6. SINIF ÖĞRENCİLERİNİN BÖLÜNEBİLME KURALLARI VE ASAL SAYILAR ALT ÖĞRENME ALANINDAKİ BAŞARILARINA İŞBİRLİKLİ ÖĞRENME YÖNTEMİNİN ETKİSİNİN İNCELENMESİ

Yıl 2015, Cilt: 10 Sayı: 1, 7 - 23, 01.06.2015

Abdullah Kaplan Elif Açıl

Öz

Anahtar Kelimeler

-

6. SINIF ÖĞRENCİLERİNİN BÖLÜNEBİLME KURALLARI VE ASAL SAYILAR ALT ÖĞRENME ALANINDAKİ BAŞARILARINA İŞBİRLİKLİ ÖĞRENME YÖNTEMİNİN ETKİSİNİN İNCELENMESİ

Öz

Bu araştırmada, öğrencilerin ‘Bölünebilme Kuralları ve Asal Sayılar’ alt öğrenme alanındaki başarılarına işbirlikli öğrenme yönteminin etkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırma; 2012-2013 öğretim yılında, Erzurum il merkezinde bulunan bir devlet ilköğretim okuluna devam eden 6. sınıf öğrencileri ile 2 haftalık bir sürede gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın örneklemini, bir deney ve bir karşılaştırma grubunda bulunan toplam 43 öğrenci oluşturmaktadır. Araştırma yöntemi olarak, ön-test sontest kontrol gruplu yarı deneysel yöntem kullanılmıştır. Dersler, deney grubunda işbirlikli öğrenme yöntemine göre işlenirken; karşılaştırma grubunda etkinlik temelli öğretime göre işlenmiştir. Araştırmanın verileri, araştırmacı tarafından geliştirilen Ön Değerlendirme Testi ve Matematik Başarı Testi yardımı ile toplanmıştır. Testlerden ilki uygulama sürecine başlamadan önce ön test olarak, ikincisi ise uygulama sürecinin sonunda son test olarak kullanılmıştır. Elde edilen veriler SPSS 20 paket programı kullanılarak analiz edilmiştir. Verilerin analizinde, Mann-Whitney U testi ve Wilcoxon testi kullanılmıştır. Araştırmadan elde edilen bulgulara göre, deney grubu ile karşılaştırma grubu öğrencilerinin ön test puanlarının sıra ortalamaları arasında anlamlı bir fark bulunamamıştır. Buna rağmen deney grubu öğrencilerinin son test puanlarının sıra ortalamalarının, karşılaştırma grubu öğrencilerinin son test puanlarının sıra ortalamalarından yüksek olduğu görülmüştür. Ayrıca deney grubu öğrencilerinin ön test ve son test sıra puanları arasında anlamlı bir fark bulunurken, karşılaştırma grubu öğrencilerinin ön test ve son test sıra puanları arasında anlamlı bir fark bulunamamıştır. Bu analizler ışığında işbirlikli öğrenme yönteminin etkinlik temelli öğretime göre daha etkili olduğu sonucuna varılmıştır. Ayrıca uygulama süresinin uzatılmasının ve karşılaştırma gruplarının artırılmasının sürece olabilecek katkısı hakkında bazı önerilerde bulunulmuştur

Anahtar Kelimeler

İşbirlikli Öğrenme Yöntemi, Etkinlik Temelli Öğretim, Matematik

Kaynakça

• Açıkgöz, K.Ü. (2004). Aktif Öğrenme. İzmir: Kanyılmaz Matbaası.
• Büyüköztürk, Ş. (2012). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. Ankara: Pegem Akademi.
• Bilgin, İ., ve Geban, Ö. (2004). İşbirlikli öğrenme yöntemi ve cinsiyetin sınıf öğretmenliği bölümü öğretmen adaylarının fen bilgisi dersine karşı tutumlarına, fen bilgisi dersindeki başarılarına etkisinin incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 26, 9-18.
• Bukova Güzel, E. (2008). Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımına dayalı matematik öğreniminin bilimi tanıma, yaşam ile ilişki kurma, öğrenmeyi öğrenme, sorgulayarak ve iletişim kurarak öğrenme üzerindeki etkisinin belirlenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(1), 135-149.
• Bozdoğan, A., Taşdemir, A., ve Demirbaş, M. (2006). Fen bilgisi öğretiminde işbirlikli öğrenme yönteminin öğrencilerin bilimsel süreç becerilerini geliştirmeye yönelik etkisi. Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(11), 23-36.
• Çelebi, C. (2006). Yapılandırmacılık Yaklaşımına Dayalı İşbirlikli Öğrenmenin İlköğretim 5. Sınıf Sosyal Bilgiler Dersinde Öğrencilerin Erişi Ve Tutumlarına Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi.
• Çınar, O., Teyfur, E. ve Teyfur, M. (2006). İlköğretim okulu öğretmen ve yöneticilerinin yapılandırmacı eğitim yaklaşımı ve programı hakkındaki görüşleri. Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(11), 47–64.
• Duffy, T. M. & Cunningham, J.D. (1996). Constructivism: İmplications fort he design and delivery of instruction. North Central Regional Education Laboratory. Indiana University.
• Field, A. (2009). Discovering statistics using SPSS (3rd Edition). London: Sage.
• Hsiung, C.M., Luo, L. F. & Chung, H. C. (2014). Early identification of ineffective cooperative learning teams. Journal of Computer Assisted Learning, 30, 534-545.
• Işık, D., Tarım, K., ve İflazoğlu, A. (2007). Çoklu zeka kuramı destekli kubaşık öğrenme yönteminin ilköğretim 3. sınıf öğrencilerinin matematik dersindeki akademik başarılarına etkisi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(1), 63-77.
• Karasar, N. (1999). Bilimsel Araştırma Yöntemi (9. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Li, M. P. & Lam, B. H. (2013). Cooperative Learning. The Active Classroom, The Hong Kong Institude of Education.
• MEB (2011). 6. Sınıf Matematik Dersi Öğretmen Klavuz Kitabı. Meram Yayıncılık
• Mishra, K. R. (2014). Social Constructivism and Teaching of Social Science. Journal of Social Studies Education Research, 5(2), 1-13.
• Saban, A. (2002). Öğrenme Öğretme Süreci. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Slavin, R. E. (1994). Student Team Learning: A Practical Guide to Cooperative Learning. 3nd ed. National Education Association, Washington.
• Slavin, R. E. (2015). Cooperative learning in elementary schools. Education 3-13: International Journal of Primary, Elementary and Early Years Education, 43(1), 5-14.
• Şimşek, A. (1994). Bilgisayar destekli işbirlikli öğrenmede öğrenci denetiminin akademik başarı, güven ve tutumlar üzerindeki etkisi. Bt. (Edt.), Kuram–Araştırma-Uygulama Bildirileri içinde (s. bt.). Adana.
• Ural, A., Umay, A., ve Argün, Z. (2008). Öğrenci takımları başarı bölümleri tekniği temelli eğitimin matematikte akademik başarı ve özyeterliliğe etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 35, 307-318.
• Ünlü, M., ve Aydınlatan, S. (2011). İlköğretim 8. sınıf öğrencilerinin matematik eğitiminde öğrenci takımları başarı bölümleri tekniği hakkındaki görüşleri. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(1), 101-117.
• Yıldız, N. (1998). İşbirlikli öğrenme ve geleneksel öğretimin okul öncesi çocuklarının temel matematik başarıları üzerindeki etkileri ve mevcut uygulamalarla ilgili öğretmen görüşleri. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi.