Öz
Türk dilindeki asli uzun ünlüler, Yakut ve Türkmen lehçelerinde sistemli olarak korunmuştur. Tarihi metinlerde, kullanılan alfabe ve standart olmayan imla geleneklerinden kaynaklanan sebeplerle, düzenli olarak takip edilemeyen asli uzunluklar, günümüze gelinceye kadar çoğunlukla kısalmıştır. Düzenli olarak korunamayıp kısalan uzun ünlüler, geride çeşitli fonetik kalıntılar bırakmıştır. Başta tonlulaşma olmak üzere, Türkiye Türkçesi ve diğer lehçelerde görülen ünlü genişlemesi, ses türemesi, ikizleşme gibi fonetik gelişmelerin, önemli ölçüde, uzun ünlülerle ilgisi bulunmaktadır.
Anahtar Kelimeler
Türkiye Türkçesi Asli Uzunluk Türkiye Türkçesinde Asli Uzunluk
Kaynakça
- Altaylı, Seyfettin, Azerbaycan Türkçesi Sözlüğü I-II, MEB Yayınları, 1994.
- Banguoğlu, Tahsin, Türkçenin Grameri, TDK Yay., Ankara, 1990.
- Buran, Ahmet, Keban, Baskil ve Ağın Yöresi Ağızları, TDK Yay., Ankara, 1997.
- Ergin, Muharrem, Türk Dilbilgisi, Boğaziçi Yayınları, İstanbul, 1985.
- Erten, Münir, Diyarbakır Ağzı, TDK Yay., Ankara, 1994.
Öz
Kaynakça
- Altaylı, Seyfettin, Azerbaycan Türkçesi Sözlüğü I-II, MEB Yayınları, 1994.
- Banguoğlu, Tahsin, Türkçenin Grameri, TDK Yay., Ankara, 1990.
- Buran, Ahmet, Keban, Baskil ve Ağın Yöresi Ağızları, TDK Yay., Ankara, 1997.
- Ergin, Muharrem, Türk Dilbilgisi, Boğaziçi Yayınları, İstanbul, 1985.
- Erten, Münir, Diyarbakır Ağzı, TDK Yay., Ankara, 1994.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Ocak 2006 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2004 Cilt: 52 Sayı: 2004/2 |