Bu çalışma; 2019 yılında Nusaybin Tarım ve Orman İlçe Müdürlüğü ve yöre bağcıları ile görüşülerek hazırlanmıştır. Eskiden beri geleneksel (yerli) bağcılığın yapıldığı ilçede bağlar, genellikle düz arazilerde kurulmuş ve ekonomik değeri olmayan çok sayıda yöresel üzüm çeşidinden oluşmuş bulunmaktadır. Mevcut bağlarda sulama ve gübreleme yapılmazken, bazı hastalıklar ve zararlılara karşı ilaçlama kısmen, budama ise erken ilkbaharda hemen uyanma öncesi düzenli olarak yapılmaktadır. Bağlardan elde edilen üzüm büyük ölçüde taze tüketime sunulmakla, bunun yanı sıra kurutularak ya da pekmez, pestil, kesme gibi yöresel ürün yapımında da değerlendirmektedir. Yörede bağ bozumu; ağırlıklı olarak Temmuz-Eylül ayları arasında yapılmakta, üretilen üzümler ile öncelikle aile ihtiyacı karşılanmaya çalışılırken arta kalan ürün taze tüketim veya diğer yan ürünler şeklinde mahalli pazarlarda satışa sunulmaktadır. Sonuç olarak; yörede yetiştiriciliği yapılan ve her biri önemli bir gen kaynağı durumunda olan mahalli üzüm çeşitlerini belirleme, muhafaza etme ve uygulanan bağcılık tekniğini irdeleyerek modern bağcılığa geçiş için neler yapılabileceğine yönelik öneriler sunulmaktadır.
This study was prepared by negotiating with Nusaybin Agriculture and Forestry District Directorate and local vineyards in 2019. In the county where traditional (local) viticulture has been practiced for a long time the vineyards are generally established on lowlands and consist of many local grape varieties without economic value. There is not any irrigation and fertilization in the existing vineyards, some diseases and pests are partially sprayed, and pruning time is regularly in early spring just be fore budbreaking. Grapes obtained from the vineyards are mostly offered for fresh consumption, as well as dried or used in the production of local products such as molasses, pestil and kesme. The grape harvesting time in the region is mainly between July and September, while the grapes are primarily used for the family needs, the remaining product is marketed in the local markets as fresh consumption or processed into other local products. As a result, it can be summarized as identifying and preserving local grape varieties, each of which is an important gene source, and developing projects for the transition to modern viticulture by examining the applied viticulture technique.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Ziraat, Veterinerlik ve Gıda Bilimleri |
Bölüm | Araştırma |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 27 Haziran 2021 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Cilt: 10 Sayı: 1 |