VISUAL SEMIOTICS OF POLITICAL POWER: AN IN-DEPTH EXAMINATION OF INSTAGRAM PROFILE PHOTOS AMONG TURKISH POLITICAL PARTY LEADERS

Yıl 2024, Cilt: 2 Sayı: 3, 267 - 286, 31.12.2024

Yağmur Gümüşboğa

Öz

Contemporary uses of new communication technologies and social networking platforms not only encourage people's screen-scrolling habits to utilise their leisure time, but also serve the dissemination of perceptual content. Recent research has shown that the visual symbols that the public encounters when evaluating politicians can play a critical role in the consistency or change in their preferences. Therefore, the daily use of social media by political actors through attention-grabbing images or videos is considered as a new form of propaganda. In line with this approach, which constitutes the main purpose of this study, how profile photos on Instagram, the fastest growing social media application in 2022, are used by political actors is analysed. Analysing the codes contained in visual materials, which are accepted as an important communication tool by politicians, constitutes the general structure of the study. The tendency of Instagram users to communicate through visuals instead of text emphasises the importance of the data to be presented on this platform. Out of the 122 political parties actively operating in Turkey, five political parties that won the right to representation in the Turkish Grand National Assembly by passing the 10% election threshold were taken as a sample. Instagram profile photos of the leaders of these parties were analysed semiotically. As a result of the analyses, it has been revealed that the visual sign forms of two opposite political parties that advocate nationalism of different ethnic identities are largely similar and that each leader makes a visual presentation of the ideological identities of their parties with the photos they share from their personal accounts.

Anahtar Kelimeler

Instagram, Semiotics, Profile Photo, Political Party, Leader

SİYASİ GÜCÜN GÖRSEL GÖSTERGESİ: TÜRK SİYASİ PARTİ LİDERLERİNİN INSTAGRAM PROFİL FOTOĞRAFLARININ DERİNLEMESİNE İNCELEMESİ

Öz

Yeni iletişim teknolojileri ve sosyal ağ platformlarının çağdaş kullanım alanları, yalnızca insanların boş vakitlerini değerlendirmeleri için ekran kaydırma alışkanlıklarını teşvik etmekle kalmamakta, aynı zamanda algısal içeriklerin yayılmasına da hizmet etmektedir. Son dönemde yapılan araştırmalar, halkın siyasetçileri değerlendirirken karşılaştıkları görsel sembollerin, tercihlerindeki tutarlılık veya değişim üzerinde kritik bir rol oynayabileceğini ortaya koymuştur. Bu nedenle, siyasi aktörlerin her gün dikkat çekici görseller veya videolar aracılığıyla sosyal medyayı kullanmaları, yeni bir propaganda biçimi olarak değerlendirilmektedir. Bu çalışmanın temel amacını oluşturan bu yaklaşım doğrultusunda, 2022 yılında en hızlı büyüme gösteren sosyal medya uygulaması olan Instagram'daki profil fotoğraflarının siyasi aktörler tarafından nasıl kullanıldığı incelenmiştir. Siyasiler tarafından önemli bir iletişim aracı olarak kabul edilen görsel materyallerin içerdiği kodların çözümlenmesi, çalışmanın genel yapısını oluşturmaktadır. Instagram kullanıcılarının metin yerine görseller aracılığıyla iletişim kurma eğilimi, bu platformda sunulacak verilerin önemini vurgulamaktadır. Türkiye'de aktif olarak faaliyet gösteren 122 siyasi parti içerisinden, %10'luk seçim barajını aşarak TBMM'de temsil hakkı kazanan beş siyasi parti örneklem olarak alınmıştır. Bu partilerin liderlerinin Instagram profil fotoğrafları, göstergebilimsel olarak analiz edilmiştir. Yapılan analizler sonucunda, farklı etnik kimliklerin milliyetçiliğini savunan iki zıt siyasi partinin görsel gösterge biçimlerinin büyük ölçüde benzerlik taşıdığı ve her bir liderin kişisel hesaplarından paylaştıkları fotoğraflarla, partilerinin ideolojik kimliklerinin görsel sunumunu yaptıkları ortaya konulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Instagram, Göstergebilim, Profil Fotoğrafı, Siyasi Parti, Lider

