Allah’ın âhiret âleminde gözlerle
görülüp görülemeyeceği meselesi II. (VIII).
yüzyılın ilk yarısında ortaya çıkmış ve uzunca bir dönem kelâm mezhepleri
arasında tartışma konusu olmuştur. Âlimlerin bazıları Allah’ın âhiret âleminde
müminler tarafından görüleceğini fakat kâfirlerin bundan mahrum olacağını iddia
etmiştir. Bazılarıysa konuyla ilgili ayetleri farklı te’vil etmek suretiyle ne
bu dünyada ne de öteki dünyada Allah’ın görülmesinin mümkün olmadığı neticesine
ulaşmıştır. Bu görüş genellikle sıkı sıkıya bağlı oldukları tevhit ilkesi
etrafında görüşleri şekillenen Mu’tezile âlimleri tarafından benimsenmiştir. Mu’tezile
Allah’ın görülemeyeceği yönündeki tespitlerini ortaya koymak üzere çeşitli
eserler telif etmiştir. Bu eserlerden biri de ünlü Mu’tezile kelâmcısı Kâdî
Abdülcebbâr el-Hemedânî’nin (ö. 415/1025) el-Muğnî fî Ebvabi’t-Tevhîd ve’l-Adl
isimli eseridir. O, bu eserinde Allah’ın görülmesinin mümkün olmadığını gerek
akli gerekse nakli deliller ve konuyu somutlaştırıcı örnekler sunmak suretiyle
ispatlamaya çalışmıştır. Bu çalışmada bu eserden hareketle İslâm düşünce tarihinde
rü’yetullah tartışmasının nedenleri, boyutları, konu hakkındaki müspet ve menfi
görüş ve deliller tespit edilmeye çalışılacaktır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Aralık 2019 |
Gönderilme Tarihi | 24 Eylül 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 6 Sayı: 2 |
BEÜ İlahiyat Fakültesi Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC ND) ile lisanslanmıştır