Okul Öncesi Öğretmenlerinin Okul Dışı Öğrenme Ortamlarını Kullanma Durumlarının Değerlendirilmesi

Yıl 2022, Cilt: 17 Sayı: 33, 94 - 127, 31.03.2022

Ensar Yıldız

https://doi.org/10.35675/befdergi.826566

Cited By: 7

Öz

Okul öncesi öğretmenlerinin okul dışı öğrenme ortamlarını kullanma durumlarını değerlendirmek amacıyla yapılan bu çalışmada karma araştırma yöntemlerinden açımlayıcı sıralı desen kullanılmıştır. Çalışma grubu 135 öğretmenden oluşmaktadır. Araştırmanın verileri “Okul Öncesi Öğretmenlerinin Okul Dışı Öğrenme Ortamlarına Yönelik Görüş Anketi” ve “Okul Öncesi Öğretmenlerinin Okul Dışı Öğrenme Ortamlarını Kullanma Durumlarının Belirlenmesine İlişkin Yarı Yapılandırılmış Görüşme Formu” ile toplanmıştır. Nicel verilerin analizinde frekans ve yüzde hesaplanırken, nitel verilerin analizinde Maxqda programıyla içerik analizi yapılmıştır. Çalışma grubunda yer alan öğretmenlerin okul dışı öğrenme ortamlarının kullanımı ile ilgili bilgi düzeylerinin yetersiz olduğu bulunmuştur. Öğretmenlerin eğitim etkinliklerini gerçekleştirirken en çok sınıf içi öğrenme ortamlarını kullandıkları belirlenmiştir. Maddi olanakların ve ulaşım imkânlarının yetersizliği, sınıf yönetiminin zorluğu, iklim koşullarının elverişsizliği ve ailelerin izin vermemesinden dolayı öğretmenlerin okul dışı öğrenme ortamlarını daha az kullandığı sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Açık hava etkinlikleri, doğa eğitimi, erken çocukluk dönemi, okul dışı öğrenme ortamları, okul öncesi öğretmeni

Teşekkür

Araştırmama sağladığı katkılarından dolayı sayın hocam Prof. Dr. Tülin GÜLER YILDIZ'a teşekkür ederim.

