Geleneksel yazılım geliştirme projelerinde verimlilik, yalnızca girdi-çıktı oranı üzerinden değerlendirilen, çoğu zaman tek boyutlu bir yaklaşımla ele alınmaktadır. Bu bakış açısı, kod kalitesi, bakım yükü ve müşteri memnuniyeti gibi kritik unsurları göz ardı ederek, verimliliğin çok boyutlu doğasını tam olarak yansıtamamaktadır. Bu çalışmada, yazılım geliştirme süreçlerindeki verimliliği somut verilerle ölçülebilir hale getirmeyi amaçlayan, dokuz temel boyuttan oluşan kapsamlı bir model önerilmiştir.
Modelin uygulanabilirliğini ve geçerliliğini test etmek amacıyla, üç farklı kurumda üçer yıllık döngüleri kapsayan bir örnek olay çalışması gerçekleştirilmiştir. Elde edilen bulgular, önerilen modelin gerçek hayattaki yazılım geliştirme süreçleriyle uyumlu olduğunu ve kurumlardaki gözlemlerle tutarlı sonuçlar üretebildiğini göstermektedir. Bu yönüyle, önerilen model, literatürdeki tek boyutlu verimlilik yaklaşımlarından önemli ölçüde ayrışmaktadır.
Verimlilik sonuçlarının, kurum kültürü, takım yapısı, kullanılan teknolojiler ve teknik borç gibi bağlamsal faktörlerden etkilendiği görülmüştür. Bu nedenle, modelin sağladığı değerlerin her kuruma özgü olduğu ve doğrudan kurumlar arası karşılaştırma yerine, kurumlardaki zaman içindeki değişimin incelenmesinin daha anlamlı sonuçlar vereceği vurgulanmıştır. Önerilen model, yapay zekanın yazılım geliştirmeye entegrasyonu ve farklı iş modellerinin verimliliğe olan etkileri gibi güncel konuların incelenmesi için bir temel sunmaktadır. Bu çalışma, gelecekteki araştırmalar için verimlilik analizlerinde bir zemin hazırlamakta ve yazılım verimliliği alanında çok boyutlu ve bağlama duyarlı yaklaşımların önemini ortaya koymaktadır.
Yazılım geliştirme verimlilik yazılım metrikleri uzaktan çalışma yapay zeka üretkenlik
In traditional software development, efficiency is often evaluated through a one-dimensional approach that focuses solely on the input-output ratio. This perspective overlooks critical factors such as code quality, maintenance burden, and customer satisfaction, failing to capture the multidimensional nature of efficiency. This study proposes a comprehensive, nine-dimensional model designed to make software development efficiency and productivity measurable using concrete data.
To test the model's applicability and validity, a case study was conducted across three different organizations, covering three-year periods within each. The findings demonstrate that the proposed model is consistent with real-world software development processes and produces results that align with observations within these organizations. In this regard, the model significantly departs from the one-dimensional efficiency approaches prevalent in existing literature.
The results indicate that efficiency is influenced by contextual factors such as company culture, team structure, technologies used, and technical debt. Therefore, it is emphasized that the values provided by the model are specific to each organization. Instead of direct comparison, analyzing changes over time within a single organization yields more meaningful results. The proposed model provides a foundation for examining current topics, such as the integration of artificial intelligence into software development and the impact of different business models on efficiency. This work establishes a basis for future research and highlights the importance of adopting a multidimensional, context-aware approach to software efficiency.
Software development efficiency software metrics remote working environment artifical intelligence productivity
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Yönetim Bilişim Sistemleri |
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Gönderilme Tarihi | 15 Haziran 2025 |
| Kabul Tarihi | 30 Ekim 2025 |
| Erken Görünüm Tarihi | 16 Aralık 2025 |
| Yayımlanma Tarihi | 22 Aralık 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 18 Sayı: 2 |