Kars İlindeki Besi Sığırı İşletmelerinin Kış Döneminde Beslenme Esasları

Yıl 2021, Cilt: 10 Sayı: 1, 1 - 9, 17.06.2021

Tuncay Tufan Cavit Arslan

Öz

Bu çalışma, Kars ilindeki besi sığırı işletmelerinin hayvanlarını kış döneminde beslenme esaslarını belirlemek amacıyla anket çalışması olarak yapıldı. Bu amaçla, Kars il merkezindeki 10 ve Kars ilinin ilçeleri olan Susuz, Arpaçay, Akyaka, Selim, Sarıkamış, Kağızman ve Digor’daki, 5’er işletme olmak üzere toplam 45 besi sığır işletmecisi ile yüz yüze anket görüşmesi yapıldı. Yaygın olarak kullanılan kaba yemlerin saman, çayır kuru otu ve korunga, konsantre yemlerin sığır besi yemi ve arpa ezmesi olduğu tespit edildi. Kaba ve konsantre yemlerin karıştırıldıktan sonra verildiği belirlendi. İşletmelerin önemli bir kısmının hayvanlarını günde 2 ya da 3 öğün olarak beslediği ve suladığı, işletmelerin hemen hemen tümünün yalama bloğu şeklinde tuz kullandığı, ancak vitamin-mineral yalama bloğu kullanılmadığı belirlendi. Yetiştiricilerin hayvan besleme konusunda veteriner hekim ya da zooteknistlerden profesyonel destek almadıkları tespit edildi. Hazımsızlık, ishal ve timpani gibi sindirim sistemi bozukluklarının nadiren görüldüğü belirlendi. Yetiştiricilerin en önemli sorununun konsantre yem fiyatlarının pahalı olması olduğu tespit edildi. Sonuç olarak; Kars ili genelindeki besi sığırı işletmelerinin hayvanlarını geleneksel besleme ilkeleriyle beslediği, besleme konusunda ciddi problemlerle karşılaşmadıkları, hayvanlarda vitamin-mineral yetersizlikleri olabileceği, yetiştiricilerin bazı profesyonel önerilerle hayvanlarını yeterli ve dengeli besleyebilecekleri kanaatine ulaşıldı.

Anahtar Kelimeler

Kars ili, besi sığırı, kış beslemesi, besleme prensipleri, kaba yem, konsantre yem

Beef Cattle Feeding Principles of Kars Province Enterprises During the Winter Period

Öz

This research was conducted as a survey to determine the feeding principles of beef cattle enterprises in Kars province during the winter period. For this purpose, face-to-face survey interviews were conducted with a total of 45 beef cattle enterprises, 10 of them were located in Kars city center, whereas 5 enterprises were from each of Susuz, Arpaçay, Akyaka, Selim, Sarıkamış, Kağızman and Digor town located in Kars. It was determined that the abundantly used forages were straw, dried grass hay, sainfoin, and beef cattle concentrate and crushed barley as concentrate feed. This study showed that roughage and concentrate feeds are given to animals after mixing. It was observed that most of the enterprises offers the feed and water 2 or 3 times a day to their animals and most of them were using salt blocks, but not vitamin-mineral licking blocks. Majority of the enterprises do not receive professional support from the veterinarians or zootechnician for feeding their animals. Frequency of digestive system disorders such as indigestion, diarrhea, and tympani was at rarely. It was determined that the most important problem for enterprises was high concentrate feed prices. It has been concluded that the beef cattle enterprises in Kars province maintain traditional feeding principles for feeding their animals, do not face serious health problems in their animals, there may have vitamin-mineral deficiencies in animals, which could be met by feeding adequate and balanced ration recommended by animal nutritionist.

Anahtar Kelimeler

Kars State, beef cattle, winter feeding, feeding principles, roughage, concentrate

