geçerliliği. Ekonomik Yaklaşım, 45-71.
• Aydınlık, G. (2017). Yüksek global likidite ortamında yeni merkez bankası politikaları; Taylor kuralı üzerine ampirik bir yaklaşım [Doktora Tezi] İstanbul Üniversitesi.
• Bal, H., Tanrıöver, B. & Erdoğan, E. (2016). Taylor kuralı kapsamında merkez bankası politika faiz oranlarının belirlenmesi: Stokastik trend yaklaşımı. International Journal of Academic Values Studies. (7), 95-106.
• Berument, H. & Malatyali, K. (2000). The implicit reaction function of the central bank of the republic of Turkey. Applied Economics Letters, 7(7), 425-430.
• Beveridge, S. & Nelson, R.C. (1981). A new approach to decomposition of economic time series into permanent and transitory components with particular attention to measurement of the business cycle. Journal of Monetary Economics, 7, 151-174.
• Büyükakın, T. (2004). Güvenilir bir para politikası stratejisinin kurumsal çerçevesi. Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (7), 1-21.
• Ceylan, R. & Başer, S. (2014). Türkiye’de petrol tüketimi ile reel GSYH arasındaki uzun dönem ilişkinin johansen eş-bütünleşme yöntemi ile analiz edilmesi. Business & Economics Research Journal, 5(2), 47-60.
• Civcir, I. & Akçağlayan, A. (2010). Inflation targeting and the exchange rate: Does it matter in Turkey?. Journal of Policy Modeling, 32(3), 339-354.
• Coşar, K. & Köse, N. (2019). Zamanla değişen parametreli genişletilmiş Taylor kuralı: Türkiye için finansal istikrarın rolü. İstanbul Gelişim Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6(1), 1-17.
• Çağlayan, E. (2005). Türkiye'de Taylor kuralı'nın geçerliliğinin ekonometrik analizi. Marmara Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 20(1), 379-392.
• Demir, M. & Sever, E. (2009). Kısa vadeli sermaye hareketlerinin nedenleri, etkileri ve sermaye hareketliliğinde devletin rolü: Türkiye üzerine bir inceleme. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 8(29), 214-239.
• Demirbaş, E. & Kaya, M. V. (2012). Testing the validity of taylor principle for Turkey from a different perspective. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi.
• Erdem, E. & Kayhan, S. (2011). He Taylor rule in estimating the performance of ınlation targeting programs: He case of Turkey. Global Economy Journal, 11(1), 1-7.
• Eroğlu, İ. & Şeker, H. (2022). Kurala dayalı-ihtiyari politika tartışmaları çerçevesinde Taylor kuralı: TCMB özelinde bir uygulama. Öneri Dergisi, 17(58), 589-612.
• Gögül, P.K. & Songur, M. (2016). Türkiye’de enflasyon hedeflemesi stratejisinde araç kural “Taylor kuralı” mı?. Maliye Araştırmaları Dergisi, 2(1), 21-41.
• Gregory, A. W. & Hansen, B. E. (1996). Residual-based tests for cointegration in models with regime shifts. Journal of Econometrics, 70, 99-126.
• Kara, H. (2012). Küresel kriz sonrası para politikası. TCMB Çalışma Tebliği, 12(17), 1-25.
• Kaytancı, B.G. (2005). Merkez bankası para politikası tepki fonksiyonu: Türkiye uygulaması (1990- 2003) [Doktora Tezi] Anadolu Üniversitesi.
• Kodaz, S.S. & Mangır, F. (2021). Döviz kuru ile genişletilmiş Taylor kuralı: Panel veri analizi. Journal of Academic Value Studies, 7(4), 403-415.
• Lebe, F. & Bayat, T. (2011). Taylor kuralı: Türkiye için bir vektör otoregresif model analizi. Ege Akademik Bakıs, 11, 95.
• Leiderman, L. Maino, R. & Parrado, E. (2006). Inflation targeting in dollarized economies. In financial dollarization. Palgrave Macmillan, London, 99-114.
• Mccallum, B.T. (1997). Issues in the design of monetary policy rules, Nber Working Paper 6016.