Kaynakça

• A Dictionary of Cultural and Critical Theory. (2010). (Ed: M. Payne ve J. R. Barbera). Oxford: Blackwell.
• Akerson, F. A. (2005). Göstergebilime Giriş. İstanbul: Multilingual.
• Akın, M. H. (2009). Siyasal Toplumsallaşma Sürecinde Gençlik: Teorik ve Uygulamalı Bir Çalışma. (Doktora Tezi). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya
• Alver, F. (2006). Paul Virilio’nun Dromoloji Kuramına Eleştirel Yaklaşım. Pınar Erarslan Yayınoğlu vd. (der.). İletişim Yansımaları. İstanbul: Altın Kitaplar.
• Atabek, G. Ş. (2007). İletişim Çalışmalarında Göstergebilimsel Çözümleme, Medya Metinlerini Çözümlemek. Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Aziz, A. (2014). Siyasal İletişim. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Barthes, R. (1979). Göstergebilim İlkeleri (B. Vardar ve M. Rifat, Çev.). Ankara: Kültür Bakanlığı.
• Barthes, R. (2016). Camera Lucida Fotoğraf üzerine Düşünceler (Reha Akçakaya, Çev.). Altıkırkbeş Yayınları.
• Barthes, R. (2016). Göstergebilimsel Serüven (M. Rifat ve S. Rifat, Çev.). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Barthes, R. (2016). S/Z (Çev. Sündüz Öztürk Kasar). İstanbul: Sel Yayıncılık.
• Barthes, R. (2015). Yazı ve Yorum (T. Yücel, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları.
• Bate, D. (2013). Fotoğraf Anahtar Kavramlar (B. Şimşek, Çev.). Ankara: De Ki Basım Yayım.
• Binark, M. (2007). Yeni Medya Çalışmaları. Ankara: Dipnot Yayınları.
• Boyd, D. M., ve Ellison, N. B. (2007). Social Network Sites: Definition, History, and Scholarship. Journal of Computer‐Mediated Communication, 13(1), 210-230.
• Bozart, J. (2010). Social Media For Trainers: Techniques for Enhancing and Extending Learning. San Francisco: John Wiley and Sons.
• Bungin, B., Yunita Wono, H. ve Ardaneshwar, E. J. (2021). International Journal of Computer and Information System (IJCIS) Peer Reviewed. International Journal, 2(04), 125-130
• Castells, M. (2002). Gerçek Sanallık Kültürü. Cogito Dergisi, İnternet: Üçüncü Devrim? (30), 213-215.
• Castells, M. (2008). Ağ Toplumunun Yükselişi Enformasyon Çağı: Ekonomi, Toplum ve Kültür (Kılıç, E. Kılıç, Çev.). İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Cooper, K. (1989). Sözsüz İletişim (T. Yalkı, Çev.). İstanbul: İlgi Yayıncılık
• Coward, R.ve J. Ellis (1985). Dil ve Maddecilik: Semiyolojideki Gelişmeler ve Özne Teorisi (E. Tarım, Çev.). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Cuche, D. (2013). Sosyal Bilimlerde Kültür Kavramı. (T. Arnas, Çev.). İstanbul: Bağlam Yayıncılık.
• Çeçen, A. (1996). Kültür ve Politika. Ankara: Gündoğan Yayınları.
• De Saussure, F. (2014). Genel Dilbilim Yazıları. (S. Kılıç, Çev.). İstanbul: İthaki Yayınları.
• Eldin, A. K. (2016). Instagram Role in İnfluencing Youth Opinion in 2015 Election Campaign in Bahrain. European Scientific Journal, 12(2). 245-257.
• Erdoğan, İ. (2004). Popüler Kültürün Ne Olduğu Üzerine. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, 57(5), 7-19.
• Eriksen H. T. (2009). Küçük Yerler Derin Meseleler: Sosyal ve Kültürel Antropoloji. (A. E. Koca, Çev.). Ankara: Birleşik Yayınevi
• Fiske, J. (1996). Kitle İletişim Çalışmalarına Giriş. (S. İrvan, Çev.). Ankara: Ark Yayınları
