“İnsanın dilinin
özelliği ‘burada olmayanı’ ve ‘şimdi olmayanı’ dile getirebilmesidir.” (Hörmann
1978.) Dil yalnız bunu sağlamakla kalmaz, burada ve şimdi olmayanlar arasında
zaman, sebep, sonuç, şart, gaye vb. ilişkiler kurmayı da mümkün kılar. İnsanın
çevresinin tanıyıp kavrayabilmesi, eşyayı tarif edebilmesi, kısaca düşünmesi,
birçok farklı şey, durum, oluş ve kılış arasında esas olarak, başta şart ve
sebep olmak üzere, ilişkiler kurabilmesidir.
Tulum, M. (1994). ORHON YAZITLARINDA BİRLEŞİK CÜMLELER VE BAŞ CÜMLE İLE YARDIMCI CÜMLE İLİŞKİLERİ. Türk Dili Araştırmaları Yıllığı - Belleten, 38(1990), 193-205.