Kaynakça

• Aytekin, S. (2008) Müze uzmanlarının okulların eğitim amaçlı müze ziyaretlerine ilişkin görüşleri.Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 9(2), 103-111.
• Avraamidou, L. (2015). Reconceptualizing elementary teacher preparation: A case for informal science education. International Journal of Science Education, 37(1), 108-135.
• Balcı, A. (2015). Sosyal bilimlerde araştırma yöntem ve teknikler. Ankara: PEGEM yayıncılık.
• Bostan Sarıoğlan, A., & Küçüközer, H. (2017). Fen bilgisi öğretmen adaylarının okul dışı öğrenme ortamları ile ilgili görüşlerinin araştırılması. İnformal Ortamlarda Araştırmalar Dergisi 2(1), 1-15.
• Bozdoğan, A. E. (2016). Development of self-efficacy belief scalefor planning and organizing educational trips to out of school settings. Journal of Theoretical Educational Science/ Kuramsal Eğitim Bilim Dergisi, 9(1), 111-129.
• Creswell, J. W., & PlanoClark, V. L. (2015). Karma yöntem araştırmaları: Tasarımı ve yürütülmesi (2. Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Corbetta, P. (2003). Social Research; Theory, Methods And Tecniques. Sage Publications.
• Çelik, A. (2012). Okul öncesi eğitim kurumlarında açık alan kullanımı: Kocaeli örneği. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 43(1), 79-88.
• Erata, F. (2018). Okul öncesi eğitimde alan gezilerinin uygulanmasına ilişkin öğretmen görüşlerinin incelenmesi (Yüksek lisans tezi). Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Ertaş, H., Şen, A. İ., & Parmasızoğlu, A. (2011). Okul dışı bilimsel etkinliklerin 9. sınıf öğrencilerinin enerji konusunu günlük hayatla ilişkilendirme düzeyine etkisi. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi, 5(2), 178-198.
• Ertemel, A. V., & Aydın, G. (2018). Dijital ekonomide teknoloji bağımlılığı ve çözüm önerileri. Addicta: The Turkish Journal on Addictions 5(4), 665-690.
• Eshach, H. (2007). Bridging in-school and out-of-school learning: Formal, non-formal, and informal education. Journal of science education and technology, 16(2), 171-190.
• Güler, T. (2010). Ekoloji temelli bir çevre eğitiminin öğretmenlerin çevre eğitimine karşı görüşlerine etkileri. Eğitim ve Bilim, 34(151).
• Gürsoy, G. (2018). Fen öğretiminde okul dışı öğrenme ortamları. Electronic Turkish Studies, 13(11), 623-649.
• Hannu S. (1993). Centre education motivation and learning in informal education (Doctoral Dissertation), Helsinki University, Department of TeacherEducation, Finland.
• Karamustafaoğlu, S., Ayvalı, L., & Ocak, Y. (2018). Okul öncesi eğitimde informal ortamlara yönelik öğretmenlerin görüşleri. İnformal Ortamlarda Araştırmalar Dergisi, 3(2), 38-65.
• Kumar, R. (2011). Araştırma Yöntemleri (18.Baskı). Ankara: Edge Akademi. Milli Eğitim Bakanlığı (MEB). (2013). Millî Eğitim Bakanlığı Okul Dışı Öğrenme Ortamları Kılavuzu. Ankara. Koç, F., & Sak, R. (2017). Okul öncesi oğretmenlerinin okul öncesi eğitim programındaki etkinliklere yönelik özyeterlik inançlarının incelenmesi. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30(1), 43-71.
• Laçin Şimşek, C. (2011). Okul dışı öğrenme ortamları ve fen eğitimi. C. Laçin-Şimşek (Ed.), Fen öğretiminde okul dışı öğrenme ortamları (1. Baskı.), 1-23.
• Lakin, L. (2006). Science beyond the classroom. Journal of Biological Education, 40(2), 88-90.
• Lincoln, Y. S., & Guba, E. G. (1986). But is it rigorous? Trust worthiness and authenticity in naturalistic evaluation. New directionsfor program evaluation, 1986(30), 73-84.
• Louv, R. (2008). Doğadaki Son Çocuk. (Çev: Temürcü). TÜBİTAK.
• Muslu, M., & Gökçay, G. F. (2019). Teknoloji Bağımlısı Çocuklarda Obeziteye Neden Olan Risk Faktörleri. Gümüşhane Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 8(2), 72-79.
• Paris, S. G., Yambor, K. M., & Packard, B. W. (1998) Hands-on biology: amuseum, school, university partnership for enhancing students interest and learning in science. Elementary School Jaurnal, 98(3), 267-288.
• Payne, M. R. (1985). Using the outdoors to teach science: a resourge guide for elementary and middle school teachers. Nationalinstitute of education (ED): Wasington, DC.
• Ramey Gassert, L. Walberg, H. Walberg, H. J. (1994). Museums as science learning environments: Reexamining connections, Science Education, 78(4), 345-363.
• Rennie, L., & McClafferty, T. (1995). Using visits to interactive science and technology centers, museums, aquaria, and zoos to promote learning in science. Journal of ScienceTeacherEducation, 6(4), 175-185.
• Strauss, A. & Corbin, J. (2014). Basics Of Qualitative Research Techniques. Sage Publications.
• Ocak, İ., & Korkmaz, Ç. (2018). Fen Bilimleri ve Okul Öncesi Öğretmenlerinin Okul Dışı Öğrenme Ortamları Hakkındaki Görüşlerinin İncelenmesi. Uluslararası Alan Eğitimi Dergisi, 4(1), 18-38.
• Orion, N., Hofstein, A., Tamir, P., & Giddings, G. J. (1997) Devolopment and validation of an instrument for assesing the learning environment of outdoor science activities. ScienceEducation, 81, 161-171.
• Öztürk, Ş. (2009). Okulda eğitimle bütünleştirilmiş mekân dışı eğitim. Milli Eğitim Dergisi, 181, 131-145.
• Tatar, N., & Bağrıyanık, K. (2012). Fen ve teknoloji dersi öğretmenlerinin okul dışı eğitime yönelik görüşleri, İlköğretim Online Dergisi, 14(4), 883-896.
• Thomas, G. (2010) Facilitator, teacher, orleader? Managing conflicting roles in outdoor education. Journal of Experiential Education, 32(3), 239-254.
• Türkmen, H. (2015). Öğretmenlerin Sınıf Dışı Ortamlardaki Fen Öğretimine Bakış Açıları. The Journal of European Education, 5(2), 47-55.
• Yeşilyurt, E., & Kurt, İ. (2012). Değerleri kazandırmasındaki etkililik açısından resmi ve örtük program ile okul dışı etmenlerin öğrenci görüşleri doğrultusunda değerlendirilmesi, Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History of TurkishorTurkic, 7(4), 3253-3272.
• Yavuz, M. (2012). Fen eğitiminde hayvanat bahçelerinin kullanımının akademik başarı ve kaygıya etkisi ve öğretmen-öğrenci görüşleri (Yüksek Lisans Tezi). Sakarya Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Sakarya.