Kaynakça

• Alçiçek, A., Kılıç, A., Ayhan, V., Özdoğan, M. (2010). Türkiye’de kaba yem üretimi ve sorunları. Proceedings of the Türkiye Ziraat Mühendisligi VII. Teknik Kongresi, 11-15 Ocak 2010, Ankara.
• Arslan, C., Eşsiz, D. (2009a). Nutrient composition and mycotoxin residues in the hay stored as stack forms during the storage period, and aflatoxin M1 in the milk of the cows fed by them. Kafkas Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi 15(5), 697-704. DOI:10.9775/kvfd.2009.085-A.
• Arslan, C., Eşsiz, D. (2009b). Establishing the optimum cutting time and additives for pasture grass silage and its mycotoxin levels. Kafkas Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi 15(4), 531-538. DOI: 10.9775/kvfd.2009.044-A.
• Arslan, C., Tufan, T. (2011). Determination of herbage yield, nutrient composition and optimum harvesting date of pastures in Kars district. Atatürk Üniversitesi Veteriner Bilimleri Dergisi 6(2), 131-138.
• Arslan, C., Tufan, T. (2018). Kars ilindeki süt ineklerinin kış dönemindeki besleme ilkeleri. Atatürk Üniversitesi Veteriner Bilimleri Dergisi 13(3), 355-363. DOI: 10.17094/ataunivbd.410568.
• Arslan, C., Tufan, T. (2019). Yem seçimi ve besleme uygulamalarının süt ineği, koyun ve keçilerde süt ve döl verimi ile bağışıklık üzerine etkisi. Turkiye Klinikleri Animal Nutrition and Nutritional Diseases-Special Topics, 5(3), 46-62. Online ISBN: 978-605-034-087-7.
• Aydın, E., Sakarya, E. (2012). Kars ve Erzurum illeri entansif sığır besi işletmelerinin ekonomik analizi. Kafkas Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi,18(6), 997-1005. DOI: 10.9775/kvfd.2012.6917.
• Aydın, M. K., Keskin, M. (2019). Muğla ilinde süt sığırı yetiştiriciliğinin mevcut durumu, bazı verim ve yapısal özellikleri. Lalahan Hayvancılık Araştırma Enstitüsü Dergisi 59(2), 57-63. ISSN 2717-8331.
• Coşkun, B., Şeker, E., İnal, F. (2000). Yemler ve Teknolojisi. (3. Baskı). Selçuk Üniversitesi Veteriner Fakültesi Yayın Ünitesi, Konya.
• Çelik, C., Sarıözkan, S. (2017). Kırşehir ili merkez İlçede sığır besiciliği yapan işletmelerin ekonomik analizi. Harran Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi 6(1), 38-45.
• Çiçek, H., Sakarya, E. (2003). Afyon ili sığır besi işletmelerinde kârlılık ve verimlilik analizleri. Lalahan Hayvancılık Araştırma Enstitüsü Dergisi 43(2), 1-13.
• Demir, M. (2016). Kars ilinde büyük ve küçükbaş hayvancılık. Eastern Geographical Review 20(35), 39-62.
• Ergün, A., Çolpan, İ., Yıldız, G., Küçükersan, S., Tuncer, Ş. D., Yalçın, S., Küçükersan, M. K., Şehu, A., Saçaklı, P. (2017). Hayvan Besleme ve Beslenme Hastalıkları. (7. Baskı). Pozitif Yayınları. ISBN: 975-97808-3-8, Ankara.
• Ergün, A., Çolpan, İ., Yıldız, G., Küçükersan, S., Tuncer, Ş. D., Yalçın, S., Küçükersan, M. K., Şehu, A., Saçaklı, P. (2016). Yemler Yem Hijyeni ve Teknolojisi. (6. Baskı). Pozitif Yayınları. ISBN: 975-97808-3-8, Ankara.
• Hozman, S. B. (2014). Sivas ili damızlık sığır yetiştiricileri birliğine üye süt sığırcılığı işletmelerinde hayvan besleme uygulamaları. (Yüksek lisans tezi). Adnan Menderes Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Zootekni Anabilim Dalı, Aydın.
• Hozman, S. B., Akçay, H. (2016). Sivas ili damızlık sığır yetiştiricileri birliğine üye süt sığırcılığı işletmelerinin bazı teknik ve ekonomik özellikleri. Tarım Ekonomisi Dergisi 22(1), 57-65.
• NRC, (2000). National Research Council. Nutrient requirements of beef cattle: Update 2000. National Academies Press.
• Özder, A. R., Önal, M., Özder, M. (2008). Edirne ili damızlık sığır yetiştiricileri birliğine üye işletmelerin yapısal özellikleri. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 5(2), 197-203.
• SERKA, (2011). Serhat Kalkınma Ajansı. Doğu Anadolu Bölgesi Büyükbaş Hayvancılık Çalıştay Raporu, Temmuz 2011. DOI: 10.13140/RG.2.1.2417.9284.
• Şekerden, Ö., Özkütük, K. (1995). Büyükbaş Hayvan Yetiştirme, Et Sığırcılığı ve Sığır Besiciliği. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Yayınları, Yayın, (91).
• TUIK, (2018). Konularına göre İstatistikler, Tahıllar. http://www.tuik.gov.tr/PreTablo.do?alt_id=1001). (Erişim Tarihi: 04.03.2020).
• TUIK, (2020). Hayvansal Üretim İstatistikleri 2019. https://biruni.tuik.gov.tr/medas/?kn=101&locale=tr). (Erişim Tarihi 04.03.2020).
• Ünal, Ç. (2003). Erzurum’un tarım potansiyeli. Doğu Coğrafya Dergisi, 8(10), 39-61.
• Ünal, Ç. (2004). Erzurum’un hayvancılık potansiyeli. Doğu Coğrafya Dergisi, 9(12), 257-274.
• Yaylak, E., Kaya, A. (2001). Sığır yetiştiriciliğinde tüm yoğun yem besisi. Hayvansal Üretim 42(2), 15-24.