• Naimoğlu, M. & Özbek, S. (2022). Doğrudan yabancı yatırımların sosyo-ekonomik belirleyicileri: Yükselen piyasa ekonomilerinden ampirik kanıtlar. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 21(83), 1080-1097.
• Ongan, T. H. (2004). Enflasyon hedeflemesi ve Taylor kuralı: Türkiye örneği. Maliye Araştırma Merkezi Konferansları, (45), 1-12.
• Özbek, S. (2023). Döviz kuru yansıma etkisinin ARDL, FMOLS, DOLS ve CCR yöntemleriyle tahmini: Türkiye örneği (2006-2022). Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 23 (2), 517-536.
• Pazarcı, Ş. & Akkoç, U. (2023). İki başkan tek kural: TCMB’nin Taylor tipi reaksiyon fonksiyonu tahmini. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 19 (2), 260-278.
• Pehlivanoğlu, F. (2015). Optimal para politikası çerçevesinde Taylor tipi faiz oranı reaksiyon fonksiyonun tahmini: Türkiye örneği. Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi, 9 (1), 115-126.
• Peker, O. & Sümer, A. L. (2018). Yeni Keynesyen yaklaşım perspektifinde optimal Taylor kuralı: Türkiye örneği. Bankacılar Dergisi, 107, 77-96.
• Perron, P. (1989). The great crash, the oil price shock, and the unit root hypothesis. Econometrica, 57(6), 1361-1401.
• Phillips, P. C., & Hansen, B. E. (1990). Statistical inference in instrumental variables regression with I (1) processes. The Review of Economic Studies, 57(1), 99-125.
• Seker, O. & Öngel, V. (2022). Enflasyon hedeflemesi rejiminde döviz kuru geçiş etkisi: Taylor hipotezi'nin Türkiye’de geçerliliğinin ekonometrik analizi. Third Sector Social Economic Review, 57(1), 126-142.
• Sghaier, I. M. (2012). Taylor rule and monetary policy in Tunisia. Romanian Economic Journal, 15(46), 143-166.
• Stock, J. H. & Watson, M. W. (1993). A simple estimator of cointegrating vectors in higher order integrated systems. Econometrica: Journal of The Econometric Society, 783-820.
• Taş, Ş. (2022). Genişletilmiş Taylor kuralı’nın Türkiye ekonomisi için geçerliliğinin Fourier testler ile analizi. Uluslararası Ticaret ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 6(2), 65-70.
• Taylor B. J. (2001). The role of the exchange rate in monetary-policy rules. AEA Papers and Proceedings, 91(2), 263-267.
• Taylor J. B. (1993). Discretion versus policy rules in practice. Carnegie-Rochester Conference Series on Public Policy, 39, 195-214.
• Teles, V.K. & Zaidan, M. (2010). Taylor principle and inlation stability in emerging market countries. Journal of Development Economics, 91, 180–183.
• Tetik, M. Ceylan, R. & Kara, G. (2022). Türkiye'nin mali tepki fonksiyonunun tahmin edilmesi: Sıralı probit yaklaşımı. Journal of Emerging Economies and Policy. 7(1), 64-74.
• Tunay, K. B. (2007). Makroekonomi teori ve politikalar. Arıkan Basımevi. İstanbul.
• Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) (2023). https://data.tuik.gov.tr/kategori/getkategori?p=enflasyon-ve-fiyat-106&dil=1
• Villa, E. Misas, M. A. & Giraldo, A. F. (2014). Inflation targeting and an optimal Taylor rule for an open economy: Evidence for Colombia 1990-2011. Latin American Journal of Economics, 51(1), 41-83.
• Yalçınkaya, Ö. & Yazgan, Ş. (2020). Taylor kuralı kapsamında Türkiye cumhuriyet merkez bankası para politikası tepkilerinin belirlenmesi: Doğrusal ve doğrusal olmayan zaman serisi analizi (2002: Q1-2019q: 2). Akdeniz İİBF Dergisi, 20(1), 35-65.
• Zivot, E. & Andrews, D. (1992). Further evidence on the great crash, the oilprice shock, and the unit root hypothesis. Journal of Business & Economic Statistics, 10(3), 251-270.