• Güney, S. (2006). Davranış Bilimleri. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım
• İslamoğlu, H. (2000). Siyaset Pazarlaması. İstanbul: Beta Basım
• Kavalalı, İ. H. (2023). Sofya Balosunda. Vakit Gazetesi. 06.06.2023 tarihinde https://isteataturk.com/Kronolojik/Tarih/1914/5/11/Sofyada-kiyafet-balosunda-yeniceri-kiyafetiyle-11-12051914/1 adresinden alındı.
• Köseoğlu, Y. ve Al, H. (2013). Bir Siyasal Propaganda Aracı Olarak Sosyal Medya. Akademik İncelemeler Dergisi, 8(3), 103-125
• McLuhan, M., ve Powders, B. P. (2001). Global Köy: 21.Yüzyılda Yeryüzü Yaşamında ve Medyada Meydana Gelecek Dönüşümler. İstanbul: Scala Yayıncılık.
• Mills, S. (2012). How Twitter is Winning the 2012 US Election. The Guardian. 26.03.2023 tarihinde https://www.theguardian.com/commentisfree/2012/oct/16/twitter-winning-2012-us-election/ adresinden alındı.
• Moran, B. (2005). Edebiyat Kuramları ve Eleştiri. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Munoz, C. L., ve Towner, T. L. (2018). The Image is the Message: Instagram Marketing and the 2016 Presidential Primary Season in Social Media. Political Marketing and the 2016 US Election (pp. 84-112). Routledge.
• Mutlu, E. (1995). İletişim Sözlüğü. Ankara: Ark Yayınevi
• Oh, C. S., Bailenson, J. N., ve Welch, G. F. (2018). A Systematic Review of Social Presence: Definition, Antecedents, and Implications. Frontiers in Robotics and AI 5(114): 1–35, https://doi.org/10.3389/frobt.2018.00114.
• Özel, M. (1992). Atatürk. Ankara: T.C. Kültür Bakanlığı Yayınları.
• Özsoy, O. (2009). Seçim Kazandıran Siyasal İletişim. İstanbul: Pozitif Yayınları.
• Parsa, A. F. (2007). Göstergenin Gücü/Gücün Göstergesi: İmge Reklam Bildirilerinde Göstergebilimsel Yaklaşımla Durağan İmgeleri Çözümlemek. İstanbul Kültür Üniversitesi Yayınları, 63(2), 1-10.
• Rifat, M. (2009). Göstergebilimin ABC’si. İstanbul: Say Yayınları.
• Rosenberg, S. W., ve McCafferty, P. (1987). The Image and the Vote: Manipulating Voters’ Preferences. Public Opinion Quarterly, 51(1), 31-47.
• Serttaş, T. (2007). Modernizm Sürecinde Kültürel Bir Temsiliyet Olarak İstanbul’da Fotoğraf ve Azınlıklar. (Yüksek Lisans Tezi). Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Sontag, S. (1993). Fotoğraf Üzerine (R. Akçakaya, Çev.) Altıkırkbeş Yayınları.
• Strachan, J. C., ve Kendall, K. E. (2004). Political Candidates’ Convention Films: Finding The Perfect Image—An Overview of Political Image Making. Defining Visual Rhetorics, 135.
• Türkiye Cumhuriyeti Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı (2023). Siyasi Parti Genel Bilgileri. 30.03.2023 tarihinde https://www.yargitaycb.gov.tr/kategori/109/siyasi-parti-genel-bilgileri adresinden alındı.
• Türkmenoğlu, A.T. (2017). Kamuoyu Araştırmalarının Siyasal Davranış Üzerindeki Etkisi: Konya Örneği. (Doktora Tezi). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• We Are Social (2023). Dünyada ve Türkiye’de İnternet-Sosyal Medya Kullanımı. 24.03.2023 tarihinde https://recrodigital.com/dunyada-ve-turkiyede-internet-sosyal-medya-kullanimi-2022/ adresinden alındı.
• Yazıcı, İ. (1997). Kitle İletişiminde İmaj Kuramsal Bir Yaklaşım. İstanbul: Bilim.